BDE

08-01-2018

Een vrolijke glimlach verdubbelt elke vreugde en halveert elk verdriet.

Dus wie goed kan rekenen..... Keep Smiling! Vannacht weer niet zo´n denderende nacht. Ik heb het ook dit keer denk toch wel een beetje aan mezelf te wijten. Ik was namelijk om negen uur echt moe, lag al vroeger in bed maar wilde wakker blijven omdat ik persé het hoofdstuk uitwilde lezen. En daarna ga je weer één hoofdstuk verder, enzovoort, enzovoorts... Toen was het dus ineens elf uur en wilde ik wachten tot Chris thuis kwam. Tevens kreeg ik het in mijn hoofd dat ik wel heel erg graag een Iced Frappé Witte Chocolade Framboos lustte dus even bellen naar manlief (die komt er langs bij afslag Geldrop) en een dikke drie kwartier later lag ik gewoon midden in de nacht dat ijskoude ding op te drinken. En ik heb er ook echt schandalig van genoten, dus schuld gevoel... Uhm, eerlijk gezegd toch wel een beetje (gniffel, gniffel makkelijk praten achteraf J) en met een lading ijskoude drank in je buik die al gevoelig is... kortom om dit keer beetje mijn eigen schuld. Dus het gevolg vanmorgen, Chris die me om tien uur wakker maakt voor eten en medicijnen daarna gewoon verder gaan slapen tot hij om elf uur weer kwam dat ik er echt maar eens uit moest want Denise was er. Yeah, alles is weer compleet! Dus verhalen geluisterd en foto´s gekeken wat een fantastisch land is New Zeeland volgens mij! Alleen dat vliegen, dat heeft mij in ieder geval altijd tegen gehouden want het is echt 2 dagen reizen om over het tijdsverschil nog maar niet te beginnen. Nu denk ik uiteraard hadden we het maar gedaan, maar ach de verhalen en foto's maken veel goed! Ook waren er foto's van het raften wat ze daar hadden gedaan, en dan echt serieus raften, wow petje af! Maar daardoor kwam er bij mij weer een herinnering naar boven van mijn raft-avontuur in de Dominicaanse Republiek wat ik nooit zal vergeten... Oké, het niet vergeten ligt ook aan mijn dagboek wat ik daar bij heb gehouden. Een paar maanden geleden kwam ik dat tegen toen ik mijn lades van het bureau aan het opruimen was, alles met oog op later... Maar anyway tussen de foto's zat ook dus dat dagboek. En bij het zien van de foto's en videos bedacht ik me dat en ik wist het direct te vinden (trots op mezelf) het grappige is dat het echt een zes A4 papieren dagboek is. Net het ik het gelezen en het is net alsof ik het dan weer herbeleef, heel grappig.  Dus een foto van het raften en van de jongens waar ik toen mee op ben getrokken (vóór Chris) en hier zie je mij met van die rasta vlechtjes... die ik er uiteindelijk precies vierentwintig uur in heb gehouden nadat ze dus daags ervoor in vijf uur tijd erin waren gezet op het strand... typisch Mariska... Ik het stukje van het raften heb ik in gescand en volgt hieronder en speelde zich af in 1999 wat was ik nog een jong bloempje;

Nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen.... Echt vandaag was geweldig. Om half 8 werden we door 't busje opgehaald voor een lange rit naar en door de Dominicaanse Alpen 't was een lange maar wel fascinerende rit en door 't vele geklets tussen Adiënne en mij ging het allemaal redelijk snel. Om 11 uur kwamen we op de ranch aan waar we zouden ontbijten en bij terugkomst ook weer zouden lunchen. Het ontbijt was niet heel uitgebreid maar voor zo'n plek zo in the middle of know where viel het toch wel goed, daarna wetsuites aan helmpje & peddeltje en natuurlijk het reddingsvestje en 't feest zou kunnen beginnen...dacht ik...maar.... Niet dus... Er volde eert een rit per "huifkar-achtige vrachtauto" (is ook leuk) van ongeveer 25 minuten. Echt hellingen van wel 30% en ravijnen erlangs van wel 300 meter diep, maar ik ben een bikkel (ja....echt) dus alles oke. Daar aangekomen geen rivier te bekennen, ja als je 't ravijn inkeek zo'n 300 meter naar beneden, je raad het al... in de volle zon zo'n 33®C met een wetsuite en 't reddingsvest, 't helmpje en juist het peddeltje volgde er een ruige afdaling van wel zo'n 1200 meter boomstronktreden dus ik was helemaal in mijn 'lef-moed' toen ik bij de boten aankwam. Na een korte uitleg kon het feest beginnen. Het begon vrij rustig om een er een beetje in te komen en daarna kwam vervolgens het echte werk, er blijken tijdens het raften levels te bestaan van 1 t/m 6 en wij hebben 1 t/m 4 gedaan meer was er niet in die alpen en achteraf gezien wel jammer want het is echt heel spectaculair en gaaf. Na 1 uurtje te hebben gevaren werd het wat ruiger maar aangezien ik het niet fijn vond om m'n voet vast te hebben in de daarvoor bestemde beugel (hoe bedoel je eigenwijs) trok ik iedere keer als het wat wilder ging mijn voet eruit totdat ik gelanceerd werd... een salto achterover (dat lukt me geen 2e keer) maakte dat ik met mijn rug op een steen kwam (au, au) in het echt duurde het nog geen 10 seconden maar in dei 10 seconde ging er toch wel heel veel door mijn heen (Bijna Dood Ervaring)... ik zag de boot in een snelle vaart op me af komen en aan de andere kant van me zag ik een grote rots waar ik naar toe werd gesleurd door de stroming maar net toen ik kon denken nou dit was het lag ik alweer in de boot (wederom op mijn rug) Claus (de raft-gids en meteen ook mijn beste vriend) had me in een sneltreinvaart (thank God) in de boot getrokken 5 minuten ben ik best bang geweest maar daarna (met mijn voet braaf in de beugel) vond ik het echt het einde.. gelukkig zijn Frank en de Engelse John ook nog gelanceerd (als het een ander gebeurd ziet het er wel echt heel komisch uit) maar verder leken we net een volleerde crew (knap hè). Daarna volgde weer een busreis van 25 minuten die wat werd veraangenaamd gezien het feit dat ik op schoot zat bij een of andere raft-gids, dus lekker slap "ouwe hoeren" en veel lachen.

Grappig om trouwens terug te zien dat ik 18 jaar geleden eigenlijk precies hetzelfde schrijf als nu, dat wil zeggen héél veel puntjes, aanhalingstekens en andere leestekens.... Was er toen al dol op denk ik. Dus dat was mijn raft-avontuur naar aanleiding van de foto's en filmpjes van Denise. En geloof mij die hebben echt level 6 gehad ieks...

Maar vandaag een rustig dagje gehad verder. Visite gehad en veel zitten praten dus niet echt veel tijd voor andere dingen. Einde van de middag paarden naar binnen gedaan en oef wat was het buiten 'gemeen' koud met die wind! Daarna even naar de Jumbo in Panningen geweest om kipfilet voor mijn opgeknapte en dus weer actieve moeder (yeah) te halen en ingrediënten voor een bananenbrood (wat dus echt gewoon een lekkere cake is) wat nu lekker in de oven staat. Chris en ik hebben het gewoon samen romantisch in de keuken staan maken.. Dus die cake moet waanzinnig lekker zijn J.

Fijne avond.