Chaos in mijn hoofd....

Overal om ons heen zijn er mogelijkheden tot geluk, als we onze ogen maar openen en dankbaar zijn.

En zo is het maar net! Hoe de dag anders kan zijn als je de tijd neemt om goed te kijken, en ja dat is voor mijn nu (naar het lijkt) makkelijk praten sommige mensen denken immers je werkt niet dus dan is het anders maar toch is dat niet helemaal zo. Allereerst ben ik echt aan de zwaarste job van mijn leven bezig, hoewel sommige dat gewoon niet willen zien (dit moet ik gewoon een keer gezegd hebben en trek het je vooral niet aan lieve lezer want diegenen die ik hiermee bedoel lezen dit echt niet en hebben geen benul!) iedere dag is anders en ergens hoe mooi de dag ook is op een bepaald moment wordt je toch geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Maar goed, anderzijds ik ben er nog en heb hele lieve mensen om mij heen zo kreeg ik laatst berichtjes over een enorme doorbraak in medicatieland tegen de metastasen en dat geeft weer hoop. Mijn moeder zegt altijd er zijn sinds vorig jaar voor mij nog maar drie dingen, hoop, geloof en liefde! En ik denk daar net zo over. Hoeveel tijd heb ik al niet extra en dan nu deze uitvinding, waanzinnig ik hoop op een wonder! Maar goed hoe kan ik weer lekker afdwalen.... Ik ging het hebben over dat als je de tijd neemt om om je heen te kijken je heel veel moois kan zien waardoor je een geluksmomentje beleefd. En ook toen ik werkte genoot ik van de vele verschillende luchten, de zonsopgang en zonsondergang, de bliksem een vogel you name it! Ik zag het en was dankbaar en zo nu dus nog steeds.

Genoeg onsamenhangende verhalen, vannacht heb ik goed geslapen wel drie keer wakker maar na een kopje thee met honing weer lekker verder geslapen tot negen uur de telefoon ging, ik lag uiteraard als een zeester in bed dus direct een paniekgolf en een onbestemd gevoel. Huh, hoe laat is het, waar is mijn telefoon, wat is er aan de hand... Maar goed het was de jurist die belde dus ik excuseerde me en vroeg of ik later terug mocht bellen want die arme paardjes hadden nog helemaal geen mens gezien.. Van de honger zullen ze hier niet omkomen dus dat is niet iets waar je je hier druk om hoeft te maken echter had ik ook gisterenavond nieuwe kuikentjes gehad en die liggen onder de warmte lamp dus was ik heel benieuwd hoe die het hadden. Dus snel aankleden, en naar stal. Ik werd begroet zoals anders door luid hinnikende paarden (we hebben echt honger dat is wat ze menen) dus na een rondje hooi (ze staan echt op een streng dieet dit keer) gezellig even bij de kuikentjes gezet, wat zijn ze schattig en klein. En net als bij mensen heb je er altijd een paar tussen zitten die zich op de voorgrond dringen, je hebt de achterblijvers en de middenmoot ook dat is iets wat ik geweldig vind om te zien. Maar goed na alles te hebben gedaan gaan eten en daarna met moeders boodschappen gaan doen in Roggel ik moest op tijd weer terug zijn want de dierenarts kwam om bloed te trekken van Bas die is niet helemaal fit. Dus wij naar Roggel eerst naar de groenteboer waar we heerlijk gelachen hebben om de vreemde woorden van oudere mensen (sorry mam het was te leuk). Zo zegt mijn moeder wrap op zijn Hollands dus rap met een w ervoor, daar begon het mee. En toen kwam de groenteboerin ook met woorden van haar moeder en ik ging natuurlijk nog even door met mijn moeder. Die bijvoorbeeld ook onze Chanel, Tjennel noemde. Maar gelukkig deed moeders ook mee want haar moeder zei vroeger niet BBQ maar (zegge) barbekeu dus even een grappig momentje aldaar. Toen snel naar Jan Linders en daar net binnen ging de telefoon al. Dierenarts was al thuis dus hurry up snel pakken wat moest en naar huis. Reden was dus onder andere Bas, ik denk dat ze bevangen is of Cushing heeft. Ze is niet zichzelf dus zekere voor het onzekere maar genomen en een bloedje getrokken. Ook moest er naar Kaat gekeken worden want die heeft een mega dik voorbeen (met wondjes) dus naast het koelen ook even wat ondersteuning van binnenuit. Dan hebben we nog twee mini's die bevangen zijn, ik zeg het gaat lekker hier op de boerderij. Hoe meer dieren hoe meer zorgen, iets waar ik echt niet meer zo goed tegen kan. Na de dierenarts zou de huisarts komen maar die belde af voor een spoedgeval waardoor dat verzet is naar volgende week. Toen werd er weer gebeld door de rechtsbijstand en moest ik de jurist nog terug bellen. Dus na dit allemaal ben ik uitgeput in het zwembad geplonsd waar ik lekker een paar uur heb relaxed samen met mijn moeder. Nu is het alweer half acht en moet ik Kaatje haar been weer koelen en hooi voeren.

Zo, ik hoop dat het enigszins allemaal een beetje te lezen valt want in mijn hoofd is het een kolkende massa en gaat er zoveel door me heen dat ik niet een fatsoenlijk stuk gedaan krijg. Dus net zoals meester Visser op de televisie zegt: Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen! Gelukkig is daar te allen tijde rechts in de hoek een kruisje waardoor men niet verplicht is J (smiley).

Fijne avond.