Zo, dat is alweer meer dan 7,5 maand geleden.

En toen ik deze blog net teruglas, kwam ik erachter dat ik de laatste uitslagen helemaal niet gedeeld heb. Maar hoe cliché ook: geen nieuws is in dit geval goed nieuws. Deze afspraken zijn dus weer een jaar opgeschoven. Yeah!

En toch zitten we nu wéér in de auto, onderweg naar Maastricht.

De afgelopen maanden kamp ik met veel pijn en klachten. De huisarts heeft me daarom opnieuw doorverwezen naar mijn 'safe space'. Want bij pijn komt altijd die klote-onzekerheid. Die hevige tweestrijd in de grijze massa, waar ik ook echt hulp bij heb — maar die helaas toch vaak overheerst. In mijn geval is dat ook niet zo vreemd. Mijn lichaam gaf destijds al aan dat het niet goed zat, terwijl dat door de internist werd weggewuifd… het gevolg daarvan is bij mijn blog wel bekend.

Er zijn dan ook maar weinig dingen die mij écht geruststellen, behalve hopelijk de specialisten in Maastricht. Vandaar dus deze rit. Vandaag ook een andere oncoloog, omdat een klik met een behandelend arts of zorgspecialist zó belangrijk is. Ik denk dat daar best meer aandacht voor mag zijn. Niemand is hetzelfde, iedereen doet zijn uiterste best en is kundig, maar wanneer er iets beschadigd raakt in zo'n relatie, is het belangrijk om voor jezelf te kiezen.

De afgelopen maanden kenden mooie momenten, maar ook minder mooie. Momenten waarop ik mezelf gigantisch voorbij ben gelopen, met daarna weer flinke passen terug. Voor sociale aangelegenheden was geen ruimte; alles stond op scherp. Het was vooral: overleven. Klinkt heftig als ik het zo opschrijf, en nu terugkijkend denk ik misschien: het viel wel mee — maar dat zeg ik nu…

Ondertussen zijn er op de boerderij ook best wat veranderingen. Teigertje is overleden, we hebben geen grote paarden meer, en er is een volière bijgekomen met twee witwangtoerako's, twee bronsvleugeltortels en twee roodschoudertalingen. Het begon met "even iemand helpen" en liep, zoals zo vaak, net even anders 🙈

Met andere woorden: het liep gierend uit de klauwen.

We zijn er bijna, dus ik sluit voor nu af — misschien tot later.

Even kort want we gaan zo even een hapje eten. Hele fijne 'nieuwe' oncoloog.  Sympathiek en menselijk alles volgens de boeken maar niet alleen statistisch dus heel fijn en duidelijk gesprek. Afgesproken uitgebreid bloedonderzoek, CT scan en daarna uitslagen bespreken. Dankbaar. 

Mooiste detail... zelfde naam als mijn fantastische eerste oncoloog die van zijn pensioen geniet als dat geen toeval is... haha