CT date....

Over op de orde van de dag. Vandaag ritje Maastricht naar het MUMC voor de 3 maandelijkse CT scan en bloedprikken. Uitslag volgt 1 juli, altijd toch weer heel spannend. Bij de oproep voor de CT zat weer een aanvraag proefpersonen gezocht. En zoals ik jullie al eerder heb geschreven doe ik zoveel mogelijk aan alle onderzoeken mee omdat dit echt resultaatgericht werkt mijn inziens. Kijk naar mijn lopend voorbeeld van goed geslaagde trials. Dit keer ging het over de temperatuur van het contrastvloeistof. Normaal spuiten ze die via het infuus op 37°C dit omdat de vloeistof wat stroperig is en door te verwarmen zou het makkelijker te spuiten zijn. Ook wilden ze onderzoeken of de lever al dan niet beter zichtbaar is met of zonder opgewarmde vloeistof. Tevens niet geheel onbelangrijk een stuk minder werk voor de laboranten. Uiteraard is dit heel beknopt en volgens mij niet toereikend door mij nu getypt maar probeer het in een groter geheel te zien 😉. Goed lang verhaal kort, ik deed mee. En heel apart maar ik was gewoon super zenuwachtig voor de CT, normaal een eitje, been there done that.... Maar nu speelde mijn innerlijke demoontje parten met mijn gedachten. De meest bizarre moet ik eerlijk toegeven.... Triest maar waar zo dacht ik dat ik een hartstilstand zou krijgen of in shock zou raken. Het buiten de ader zou komen,.afijn je kunt het zo gek niet bedenken (met de nadruk op gek) of het zou mij overkomen. Reden hiervoor is denk ook een beetje te wijten aan mijn herinnering aan een infuus met Augmentin (antibiotica) hierop kreeg ik een allergische reactie wat echt in mijn belevenis gelijk staat aan een bijna dood ervaring 😮. En ja ik weet het dit heeft niets met elkaar te maken maar als je zo'n, Uhm laten we maar zeggen bijzondere gedachtengang hebt als ik kan dat echt heel goed vergeleken worden met elkaar. Dus toen het infuus er inzat sprak ik nog één keer mijn angst uit en toen kreeg ik zelf gelukkig het eureka moment! Wat een doos ben ik, de vloeistof heb ik al minimaal 25 * gehad, no problema what so ever! En bij ieder infuus krijg je eerst een spoeling met fysiologisch zoutoplossing en .... Juist.... Deze is ook nooit verwarmd! Wat zit ik toch weer spastisch te doen, bedacht ik met toen per direct. En net alsof je een lichtje aan en uit knipt zo was mijn angst weg! Dus daar ging ik weer door de buis, adem in en adem maar weer door en dat wen 3-tal keer, waarbij de 2e keer het contrastvloeistof werd gespoten. Omdat het een gerandomiseerd onderzoek is weet je natuurlijk niet of je de koude (kamertemperatuur) of de voorverwarmde vloeistof kreeg maar zodra het gespoten werd in mijn ader wist ik dat ik de koude had! Niet omdat het pijn deed, niet omdat het anders voelde maar ik merkte het aan het warm worden van je lichaam (het net of je in je broek plast gevoel) normaal gaat dit echt na een paar seconden door je lichaam en nu duurde het iets langer. That's it, meer verschil was het niet. Toen ik de CT uitging riep ik al gelijk naar de laborant dat ik de koude had. Hierop gaven ze aan niets te mogen zeggen . Logisch natuurlijk. Maar na het invullen van het ervaringsformulier kreeg ik te horen dat ik inderdaad de koude had! Eigenlijk best triest dat ik zo weer hoe het voelt en gaat dat ik minimale verschillen opmerk.... Maar, de onderzoekers waren er blij mee! En daar ging het tenslotte om. Na de scan nog even bloedprikken en toen snel naar huis overbodig om te zeggen dat het echt heel warm was en is 🙈. Op de terugweg wederom broodje bij de Subway gehaald en net lekker thuis opgegeten. Denise die super lief op Max had gepast zodat hij niet 3 uur in zijn bench hoefde te zitten was helaas alweer naar huis in verband met school en werk maar daar maken we het snel gezellig ergens mee goed

Sinds we thuis zijn (en onderweg waren) ben ik trouwens zonder overdrijven welgeteld 7 * wezen plassen en dat in 2 uur tijd....werkelijk niet normaal. Hopelijk van het drinken voor de scan en niet gevalletje 'ouder worden '. Op dit moment lig ik trouwens in het zwembad op mijn telefoon mijn blog te typen (wat zorgt voor kramp in mijn vingers...) dus tijd om de telefoon weg te leggen en even een beetje plonzen!