Back home it is......

05-11-2021

Ik ben niet langer beschikbaar voor zaken die mij ongelukkig maken.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter, amen!

Zooooo weer thuis, heerlijk! Geen schreeuwende Maria-man, geen nacht controles, geen piepende infuuspompen maar boven alles vanavond weer bij mijn mannetje in ons eigen bed.

Na mijn nachtelijke blog ben ik iedere keer in een hazenslaapje gevallen tot een uur of 7, toen begon het in de gangen alweer te leven. Zo ook de oude verwarde man, helaas. Omdat ik alleen een pyjama en tandenborstel tot mijn beschikking had, was ik weer tot mijn 'nette' kleding aangewezen. Heel oncomfortabel in een blouse als je normaal alleen maar in je oude kloffie rondhangt en als ik dan mijn buurvrouw lekker zag liggen in haar joggingbroek en trui maakte dat ik nog meer naar thuis verlangde 😇. Chris had al instructies gehad om die mee te nemen maar daar moest ik nog tot een uur of 3 op wachten. Dus toen de zaalneuroloog (en leerlingen) geweest waren en na de broodmaaltijd mijn 'eigen' neuroloog nog langskwam besloot ik toch maar om alles uit te doen en mijn pyjama weer aan te doen voor mijn middagdutje. Ik moet zeggen dat was in het ziekenhuis heel eenvoudig om te gaan slapen, ik was gewoon moe van het niets doen en de gillende man die ons uit de slaap had gehouden.

Maar eerst nog het begin van de dag....

Ik had me net gewassen en aangekleed toen ik superleuk bezoek kreeg van Evelien. Die we kennen van de paarden/ ponytijd. Zij heeft ook onze pony Bailey destijds gereden, tot ze 16 was. En daar stond ze ineens, een mooie knappe lieve spontane jonge vrouw. Zo grappig als je haar eerst als meisje hebt leren kennen en dan ineens als vrouw voor je staat. Ze studeert geneeskunde bij het MUMC en wauw wat ben ik trots op haar! Het was heerlijk om haar even te zien en te spreken!

Nadat Evelien weer naar de universiteit ging, duurde het ongeveer een half uur tot de zaalarts kwam. Tijdens het bezoek van de zaalarts werd er al globaal besproken wat mij die dag te wachten stond. In de middag zou er een multidisciplinair overleg plaats vinden en daarvoor zou contact worden opgenomen met Kempenhaege. Of ik naar huis mocht kon niet worden aangegeven want alles zou die middag worden besproken en besloten. Dus na de gewone testjes ging het gevolg weer naar de volgende kamer.

Mijn eigen neuroloog kwam rond een uur of 12 nog langs, hij gaf aan dat hij die middag naar de OK moest dus dat ik hem waarschijnlijk die dag niet meer zou zien. Hij gaf aan al gebeld te hebben met de neuroloog in Kempenhaege en dat er gesproken was over de start met medicatie omdat hij er toch wel vanuit ging dat het en PNEA is en epilepsie betreft. Dit komt vaak gezamenlijk voor. Ook gaf hij aan dat de neuroloog gespecialiseerd in epilepsie die middag het overleg zou doen met de neuroloog van Kempenhaege. Niets anders te doen dan wachten en slapen dan maar.

Om 4 uur kwam Chris om half 5 kwam de zaal neuroloog langs om aan te geven dat er overleg was geweest en dat ze eerst de wisseling van de wacht gingen bespreken en dat ze daarna naar ons zouden komen om ons bij te praten over het uit te voeren traject. Goh, wat kan een half uurtje dan lang duren 😋.

Rond een uur of 5 kwam de neuroloog met jawel een heus plan van aanpak! Als eerste wordt er nu gestart met een anti-epileptica. Dan moet ik ergens komende weken nog door de MRI om toch wederom uitzaaiingen in de hersenen uit te sluiten. Ik moet zeggen dat ik hier eigenlijk niet echt bang voor ben, destijds is er ook overal naar gekeken en na die tijd is er niets gewijzigd. Dus hopelijk ook niet in de grijze massa! Tot slot moet ik maandag naar Kempenhaege bellen voor een afspraak met de neuroloog van Kempenhaege. Daar zal worden besloten of er een langere opname komt als de 24 uur destijds.

Kortom, lekker thuis met Chris en alle diertjes om ons heen ook op stal nog even geknuffeld en nu lekker de pyjama aan en verder niets.

Fijn weekend