1 Jaar blog......

Als je wil echt graag wil, kun je alles zijn heel veel.
Kan je alles doen groot en klein, gaan er deuren open blijken er weggetjes te zijn.
Geloof heus in jezelf en wees een beetje voorbereid, op een lach en energie op van droom tot werkelijkheid.

Yeah, vandaag precies een jaar geleden begonnen met mijn blog! Gewoon alweer een jaar verder. En nu is dat jaar bloggen opzich natuurlijk helemaal niet zo bijzonder. Maar wat het bijzonder maakt is dat ikzelf nogsteeds blog en laten we eerlijk zijn.....dat is héél bijzonder!
Daar waar ik een jaar geleden begon, tja eigenlijk ben ik daar nog steeds wel een beetje. Goede tijden, slechte tijden. Normaal gesproken kijk je niet echt terug naar een jaar, ik dan. Wel bij een verjaardag dacht ik weleens 'pfff, al zo oud!' en met oud op nieuw laat je altijd wel wat de revue in je hoofd passeren maar met dit kleine jubileumpje heb ik dus wel even de moeite genomen terug te kijken en na te denken. Het eerste half jaar na mijn ziekte schreef ik nog niet. Moet ook zeggen dat de kuur die ik toen had gewoon echt "killing" (maar dan gelukkig net niet en uiteindelijk het tegenovergestelde J) was en ik de kracht toen ook (denk ik) niet had. Afijn, het afgelopen jaar bestaat eigenlijk dus alleen maar uit mijlpalen en gehaalde doelen! Want ik ben er nog, life and kicking! Ik heb zoveel mooie dingen nog meegemaakt en gedaan. En heb democratisch besloten dat ik dat gewoon nog maar een jaartje (het liefst meer) erbij doe! Ja ja, als we het zelf toch maar eens voor het zeggen hadden.

En geloof me als ik schrijf dat ik nog heus wel heel veel deprimerende gedachten met jullie zo kan delen. Echter wat schiet ik daarmee op? Op dit moment zit ik achter mijn PC en wil daar helemaal niet over nadenken. Ik ben dankbaar, gewoon heel dankbaar dat alles nog steeds "onder" controle is!

Dus gaan we toch maar verder niet over het stukje praten waar ik over nagedacht heb. Het was een mooi jaar en zoals ik eerder al schreef met heel veel mooie dingen! We kunnen gewoon beter maar overgaan naar de orde van de dag, want zo is het dan ook wel weer. Voor iedereen geld iedere dag is er één. Dus... zondagochtend... geslapen... in de middag eruit en volgens Chris loei chagerijnig... Ikzelf denk daar anders over uiteraard. Dus toen we in de regen de paarden binnen gingen halen kon hij (Chris) niets goed doen. Ook de paardjes die normaal braaf met mij meelopen voelde denk ik mijn bui aan. Eerst gilde ik naar Chris laat Diesel maar los. Diesel is hengstje en rent meestal direct naar stal om te laten zien hoe knap en stoer hij wel niet is. Alleen was ik voor de goede orde vergeten dat dan wel alle paarden op stal moeten staan en niet de helft nog in de wei... Want Diesel ging dus niet naar stal maar ploegde het grind om en vervolgens rende hij dwars door de borders heen. Dus dat was al het eerste wat mijn 'goede bui' niet ten goede kwam. Toen die eindelijk in zijn stalletje stond kwam ik bij de wei van de meiden. En daar besloten Coco en Happy dat ze deze keer maar eens niet wachten tot ik ze het halster had aangedaan en sjeesden toen ik de wei opendeed, gewoon om erin te gaan, direct langs mij heen. En Chanel, juist diegene die er normaal een spelletje van maakt (kleine Houdini), die bleef staan en liet zich gewillig uit de wei halen. En wat doe je dan als je mij bent? Juist af reageren op diegene die er niets aan kan doen eigenlijk.... Gelukkig hadden we aan het einde van de middag een uitje gepland staan, dus droop ik toch maar nog mokkend naar binnen af... Daar ben ik in bad gaan zitten en heb daar lekker een dik uur in liggen genieten. Woodwick kaarsje aan (Marshmellow geur) heerlijk badschuim (nog steeds die van jou Ma!) en een lekker kopje thee ernaast. Deel vier van De Zeven Zussen erbij en ik had een me-party! Mijn boosaardige bui verdween met het water in het putje! Daarna flinke laag make-up op gedaan en haardos bestand gemaakt tegen windkracht 5 en mijn kleedkamer in verdwenen. We hadden namelijk een etentje van mijn schoonmoeder en Geert die 12.5 jaar samenzijn vierden. Van te voren wist ik uiteraard precies wat ik aan zou doen. Mijn blauwe jumpsuit met een lang transparant vest, echter in mijn kamer aangekomen sloeg de twijfel toe.... OMG daar ging ik weer... het oh-zo-bekende-liedje... Jurkje aan, jurkje uit. Blousje aan, blousje uit. En zo ging ik maar door. Tot overmaat van ramp vond Denise mijn uiteindelijke keuze ook niet helemaal top, dus hup ook weer uit. En die haren die bestand waren tegen windkracht 5, tja die waren natuurlijk nooit niet bestand tegen zoveel kleding er overheen te krijgen. Zucht.... Je begrijpt, ik heb lopen tieren en vloeken en ging uiteindelijk met mijn leren rokje en een 1 maat te kleine blouse van Lui-Jo en standaard zwart vest de deur uit. En ik zweer, toen ik de blouse aandeed en toen ik mijn haren en make-up bijwerkte ook, de blouse zat goed. Stond mooi, legde precies de nadruk op de goede punten en verbloemde de slechte punten. In de auto heb ik nog even 10 nepnageltjes op mijn nagels gelijmd en ik was er klaar voor! Maar toen we bij de Croyse Hoeve aankwamen begon het al dat ik mijn vest buiten de autodeur had laten hangen..... buiten was het nat en vies dus de linkeronderkant van het vest ook.... En toen we gingen zitten merkte ik pas dat die blouse -die voor de spiegel echt leuk stond en ook goed aanvoelde- gewoon als een ty-rap bandje om mijn buik en armen spande.... En hoe ik ook trok, het bleef... Dus met dit in je achterhoofd is het niet heel comfortabel. Tel daarbij ook het feit op dat de meeste mensen toch een beetje anders naar je kijken (hoewel iedereen ook echt zijn best doet dat niet te doen...) en je zit niet echt heel lekker. MAAR daar was gelukkig mijn allesie, die zei dat alles goed zat en niets mis was en zo heb ik toch van de hele avond (gewoon volgehouden tot kwart over negen!) kunnen genieten!! Lekker eten, goed gezelschap en slechte kleren zeg maar. Waarbij de eerste twee overduidelijk de bovenhand hadden.

Vandaag rustig aan gedaan. Vanmiddag samen met mijn moeder Kaat gelongeerd en nog lekker op stal bezig geweest. En dat was het eigenlijk wel weer voor vandaag. Ik heb heel de dag al een beetje een zeurderig gevoel in mijn buik en ga dus nu maar snel mijn mandje opzoeken.

Fijne avond.

En dan lees ik meestal even wat ik geschreven heb... ik begon over mijn blog-verjaardag... niet afgemaakt....de rest is eigenlijk ook best onsamenhangend...afijn.. that's me J