Afspraakje dermatoloog....

Aldus Voorpositiviteit op Twitter echter stuur ik het met alle liefde en plezier ook naar ze door!

Op dit moment zitten we in de auto onderweg naar huis. We komen net van het MUMC Maastricht waar ik mijn half jaarlijkse afspraakje had met de dermatoloog. Deze afspraakjes plaats ik altijd in de categorie gênante momentjes. Waarom? Nou ik neem jullie mee naar het afspraakje van vandaag. Vanmorgen vroeg eruit, wat niet mee valt als je er om respectievelijk half 2 en half 6 een half uur uit bent geweest om kleine Max zijn behoefte te laten doen buiten (n.b. heel blij dat hij het zelf zo goed aangeeft). Maar goed de wekker ging en tijd om in actie te komen. Gelukkig heb ik Chris die dan de dieren onder zijn hoede neemt anders trek ik het echt niet. Het obstakel wat doen we aan zal ik jullie besparen, dit is immers iedere keer hetzelfde issue. Goed, we waren bijna klaar weg te gaan toen er nog een soort van wolkenbreuk aan communicatie probleempjes losbarstte tussen ons allemaal. Soms lopen emoties gaande weg op en zorgen de kleinste stomme dingen voor uitbarstingen op verkeerde (heel verkeerde) momenten. En daar sta je dan in je goede kleren klaar om te vertrekken echter nog met mijn pantoffels aan in dilemma, weggaan of de boel uitpraten en sussen.... Hoewel dit allemaal eigenlijk echt niet nodig was...... Chris stond al bij de auto en we waren nu toch echt late kant dus wat sussende woorden en de wolkenbreuk veranderde al in laag hangende bewolking, pffff gelukkig ik heb zo een hekel aan uit zijn proportie gebrachte woorden... snel mijn gympen aan gedaan en hop hop naar de auto om proberen nog op tijd in Maastricht te zijn. Eenmaal in de auto een appje naar de thuisblijvers en een belletje over en weer en de laaghangende bewolking loste op en maakte plaats voor een enkel wolkje en zelfs wat zonneschijn.

In gedachten verzonken naar Maastricht gereden, ik een spelletje spelend op mijn telefoon en Chris voor zich uit turend achter het stuur. 3 Minuten te laat waren we in de Maastro op oncologie waar de dermatoloog het spreekuur had. Klein detail we hadden zelfs de trap genomen naar de 5e verdiepinging en waren bij aankomst nog onderworpen aan een deurscreening voor het Corona beleid. Dus goed gedaan team van der Meer! Eenmaal aangemeld namen we plaats in de wachtkamer die in heel het ziekenhuis zijn omgebouwd naar een soort 2 persoonscabines stemhokje eigenlijk meer, safety first! Opmerkelijk is toch wel dat sommige mensen gewoon schijt aan alle pijlen, borden en notities hebben.... Werkelijk wat en hoe denken die?? Goed na een kleine 10 minuten werd ik geroepen. Een jonge knappe co arts stond voor ons, ik dacht gelijk shit! Beetje onwennig hallo gezegd, het nieuwe begroeten voelt nog steeds beetje raar en onpersoonlijk maar de tijd zal het ons leren. Eenmaal in de spreekkamer, de geleende kamer van mijn "eigen" oncoloog, het formele gesprekje hoe het gaat en of er nog iets is opgevallen. En dan komt het: "Kleed u zich maar even uit.". Shit, ik ben dan wel dik (letterlijk en figuurlijk) in de 40 maar in je onderbroekje voor zo'n jonge knappe arts is toch wel een gevalletje van; had ik maar iets minder gegeten en meer gesport! De jonge arts, die zich natuurlijk helemaal professioneel heeft ingesteld en al helemaal niet naar mij kijkt als man maar gewoon als patiënt heeft echt geen idee wat er in mijn hoofd om gaat. Gelukkig maar 🤣, ik probeer nog enigszins mijn buik wat in te houden en elegant rond te draaien maar het resulteert niet in een beter beeld volgens mij. Vervolgens wordt ik echt van top tot teen bekeken, wederom door professioneel oog en niets anders en worden er wat conclusies getrokken en over en weer gezegd. Vervolgens mag ik nog even in mijn onderbroekje plaatsnemen zodat mijn "eigen" dermatoloog haar scherpe professionele blik over de verdachte plekjes kan laten gaan. Zittend in mijn onderbroek is al iets wat je helemaal niet wil zien 🙈. Staand gaat het nog enigszins maar zittend..... dus pakte ik ongemerkt mijn hemd en trok het snel aan 🙈. Mocht het weer uit moeten .... Dan is dat zo gepiept. Na 5 minuten gaat de deur weer open en wat denk je.... Nog een extra man in de kamer samen met de dermatoloog... zucht, ik ga echt beter op mijn eten letten in het vervolg....

Na deze beproeving moest ik nog door naar de afdeling dermatologie. Een plekje op mijn scheenbeen is verdacht en daar moet een biopt huid van worden genomen. Ach ja, been there done that.... Dus naar beneden (trap weer afgelopen 👍) op naar de slagerij, geintje! Daar was ik snel aan de beurt gelukkig. De dermograaf, althans zo noem ik hem maar, maakte 2 foto's van betreffende plek en de arts - laborant begon haar verhaal. Lang verhaal kort is dat ik mee doe aan alle studies zodat ik toch nog wat waarde, heb voor mijn gevoel. Deze studie bestond uit het maken van een echo van de om zo in de toekomst niet te hoeven snijden als blijkt dat de echo uitkomsten betrouwbaar zijn, dit geld overigens voor een basaalcelcarcinoom. En dat scheelt weer littekenweefsel wat een voordeel voor iedereen kan zijn omdat sommige huidkanker soorten met een zalfje te behandelen zijn. Terug naar mij, zittend op de behandel tafel na de echo volgde het verdovingsprikje , de appelboor en een drukverbandje en dan over een week of 2 de uitslag. En nu.... Als een speer weer naar huis om samen weer van de lekkere temperaturen te kunnen genieten! Of het nu bewolkt is of niet er is altijd ergens zon!

Fijne dag