1e Paasdag en meer.....

Als je mensen hebt die van je houden, een paar goede vrienden, eten op tafel en een dak boven je hoofd, dan ben je rijker dan je denkt.

Aldus VoorPositiviteit. Ik mis in deze zin alleen als je gezond bent. Eigenlijk bij nader inzien ook als je niet gezond bent dit geldt inderdaad altijd.

Pasen 2020 is een feit, voor de meesten mensen zo anders als andere jaren of anders als we gewend zijn maar toch voor iedereen in Nederland was het heerlijk weer. Vanmorgen vroeg opgestaan omdat Chris moest werken moest ik voeren maar met dit heerlijke weer is dat zeker geen straf. Dus na de paardjes de kippetjes gaan voeren. Altijd volgens vast patroon. Eerst obesitas Teigertje want anders eet hij al het kippenvoer op. Gelukkig is het zoals het spreekwoord zegt een 'stom varken' want al jaren strooi ik zijn eten door het stro heen zodat hij een hele poos aan het zoeken en knabbelen is. Hierdoor hebben de 'grote' kippen (dubbel gezoomde Barnevelders) de tijd om hun legmeel en gebroken mais op te pikken. Ik heb al eens geprobeerd een voerautomaat bij hun neer te zetten echter bleek dat Teigertje hoe dik en lomp hij ook is (ook heel lief hoor!) het smalle kippentrappetje op kon en zichzelf zo het hoge kippenhok in kon wringen om vervolgens het hele ding aan gort te helpen. Nog steeds geen idee hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen... Conclusie niets is veilig weg te zetten voor deze kippen zonder dat Teigertje het ruikt, opspoort en vervolgens koste wat kost dit voer in zijn bek/ maag te krijgen... Ik durf het bijna niet te zeggen maar wat dat betreft lijk ik wel een beetje op hem . Maar goed, heel verhaal terwijl ik eigenlijk tot het heugelijke nieuws wilde komen. Bij het voeren van de kleine kippetjes, na de grote dus, ontdekte ik dat er afgelopen nacht 2 eitjes van de Serana kippetjes waren uitgekomen. Hoe gaaf is dat!! Echte Paaskuikentjes, zo schattig, zo klein, zo onwijs lief en de moeders zo onwijs boos toen ik ze even wilde bewonderen. Maar wees gerust ik heb ze voorzichtig even bewonderd, op de foto gezet en weer teruggezet. Zie me als de kraamzorg, even checken of alles goed is met ze .

Na het voeren wilde ik als verassing voor vaders en moeders de tafel voor het huis in Paassfeer om te toveren echter bij het verzamelen van de Paasspulletjes stond mijn moeder ineens achter me. Een harde gil uiteraard tot gevolg want die had ik zo vroeg nooit in de werkplaats (waar ik dus was) verwacht. Weg verassing... Mijn moeder kwam mij zoeken om te melden dat ze een klein ontbijtje had voordat ik de stallen zou gaan mesten met Fonny. Zodoende lekker gezellig ontbeten met zijn drietjes voordat we aan het werk zouden gaan. Eigenlijk waren we met zijn 7en want Tom, Poes, Cooper en Suka aten gezellig mee. Wat verder volgde was gewoon een fijne dag. Wel met een middagslaapje omdat ik echt om 2 uur helemaal stuk aan de brunch zat maar... het was een goede dag!

En zo waren eigenlijk best wel alle dagen van de week. Heerlijk weer dus lekker, wel goed beschermd ingesmeerd, in de zon gezeten. Vrijdagavond is Kim geweest om bij de mooie bloesemboom (wilde kers) foto's te maken. Paardjes ontbraken aan haar portofolio maar wow... dit is aan de foto's echt niet te merken want ze zijn echt prachtig! Uiteraard namen we de 1.5 meter regel goed in acht, al moet ik wel zeggen dat ik het daar echt wel moeilijk mee heb. Mijn ouders en ik komen eigenlijk niet buiten het erf en daardoor heb ik eigenlijk niet echt door dat een gek stekende elleboogstoot of een klap op je schouder ook niet kunnen.... Gelukkig was Kim wel scherp en die maakte dat ik er ook meer op lette. Dat is dus het verschil met het leven in quarantaine zoals mijn ouders en ik en de mensen die nog enigszins mee draaien in de maatschappij, kinderen hebben, werken, boodschappen doen noem maar op. Daar ben je met 'vreemden' en door alle maatregelen in de winkels veel meer bewust van de 1.5 meter regel en het afstand houden. Lenn (zoontje Kim en Paul) had gevraagd of hij mee mocht maar Kim durfde het risico niet te nemen en wat ben ik blij dat hij er niet bij was. Niet omdat ik dat niet graag wilde maar omdat het gewoon kei moeilijk is iemand wel te zien maar niet even een knuffel of iets dergelijks. Hier was ik dus eigenlijk nog helemaal niet zo mee geconfronteerd. Dus petje af voor diegene die hier dus wel echt mee geconfronteerd worden. Zelfs toen ik aan het kuren was moest ik echt opletten, mocht niet kussen en kon niet in de buurt bij mensen die verkouden of dergelijk waren, maar dit is toch net een stapje erbij, gewoon niet aanraken....

Maar goed, allemaal nog even volhouden. En hopelijk kan dit virus dan de geschiedenisboeken in met de melding dat er een oplossing is gekomen nadat het helaas vele levens heeft genomen en verwoest net zoals wij teruglezen over de pest, cholera, tyfus en Spaanse griep!

Meer verhalen later het is nu bijna 10 uur en ik ben enorm moe...

Fijne avond!