De uitslag....

Alleen wat je zaait, kun je oogsten. Lever jouw toegevoegde waarde en open je armen voor wat er volgt.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Maandag 22 maart alweer. De dag dat de wilde kers haar prachtige bloesem begint te laten zien. De dag en het moment nu dat ik en Chris onderweg zijn naar Maastricht voor een afspraak bij de oncoloog voor de uitslag van de MRI. De dag dat ik in voor de verandering wist wat ik aandeed en vervolgens de blouse weer uit moest doen omdat ik er een vlek op maakte. De dag dat onze GFT containers geleegd worden (belangrijk weetje 🤣). En verder een dag helemaal nieuw om herinneringen te maken. Dat laatste klinkt negatief maar bij alles wat we op het moment doen, creëren we een herinnering. Het is aan ons om deze memorabel te maken of..... heel snel weer te vergeten!

Afgelopen dagen in de weer geweest met, hoe kan het ook anders, de paarden, het huishouden , eten slapen en opnieuw het riedeltje. Één uitzondering daar gelaten, nee eigenlijk meer...Zaterdag naar de paarden-snoep-winkel om een verjaardagscadeau voor Denise te scoren. Een uitje met Denise, mijn moeder en ik. En gisterenavond overheerlijke sushi gegeten en ook de paarden liepen fijn.. en zo snel gaat dat in mijn grijze massa met het vergeten van momenten...weg mooie herinnering. Dus af en toe als je het even niet ziet zitten, dig deep!!! En wie weet wat een mooie momenten er ergens naar achteren zijn geschoven!

Halleluja, maandagochtend en ik zit alweer lekker zwaar te denken. In dit geval denk ook wel de stemming waarin ik me bevind. Allereerst natuurlijk altijd weer die klote zenuwen, wat krijgen we te horen? Mijn duivelse kant schreeuwt natuurlijk heel veel nare dingen en aan de andere kant mijn brave ik die zegt dat alles vast goed is. Ach ja, wat zo'n uitslag ook is, het is wat het is en we moeten ermee dealen💪! Goedschiks of kwaadschiks, gas erop. Andere kant ben ik al een tijdje druk in mijn hoofd bezig met Kaat (paard) zij is natuurlijk al bijna 6 jaar mijn zorgenkindje en heeft al veel meegemaakt (en Chris roept dan meestal gelijk; En gekost!'). Maar ze is laatste tijd gewoon echt anders. Heel zenuwachtig wat zeer waarschijnlijk wordt veroorzaakt door pijn. Als jaarling heeft ze haar bekken gebroken en hoewel ik toen wist dat de prognose slecht was had en bleef ik hoop houden. Maar nu ze aan het werk is gegaan merk je dat ze echt pijn heeft. Dus staat ze alweer een tijd stil en in de molen en in de wei maar zelfs op stal is het continue haar 'pain-face'. Dus wat moet ik? Kaat is geen paard om niets te doen, Kaat is geen paard om 24/7 in een wei te staan, sterker nog na 2 uur staat ze voor het hek. ,Hallooo, kan iemand met hieruit halen?". Daarbij wat voor een leven heb je als e continue pijn hebt? Ik zelf wil dit voor mezelf niet, maar wie ben ik om dit voor een ander wezen te beslissen? Nou ja, dat dus! Zware kost...

Inmiddels zijn we gewoon al bij de Koning Willem Alexander-tunnel en dat wil zeggen 2 minuten en we staan bij het ziekenhuis... latersssss

Back in the car.... Op de terugweg naar huis. Korte versie gesprek oncoloog: Geen rariteiten in mijn hoofd dus opgelucht. Echter ook geen oorzaak dus niets gevonden. Er volgen dus weer meer neurologische onderzoeken het kan ook van de Nivolumab komen, een voort ebbende bijwerking. Tevens is er nu telefonisch overleg met de neuroloog of er voortijdig met Prednison begonnen kan worden om de pijnklachten te verminderen. Veel vragen gaan er door mijn hoofd, as usual 😑. Maar laten er even hardop relativeren.

Geen uitzaaiingen in het hoofd! 🍾

Verder zoeken om pijn te minderen 🍀

Tumoren nog steeds stabiel 🌷

En als ik dit alles niet gehad zou hebben dan zat ik hier nu niet en lag ik of dan wel in mijn mooi beschilderde simpele houten kist of toch de chiquere wit gelakt en gestroomlijnde kist! Dus we gaan gewoon door....

Fijne dag