2e Kerstdag...

Kwart over twee wakker, badend in het zweet. Bah alles klam, naar de wc, terug naar bed en weer eruit. Want nu is alles nat, koud en klam... chips hier kan ik niet in liggen. Alles is stil, de logees van gisteren zijn naar huis en de twee logeerkamers zijn gevuld met nieuwe lieve familieleden. Ik wil wat drinken en ga dus op pad, blindelings in het donker, naar beneden. Huh, de logeerkamer rechts staat open. Zaklamp op telefoon aan en stiekem even kijken.... leeg?? Dat is vreemd wat Michelle zou daar liggen. Hm, dit is voor mij echt even moeilijk, ik wil namelijk altijd direct antwoorden en als ik die niet linksom kan krijgen probeer ik het rechtsom. Maar ja, bellen hoe het zit om inmiddels half drie nee dat doe je niet, zelfs ik niet (zie je ik val best mee )! Zachtjes de trap afdwalend hoor ik achter me een plof op onze slaapkamer gevolgd door getrippel en kloink, kloink, kloink (d.w.z. best wel hard) daar komt Cooper achter mij aan. ,,Vrouwtje naar beneden betekent meestal dat ik ergens iets te eten op kan doen!" En daar heeft onze kleine Coop best weleens gelijk in. Niet altijd voor mezelf, ik drink meestal, maar vaak plakje worst uit de koelkast voor de beestjes. Zodra ik de deur koelkast open trek komt op een niet zo stille manier Suka naar beneden denderen, tja die mist niets qua eten uitgehongerde dikzak... Ik vraag mezelf af of ik even op de computer een stukje zal typen over de geweldige dag. Uiteindelijk besluit een wijs (ben ik dus, check) om dat niet te doen. Dus even in het donker naar de lampjes buiten gekeken en beetje in het niets zitten staren. Overigens de kamer en de keuken zijn helemaal top opgeruimd! Ik meen altijd dat ikzelf de regie in handen moet hebben omdat het anders niet goed komt, onzin blijkt nu. Ja, lieve mensen ik geef toe. Toe dat anderen het ook goed doen! Eyeopener zo midden in de nacht! Ik kijk op het magnetronklokje en zie dat het inmiddels drie uur, Spyker komt bij me zitten en geeft op haar manier kopjes tegen mijn arm. In Spyker haar geval wil dat zeggen kopstoten want op de één of andere manier is onze kleine chique kat een lompe boerin met kopjes geven. Echt heel hard, zo hard dat het regelmatig gebeurd dat als je net een slokje wil nemen je drinken eroverheen klotst.... dat is onze Spyker . Ik sta op pak nog een beetje sap en ga maar weer naar boven.En daar lig ik nu op bed. Uiteraard van plan telefoon weg en slapen maar de realiteit gaat anders. Toen ik terug kwam was het bed gelukkig niet meer zo nat, wel koud overigens, en ben ik er maar ingekropen. Even gelegen, beetje gedraaid, en geluisterd, voetstappen in de logeerkamer, deur open, schuifel schuifel (schattig geluid) badkamer deur open en dicht. Ah, lief mijn oompje had een sanitaire nachtelijke onderbreking. Na een paar minuutjes schuifelt hij weer terug richting de logeerkamer. Hij heeft niet door dat ik wakker ben en verdwijnt achter de deur. Maar goed, ik ben dus te wakker en blijven liggen frustreert, dus televisie aan of telefoon pakken? Het wordt het laatste en ik begin mijn blog. Buiten hoor ik een auto, ik moet me inhouden niet direct op de camera te kijken. Er zijn echt wel mensen die laat ergens kerst hebben gevierd en nu huiswaarts keren. Nieuwsgierige ikke....Eerste kerstdag, om kwart over acht wordt ik wakker. Chris ligt nog een beetje te doezelen en we gaan er samen uit. Paul en Lenn zijn ook al op en terwijl Chris en Paul zich aankleden ga ik in mijn pyjama naar beneden (moet je je voorstellen ik, zonder in de spiegel kijkend naar beneden in mijn pyjama op eerste kerstdag terwijl er meer als een dozijn mensen in huis zijn, lef hebben zeg ik! #trotsopmijnmakkelijkeik beneden aangekomen begin ik de eettafel leeg te halen. Linda is inmiddels ook beneden en we gaan samen verder. Chris en ik zitten vandaag niet echt op één golflengte en (in mijn ogen) doet hij stom. Zo wil hij mee met Paul Kim ophalen in Nuenen en daarna het brood ophalen. Ik geef aan dat dat niet kan omdat het dan tien uur is voor ze terug zijn en dat we rond half tien zouden ontbijten. Die kinderen snappen echt niet dat ze braaf moeten zitten en wachten tot we gaan eten. Hij geeft aan dat wij toch alvast kunnen beginnen... oh hoe denken mannen toch? A. Jij zou het brood halen dus waar moeten we aan beginnen als er geen brood is. En dan B. Veel belangrijker het is KERST het feest van het samenzijn te vieren! Na een flink gemor laat Chris Paul alleen vertrekken inmiddels half negen, die zijn dus mooi op tijd terug voor ontbijt om half tien. Janneke en Roy en Dillan zijn inmiddels ook gearriveerd en ik ga door met dekken. Ik probeer het niet alleen te doen en de tafel is inmiddels gedekt zoals ik voor ogen had en ook daar liepen Chris en mijn mening uit elkaar. De verlichting (in de vorm van twee guirlandes met lampjes) zou volgens hem beter niet kunnen, dan kon alles gewoon op tafel staan. Maar zoveel mensen aan één tafel dat werkt niet dan ben je alleen maar van alles aan het doorgeven en weet je voor de helft niet wat er allemaal is. Niet begrijpende blikken kruisen elkaar. Chris voelt zich aangevallen en roept gelijk of hij ook weleens iets goed kan doen... oh, zo vervelend zo bedoel ik het helemaal niet maar hij snapt het gewoon niet. Verhaaltje Mars en Venus kloppen echt! Hij wil het uiteindelijk alleen voor mij maar makkelijker maken, dat snap ik wel, maar ik wil de perfect, gezellige, mooi opgediende en volledig vol gedekt kerstontbijt buffet met alle toeters en bellen. Hij lijkt zich er bij neer te leggen en vertrekt met Pat om het brood te gaan halen. Inmiddels is iedereen iets aan het doen en krijgt alles vorm! Rond half tien is alles klaar, iedereen terug en beginnen we met het ontbijt. Gelukkig heel gezellig en lekker en Chris en ik... ach ja het zal wel een bepaalde vorm van kerststress zijn..Tussen al deze bezigheden heb ik af en toe wel een moeilijk momentje, maar ik stop het snel weg en probeer volledig te genieten. Nee, niet nu geen zin in. Slechts één keer als ik alleen ben met tante Tineke staan we een potje flink te huilen, surrealistisch is het allemaal..Na het ontbijt ruimen de vrouwen op en de mannen blijven lekker buurten. De kids spelen buiten en een groepje mensen doen de paarden en stallen. En dan ben ik de tijd echt kwijt, geen idee meer wat zich in welk tijdstip afspeelde. Weet alleen dat we koffie of warme chocolademelk met slagroom en de mannen met strohrum drinken met een lekker stuk taart. En beginnen met de kadootjes. Janneke had een heel leuk dobbelspel voor de kadootjes maar ik (en gelukkig ome Jac ook niet) had daar echt de puf niet meer voor. Uiteindelijk gewoon om de beurt een kadootje voor iedereen. Het was leuk en gezellig maar ik was echt helemaal op. Toen iedereen zijn of haar kadootjes hadden gehad werd ik door Chris (gelukkig zaten we mu wel op dezelfde golflengte ) naar bed gestuurd. En daar werd ik om kwart over vier weer wakker.Vervolgens volgde hetzelfde tafeldek-ritueel en begon ik alles uiteraard iedereen hielp en wilde dat ik rustig aan deed (maar ik ben super eigenwijs en een controlefreak) maar ik ging door. Het moest wederom goed en weldoordacht zodat iedereen een kerst had om nooit te vergeten. Stom dat precies ik, die dagelijks aangeeft dat het niet om materiële dingen draait maar om samen zijn, geborgenheid en juist die kleine dingetjes die er echt toe doen opeens ontpop tot een werkelijke kerstzilla!! Achteraf geef ik toe, met minder was het net zo gezellig en memorabel, maar ja wat in dat koppie van mij zit..... na het eten kwamen Patries, Mars, Michelle en Joost gezellig erbij. En om een uur of half negen waren we klaar.... Moe maar heel voldaan heb ik nog Chris geholpen hooi voeren, daarna met zijn allen opgeruimd. En toen begon het afscheid van de meeste. Ik probeer sterk te zijn en niet te huilen maar kan het niet altijd tegen houden. Hoe blij ik ook ben met deze dagen, hoe verdrietig ik word bij de gedachte dat dit wel eens echt de laatste zal zijn. En stiekem denken we het allemaal, maar geven het gelukkig niet de overhand. Het was een fantastische kerstavond en eerste kerstdag. Ik was echt helemaal op, kapot moe zoals ze tegenwoordig zeggen maar ZO dankbaar en ik heb intens genoten! Op naar morgen...

Inmiddels hebben we tweede kerstdag ook weer voor het grootste gedeelte gehad, dus laat ik het nu voor wat het is. Morgen zullen we wel vandaag de dag verslaan en als ik het vergeet. Het was wederom een mooie dag bijna hetzelfde als gisteren qua ritme. Alleen nu voor het avondeten heeft me zus met als backing-vocal Geert lekker staan zingen op de soundmixer en later toen ik met Chris in de keuken was zelfs Elly nog gezongen. TOP.

Fijne avond nog.