De lente in aantocht....

Je diepste dal kan je dingen leren wat de bergtop nooit zal kunnen.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. En zo is het maar net, if it doesn't kill you it makes you stronger en zo zijn er nog een oneindigheid quotes meer of de diepe dalen en de grootste hoogten! Ik zeg de laatste tijd steeds vaker "Ignore the bad and take all the good!" en dat lieve mensen is een gratis advies van mij aan jullie op deze 21 April.

Tja 21 april alweer... de tijd vliegt voorbij. Tijd... een kostbaar goedje wat we eigenlijk als een spons moeten opzuigen. Echter is mijn spons vol. Het is net alsof ik niet zoveel informatie meer kan opnemen, meekrijg of hoe dan ook. Laatste weken is het allemaal gewoon een beetje veel. Ik keek net terug naar mijn laatst geschreven blog en dat was gewoon 22 maart. Die dag schreef ik ook grotendeels in de auto (alleen dan op mijn telefoon) en zo nu ook. We zijn wederom onderweg naar Maastricht waar ik om 11 uur een electro-encefalografie oftewel een EEG krijg. Naar wat ik las een badmuts op je hoofd met electroden om zo de hersenactiviteit vast te leggen. Afgelopen weken ben ik nog zo'n 11 weggevallen waarvan 1 heel gênant met een ongelukje 'down under'. In de tussentijd zijn we ook nog 3 keer in Maastricht geweest. 1 Keer naar de spoed via de huisarts omdat deze het niet vertrouwde. Ik ging alleen maar om mijn bloedsuiker te laten testen en die was goed, echter verontrustte het beeld de huisarts dus werden we doorgestuurd. Dit heb ik in het laatste filmpje geplaatst. Daarna volgde nog bezoekje aan de oncoloog en de neuroloog. Bezoekje aan de neuroloog ging ook gepaard met een wegvaller. Chris vond dit op een vreemde manier prettig omdat de neuroloog nu ook zelf kon zien wat er gebeurt en hoe ik ben dan. Een gevalletje wanneer je naar de garage gaan met een rammel waarbij je daar aankomt en de rammel verdwenen blijkt. Nou, dat probleem was dus wel getackeld! En zodoende zijn we dus nu weer onderweg voor verder onderzoek. Een beproeving voor mij omdat ik niets geen schuim of gel in mijn haar mocht doen en het vers gewassen moest zijn... hmmm, niet echt mijn ding om mijn haren de vrije teugel te geven bij het naar buiten gaan . Maar goed, vanmorgen nog geföhnd en het heeft een tijdje goed gezeten. Het is niet anders. Veel mensen vragen zich af waarom ik trouwens redelijk nonchalant ben over het wegvallen, nou dat is in mijn ogen vrij simpel. Als eerste was er de geruststelling dat er geen uitzaaiingen zijn in de hersenen en dit is de allergrootste angst die ik heb. Dus die vinken we af. Dan hebben we al te horen gekregen dat de hardware (alle aansluitingen) allemaal in orde is dus in mijn ogen ook geen enge levensbedreigende dingen. De software heeft af en toe storing, een bug (error, vastloper) zeg maar.. dus Control, Alt en Delete en we gaan weer door. Wel is het voor diegene naast je natuurlijk niet leuk en beangstigend, voornamelijk dus voor Chris... En daarom moeten we toch maar even verder graven naar wat een mogelijke oorzaak. Ik blijf er trouwens bij dat het door de Pregabaline komt, eigenwijs is ook wijs. Dus dadelijk het EEG en dan morgen om 16 uur wederom naar Maastricht voor een afspraak met de neuroloog. To be continued....

Bij het terugkijken naar de laatste blogs kwam ik natuurlijk ook het filmpje tegen van Kaat. Oh jongens wat mis ik haar. Ik heb er wel vrede mee, 6 jaar is een lange tijd. Zoveel dromen en wensen en daar zit het scenario wat zich nu heeft afgespeeld natuurlijk nooit bij!

Goed, verder is er echt nog veel gebeurd uiteraard laatste weken waaronder leuke dingen;

• Mooi weer
• Heerlijke wandelingen
• Buitenritjes
• De weegschaal die mee begint te denken
• De paarden die het goed doen

En uiteraard minder leuke dingen;

• Het onkruid wat genadeloos toeslaat
• De stress om de leggende kippetjes
• Burgeroorlog tussen de mussen en arriverende zwaluwen
• Kleedkamer omleggen naar zomergoed

En we rijden alweer de Koning Willem Alexander tunnel in... tijd om mijn laptop af te sluiten en op te bergen!

Fijne dag.