Back to basics.. het huis dan
Als we werkelijk van onszelf houden en onszelf accepteren precies zoals we zijn, gaat alles in ons leven werken. Net alsof er overal kleine wonderen gebeuren.
Mooie quote de zevenentwintigste december. Niets aan toe te voegen, behalve dat het een utopie is. Het is iets wat je iemand heel hartelijk kan toewensen, want als je jezelf totaal accepteert (let wel op de juiste manier, niet bijvoorbeeld jezelf over classificeren) zie je steeds meer dingen waar je "blij" van wordt.
Kerst 2017, wat kan ik zeggen? Een geweldige belevenis vanuit dit jaar een heel ander perspectief. Emotioneel zwaar, vooral omdat ik die last bij mijzelf wilde houden (toch redelijk goed gelukt) maar wat ben ik blij en gelukkig over hoe het is verlopen. De harmonie tussen alle gezinnen, de blijheid, en vooral een ieder die zichzelf was. En ik, gewoon nog alles (zij het soms enigszins met moeite en oké wel iedere dag een 'tussenstop') zelf heb kunnen regelen en organiseren. Ik hou er gewoon van. Ik moet er verder ook gewoon geen woorden aan spenderen. Het is een magische herinnering die zich afspeelt op eigen verzoek. Ja, kerst 2017 je was geweldig!
En dan na zoveel weken gezelligheid in huis met alle lampjes en snuisterijen waren we (Chris en ik) er ook wel klaar mee. Heel onze woonkamer was natuurlijk anders neergezet door de lange tafel en gezien ons het liefste in onze keuken aan ons gezellige (vinden wij dan) zitje zitten was het nu lang genoeg 'anders' geweest. Vanmorgen wilde ik al beginnen met afbreken van het kerstgebeuren maar mijn moeder zei dat ik moest wachten op Chris omdat het anders te zwaar zou zijn. Ik werd vanmorgen namelijk grieperig wakker en dat is niet fijn, ik denk dat alle dagen toch wel een beetje lopen rennen zijn tol nu eist. Dus na het voeren van de paarden weer terug naar bed gegaan. Mijn moeder had daar dus natuurlijk helemaal gelijk in, dat het nu vooral te zwaar zou zijn. Dus ik heb even na de stallen te hebben gedaan TV gekeken op bed. Ook vanmorgen eerst een hevige tweestrijd ik wilde namelijk heel graag naar Nieuw en sint Joosland waar de junioren en youngriders werden verreden maar ik moest gewoon toegeven dat dat echt teveel was. Ik denk vaak nog dat alles gewoon wel door kan gaan met een slaapje tussen de middag maar dat is echt niet meer zo. Moeilijk moment weer even, vooral voor mezelf. Zelf rijden was me al uitdrukkelijk door Chris verboden en ik zou samen gaan met Josje maar ben heel verstandig geweest en heb afgezegd. Hoe shit ik dat ook vind.
Inmiddels is het acht uur en we hebben net afscheid genomen van mijn zus en haar gezin en jaja een leuke aanhang van Michelle! Zij gaan ook weer naar huis, terug naar de orde van de dag. Ook daar heb ik echt de laatste tijd altijd moeite mee, afscheid nemen. Stom, want het is nog lang niet definitief maar ja, even slikken en weer doorgaan... Hé waar hebben we dat eerder gehoord J. Het huis is weer bijna terug in haar 'originele' staat en er heerst gelijk meer rust nu de grote meubelstukken weer op de plaats staan. Spyker poes is voor mijn toetsenbord enorm aan het klieren door er telkens overheen te banjeren. En hoewel zoiets er op YouTube altijd schattig uitziet als een kat dat doet is het hier vooral haren happen en de extra leestekens en letters weer verwijderen. Dat schiet dus niet echt op. Vannacht viel ik trouwens pas om een uur of kwart over vier in slaap, ik heb eerst echt wederom geprobeerd te slapen maar het werkte echt niet. Eerst eruit en naar beneden wat drinken, gevolgd door mijn trouwe nachtbrakers in de vorm van hond en kat. Daarna weer naar bed en de herhaling van Teen Mom OG marathon zitten kijken. Heel grappig, is dat ik het persé wil zien en dat ik alleen maar commentaar zit (oké stilletjes omdat Chris sliep) te leveren. Maar ik vind het mooi om te zien hoe deze jonge mensen zich hebben (of juist niet) ontwikkeld op zo'n jonge leeftijd. Vanmiddag op bed de laatste aflevering gezien en daarna dus zoals boven eerder vermeld geslapen tot een uur of half zes. Chris maakte me wakker omdat er eten was. Met eten en mijn buik gaat het nu echt al een paar dagen 'goed'. Dat wil zeggen het gieren is voorbij. Ik heb nu nog maar zo'n één á twee keer per dag (nacht) enorme buikpijn gevolgd door diarree. Dus wat dat betreft heb ik er echt een stuk minder last van. Toch de bijwerking van het dubbele infuus waarschijnlijk. Nu maar hopen dat het enkele net zoveel doet. En verder vandaag dus niet veel meegemaakt. Morgen zijn het in Nieuw en sint Joosland de pony's die moeten optreden. Ik hoop dat ik dan fitter ben, maar zo niet moet ik naar mijn lichaam luisteren want vrijdag is het immers alweer infuus dag.
Fijne avond.