Days fly by......

Hoe minder je nadenkt over wat anderen denken, hoe gemakkelijker je leven wordt.

Tja, makkelijker gezegd dan gedaan maar let´s try! Vandaag maandag de 25e maart alweer. Ik snap niet waar de dagen en uren blijven. Het lijkt voorbij te vliegen. Normaal wordt er gesteld dat de tijd snel gaat als je plezier hebt. We kennen bijna allemaal wel de uitdrukking:,, Time flies, when you're having fun!", echter dat is toch niet altijd de reden dat het voorbij vliegt volgens mij. Afgelopen dagen zijn voorbij gegaan in een combinatie van goede momenten en slechte momenten (het zou een serie kunnen zijn 😊) dus pakten we de goede momenten aan om actief te zijn.... Enkele voorbeelden zijn;

• Een uur door de Welkoop lopen om een meisje te helpen zoeken naar een gouden ei! Als daar beeldopnames van zijn.... Geweldig hoe hou je volwassen mensen bezig....
• Chris en Fonny geholpen met uitmesten, Chris heeft erge last van zijn knieën na IBT vorige week. Echter volgens Fonny is het gewoon een oude man 😊 aan het worden....
• Gezond eten gemaakt, meerdere keren!
• Patroon getekend en stof geknipt voor mijn allereerste jurkje (hoewel maat 44 is niet echt een -je...) en met de hand gelust (vraag me niet waar dit voor moest... want dat snap ik nog niet echt... zonder les ben ik naar hoofdstuk 15 gegaan in het boek zeg maar 😊...
• Uiteten geweest met Elly en Geert, ter ere van hun verjaardagen met hun kinderen. Mooie avond!
• Lekker gelezen in een nieuw boek (voor mij dan) Joanna Trollope.
• Toch wel ook genoten van sommige uren mooi lekker weer, waarbij ik zelfs verbrand ben ondanks mijn factor 50 en maar een uurtje in de tuin werken!

Dus dat waren toch wel mooie momentjes toch? In ieder geval ik heb er wel van genoten, sommige dingen gingen gepaard met een vloek en een zucht.... Want dat 'naaien' is toch wel een moeilijk dingetje. Ook het uitmesten valt niet mee maar op wilskracht en schuldgevoel (het is tenslotte mijn uit de hand gelopen hobby...) kom je ver. Uiteraard volgt na het lijstje mooie momenten ook het onoverkomelijke (in mijn geval dan) lijstje met mindere momenten.

• De nachten zijn echt hoe moe ik ook ben, en of ik wel of niet een pilletje neem, in slaap komen en in slaap blijven blijft een moeilijk aspect....
• De grijze massa die als een denderende trein door blijft gaan in mijn hoofd. Waarbij echt alle mogelijk scenario's de revue passeren. Ik denk dat ik meer scenario's in mijn hoofd heb dan dat er op Google casussen beschreven staan. Wellicht zijn mijn scenario's wel scenario's die helemaal niet voor kunnen komen 😊 ik heb immers een rijkelijke fantasie...
• De pijn die soms zo hevig is waardoor ik echt alleen maar op bed wil liggen met medicatie.... Voornamelijk de buikpijnen. Dit is ook het vreemde het is niet één specifieke plek maar verplaatst zich. Waarschijnlijk de darmproblematiek, want dat stukje krijg ik wederom niet goed geregeld (normaal laxeren moet voor de medicatie, te weinig doet niets, te veel geeft krampen, een ritme is moeilijk te zoeken...). Zo ook de hoofdpijn, waardoor ik dan echt kotsmisselijk ben... En de vage altijd aanwezige pijn rechts onder het midden van mijn schouderblad. En nu ik toch op de klaagbank zit.... De vermoeidheid en gewrichtspijn. Af en toe (nu dus ook) ben ik het gewoon zo zat ☹.

En als ik dit dan zo weer aan het opschrijven ben komt daar weer een stemmetje naar boven dat met een harde driftige stem roept dat het belachelijk is dat ik zo denk! Ik moet dankbaar zijn, dankbaar voor iedere dag. En ja, ik weet het maar geloof me soms is het zo enorm frustrerend, vermoeiend en eenzaam... Tja, ik denk dat dit er allemaal bij hoort. Dus begrijp me niet verkeerd. Ik ben dankbaar en het gaat echt nog goed naar alle omstandigheden. Maar ik wordt gewoon nooit meer beter en soms lijkt het gewoon alleen maar te bestaan om ziek zijn en te moeten afwachten wanneer de man met de hamer wederom komt en dan nogmaals keihard uit haalt. Niemand heeft een glazenbol, niemand weet welke weg we hebben te gaan. Er zijn legio mooie nummers overgeschreven, niet voor niets allemaal ervaringen van mensen. Mensen zoals jij en ik, ik en jij ieder met zijn eigen te bewandelen weg inclusief rugzak...

Genoeg zware praat, het is bedtijd. Chris ligt inmiddels naast me en heeft zijn ogen al gesloten. Dus ik ga hopelijk zijn voorbeeld volgen.. Morgen ziet alles er vast weer wat anders uit!

Welterusten.