Beter niet lezen op nuchtere maag...

Durf gerust anders te zijn. Wees een beetje gek en maak plezier. Het leven is te kort om niet gelukkig te zijn.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter 20 augustus. Ik heb een wat oudere gepakt omdat die van vandaag, vannacht dus eigenlijk, over een lief bed ging.... En dat kan ik op dit moment niet echt zeggen .

Goed waar zal ik eens beginnen. Normaal gesproken begint het waar je geëindigd bent echter is het alweer bijna een maand geleden dat ik een blog het gemaakt dus in mijn beleving alweer zo een onwijs lange tijd dat ik het niet allemaal meer voor de geest kan halen waar nu precies mijn laatste blog over ging..... leeftijd? Wie zal het zeggen!

Nou we beginnen gewoon met hoe het de afgelopen weken is gegaan en geloof me als ik zeg dat dit niet mijn beste weken waren! Om te beginnen speelt er de laatste weken afgezien van de hoofdpijn ook weer buikpijn een belangrijke rol in mijn leven. Ja, ja je hebt mensen die belangrijke rollen hebben in je leven en in mijn leven heb ik ook pijnen die belangrijk zijn. En dan niet belangrijk dat ik ze nodig heb, nee absoluut niet verre van dat zelfs. Echter zij, de pijnen of pijntjes, domineren mijn gemoedstoestand! Volgens mij hebben zij zelfs zo nu en dan een meer overheersende rol dan de belangrijke mensen in mijn leven en dat is juist niet de bedoeling! Enkele weken terug had ik een ergere pijn in mijn rechter zij. Uiteraard spookten er toen van allerlei scenario's door mijn hoofd over wat het zou zijn. Ik was natuurlijk best gestrest omdat het, op mijn gevoel afgaande, mijn lever was. Dus na een paar nachten piekeren de huisarts gebeld. Want wat heeft piekeren voor een zin als het wellicht een simpel te onderbouwen of te verklaren iets is? Dus ik vol goede moed met lood in mijn schoenen, ja tegenstrijdig ik weet het maar dit was echt hoe ik er heen ging, naar de huisarts. Na eerst een beetje te hebben gegniffeld omdat ik stond te hannesen bij de deur omdat ik onder geen beding iets wilde aanraken daar kwam ik binnen. En stond na mezelf te hebben aangemeld ook weer direct buiten. Nee, geen zorgen hoor ik was echt nog wel welkom maar ik wil nu eenmaal niet binnen wachten waar meerdere mensen, en laten we eerlijk zijn het gaat bij de dokter om zieke mensen je gaat daar immers niet voor de lol heen, in de wachtkamer zaten. Dus buiten gestaan tot ik aan de beurt was. Binnen gekomen direct gezegd wat ik voelde, waar ik het voelde en waar ik bang voor was. Dus buikje (oké buik) bloot en op de behandeltafel plaats genomen zodat de huisarts kon voelen of mijn lever hard of vergroot aanvoelde. En gelukkig, heel gelukkig voelde alles goed aan! Pfiewwww, een enorme opluchting vloog door heel mijn lichaam. Goed nieuws, yes love it! Na de hele buik weer in het corrigerende hemdje en broekje (dat -tje maakt dat het er iets beter uit ziet in jullie hoofd ) te hebben gefrot plaats genomen op de stoel. Chris was met mij mee gegaan en die zat braaf te wachten en alles aan te horen. Na een verhelderend gesprekje, veelal tussen Chris en de dokter , is er besloten dat ik toch maar weer aan de Morfine ga. Te veel kleine en soms ook grotere klachten hebben een te grote invloed op mijn dagelijkse bezigheden waardoor, ik geef het eerlijk toe, beginnen met pijnbestrijding een betere keuze is. Volgens de huisarts zijn de pijntjes en klachten logisch, ben ik geen zeur en ook zelf vrijwillig gestopt eerder doordat ik vond dat ik een monotoon leven leidde. Ik was vlak, had geen pieken van blijheid en ook niet van boosheid een beetje een emotieloze doos zeg maar. Of de buitenwereld, lees mijn allesie, er nu zo blij mee was dat ik weer pieken en dalen in mijn gemoedstoestand had weet ik zo net nog niet . Afijn ik ben weer begonnen met een lage dosering vanaf toen.

De dagen gingen verder en zoals velen in Nederland had ik ook echt wel moeite met de enorm hete dagen. Ik lag vooral veel op bed en voelde me leeg en uitgeput. Zelfs de nachten waren warm zodat in mijn hemdje en onderbroekje Max even laten plassen midden in de nacht ook al geen afkoeling bood.... Afijn, ongeveer twee weken terug ik weet nog heel goed dat het uhm... een donderdag of vrijdagochtend was... heel goed dus... Was ik in de buitenbak klaar om les te geven aan Fayenne toen ik echt ineens steken in mijn onderbuik uitstralend naar mijn linkerflank kreeg. Werkelijk ik klapte keer op keer dubbel van de pijn, begon enorm te zweten (nog erger dan ik al zweette door de hitte) en werd eng in mijn hoofd. Ik strompelde naar de uitgang van de bak en belde Chris dat het niet goed ging. Die pijn was echt op de schaal van 10 een 11 en ik ben niet echt kleinzerig. Maar WTF wat een enorme scheuten door mijn buik. Uiteindelijk binnen met behulp van Chris op bed en naar de wc en weer naar bed en weer naar de wc gestrompeld om vervolgens 1 x van de pijn flauw te vallen gelukkig op bed liggend, en uiteindelijk in janken uit te barsten dat ik het echt niet meer hield. Dus Chris de huisarts gebeld die gelukkig gelijkkwam. Ik bleef continu de drang hebben te wiebelen en bewegen dat was de enige manier waarop ik de pijn enigszins kon handelen. Toen de huisarts kwam een tweede vloeibare Morfine ingenomen, die ik nog altijd wel had voor 'noodgevalletjes' waar dit overduidelijk in viel! De huisarts heeft mijn buik bevoeld en vroeg of het dezelfde pijn was waarvoor ik een week daarvoor bij hem was. Ik kermde dat dit aan de linkerkant zat en vooral onderin. De buik voelde normaal en hij vermoedde dat het nierstenen zouden zijn. Ook dit heeft dit genetisch afwijkende wezen genaamd Ikke al eens gehad, ik was alleen even vergeten hoe een pijn dit deed.... Afgesproken werd dat ik een plasje zou inleveren, oké Chris zou dit doen, en dat ik de Morfine even op zou schroeven. Nadat de huisarts weg was ben ik in slaap gevallen en was het toen ik wakker werd een heel, heel stuk minder. In de middag braaf in een potje geplast. Ranzig detail is dat ik niet zo goed kan mikken en het echt een hele stunt bleek om in een klein potje te plassen zonder je hand te raken... Het is ook niet gelukt maar daarna wordt het dan nog spannender. Zonder met je onder gezekenhand iets aan te raken het potje recht op houden, je edele delen afvegen en ook nog eens opstaan. Tja, best veel gevraagd in mijn geval... Afijn Dettol een microvezel doekje en een paar vloeken verder was het potje gedekseld, mijn hand en omgeving weer schoon en kon het naar de huisartsenpost per privé koerier. Later in de middag werd ik gebeld. Er zat bloed ++ in de urine wat dus de nierstenen voor een groot deel bevestigden. Afgesproken werd het eerst met Morfine op te lossen en heel veel te drinken. Maar doordat het zo warm was, zeg maar gerust heet kwam al dat drinken door mijn poriën naar buiten en plaste ik niet echt veel meer dan normaal. Die maandag ik geloof 4 aanvallen verder, weer plasje in moeten leveren en nieuwe medicijnen gekregen die 'de boel beneden' wat wijder zouden maken oftewel ontspannen. Ook moest ik een hele lastige knoop doorhakken... Ik zou naar het EK van de Youngriders en U25 gaan in Budapest maar dit stond al op een wankeltrapje door de Corona en het gebeuren van de nierstenen, nier-keien oftewel gevoelsmatig nier-rotsen besloten niet te gaan. Een verdrietig besluit maar diep in mij wist ik dat dit het beste besluit was. Die woensdag had ik weer een aanval en donderdag ben ik doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een echo en een röntgenfoto. Donderdag op vrijdagnacht had ik buikpijn laag in mijn lies en rond 5 uur plaste ik echt bijna puur bloed. Afgezien van het beetje brandende plas heb ik niets vreemds of pijnlijks gevoeld maar waarschijnlijk heeft toen de rots  mijn lichaam verlaten. De echo en de röntgenfoto lieten die vrijdagmiddag gelukkig ook geen afwijkingen zien alleen overvulde darmen.

Nou en dat werd het volgende issue, verstopt oftewel constipatie een gevolg van de Morfine. Dit terwijl ik toch braaf mijn zakjes Macrogol in nam 2 x daags... Helaas bleek dit niet genoeg. Dus opgehoogd naar 6 zakjes wat nog niet hielp.. Naar 8 zakjes de dag erna... wat ook niet hielp. Hierna overgegaan op het grovere geschut, 8 zakjes binnen 8 uur, een klysma en 2 x 30 ml Lactulose. En toen... ging het los zeg maar! Lekker smeuïg verhaaltje... En nu vandaag de dag (oftewel nu nacht) kan ik zonder klysma maar wel met 4 zakjes en 1 x 30 ml Lactulose het toilet in no time in een dalmatiërachtig uitziende constructie om toveren! Dit betekent veel Dettol, oververmoeide wc-borstel en een grote dosis ozononvriendelijke spray verder dat het weer redelijk met me gaat!

Het is nu kwart over 4 geweest in het holst van de nacht en ik brei (grappige woordspeling voor de oplettende lezer) er maar een einde aan. Ik heb nog zoveel meer te melden maar ik moet even mijn verstand gebruiken. In de nacht horen we nu eenmaal te slapen!

Fijn weekend!

PS Afgelopen week wel aan de buis gekluisterd gezeten en genoten van de jeugd op het EK wat een super prestaties echt fantastisch deze week zelfs 4 gouden, 2 zilveren en 2 bronzen plakken!!! Top gedaan