Cosy friday....

Je kunt niet teruggaan in de tijd en je fouten herstellen. Je kunt er wel van leren en jezelf vergeven dat je toen niet beter wist.

What a day! En helemaal niet in het negatieve! Het was een redelijk goede dag. En dan vergeet ik gewoon alle ongemakkelijke pijntjes die er door de dag heen altijd wel zijn maar gewoon het feit dat ik genoten heb van de momentjes dat het wel ging... en lekker! Ik merk dat ik het tegenwoordig best wel eens over nadenk hoe ik de dag in kaart moet brengen, op ´papier´. Want eigenlijk is het net of ik uit twee personen besta. Mariska met kanker stadium IV, ongeneeslijk ziek en de Mariska schim van vroeger. Een beetje hetzelfde van toen alleen net een tikkie minder. En waar moet ik de nadruk op gaan leggen? Ik ben natuurlijk allebei en ik weet heus wel dat ik meer uit alles haal door het meest de oude ik te zijn. Maar realiteit is dat ik dat niet meer ben. Ik ben nu eenmaal gewoon allebei. Ik denk dat ik als ik niet ziek zou zijn geworden ook nooit een dagboek 'online' zou zijn begonnen. Ik zou te druk zijn met van alles en nog wat. En echt wel stil staan bij sommige dingen, je weet wel de dingen die ertoe doen, alleen zou ik na 3 minuten weer omdraaien en hup... doorgaan. Eigenlijk geld dat voor heel veel dingen nu. Bijvoorbeeld een pijntje hier of daar. Tegenwoordig kan dat grote paniek veroorzaken (denk maar aan een opgezette klier 😊), verkoudheid, buikgriep, breukje of gewoon een beetje hoofdpijn. Nee, nu als ik wat heb is het niet even slikken en weer doorgaan. Dit soort 'kleinigheden' veroorzaken nu grote paniek helaas. Echter is er ook een andere kant van bovenstaand gevoel of emoties. Zoals een futiliteitje de ondergaande zon, ik kan daar echt dankbaar naar kijken of een kus van mijn lief ik voel alles intenser lijkt wel. Afijn, dit allemaal even terzijde...

Gisteren had ik dus een goede dag die ik dan ook goed wilde afsluiten door lekker in een heerlijk geurend bad te gaan. Dus het gebruikelijke ritueel, kaarsje aan boekje erbij lekker badschuim erin en toen er een bodempje water in zat, jawel de onelegante manier van in bad stappen van mij. Ik zat echt vijf minuten in bad, het water liep nog en ik hoorde een irritant gezoem. We wonen op een boerderij en hebben wel vaker een vlieg maar deze had een lichte vorm van ADHD en had volgens mij vooraf al suïcidale neigingen. Hij vloog als een idioot door de badkamer en knalde echt overal keihard tegenaan, spiegel, dakraam... echter allemaal net niet hard genoeg. Dus na vijf minuten besloot de vlieg het op een andere boeg te gooien het was tijd voor echt afscheid.... Vliegt die vlieg gewoon als een raket in mijn badwater! Tussen het schuim, nooit meer te vinden natuurlijk. Ik heb zelfs Chris geroepen of hij een zeef wilde brengen. Ik had me zo verheugd op een lekker ontspannen badje... maar nu... Nee, we (Chris en ik) hebben echt het badschuim uit het bad geschept (Tjesus als daar toch een camera zou hebben gehangen... ik zeg een you-tube-hit (ondanks dat ik geen zeemeermin ben 😊)) en wat denk je... nergens de vlieg te bekennen... Chris grapte al dat ik ze zag vliegen. Echt niet, ik had hem echt zelfs één keer in mijn hand maar hij glipte met water en alweer weg. Nou, mijn bad was nog niet vol... maar ik ging er weer uit ik kon er niet in blijven zitten. Ja, ik had er vast wel in kunnen blijven zitten maar mijn geniet momentje... dat was helemaal weg... net als de vlieg!

Vannacht niet goed geslapen, veel wakker en wat krampen in mijn buik en rug. Dus vanmorgen toen de wekker ging had ik best moeite om op te staan en te gaan voeren. Ik probeerde nog of mijn ouders al wakker waren, helaas ook niet dus.. Toch maar opgestaan en naar stal. Buiten was het best wel lekker dus stiekem was het best lekker even zo eruit te zijn. Alles beestjes ook weer tevreden dus ik weer terug naar binnen, lekker ontbeten en toen begon mijn buik weer dus Morfine en Paracetamol en even naar bed. Lig ik net op bed in mijn perfect gecreëerde houding, voel ik iets kriebelen op mijn been. Dus ik eerst op de deken beetje krassen. Maar het bleef dus ik mijn hand onder de dekens (nee, niet sensueel) doe mijn hand naar de plaats waar het kriebelde Mijn hand raakt mijn been en nog iets hards, WTF..... In een reflex pak ik het beet en smijt het buiten het bed. En daar lag het dan... een vieze stinkende wants... op zijn rug spartelend. Gadverdamme, gewoon in bed, onder de dekens... Oh, als ik er nog aan denk, gadver! Na dit 'avontuur' eerst hart uitgestort bij Chris (die het hilarisch vond uiteraard) om vervolgens het bed uit te pluizen en na niets te hebben gevonden toch nog een paar uur lekker geslapen en 'fris en fruitig' (bij fris denkend aan de kou door het open raam en fruitig denk aan een pruim of dadel.... 😊) opgestaan en met moeders de beestenboel en stallen gedaan. In de middag had ik zin om even eruit te gaan dus haren getemd en met Denise even naar Panningen. Daar ontstond het idee om vanavond lekker uit eten te gaan met mijn allesie... Zogezegd, zo gedaan. Lekker met zijn tweeën sushi gegeten in Helden en nu thuis saampjes (jawel, ik zit beneden) the Voice aan het kijken.

Wederom een goede dag... happy me!

Fijn weekend.