Dinsdag, een gewone dag....

Overal om ons heen is vreugde! Waarom wachten tot morgen? We hebben slechts dit moment om te leven. We moeten de hemel in onszelf vinden. Een vrijheid die geen rijkdom ons kan geven.

Soms vraag ik me af hoe sommige uitspraken op de 365 Happy days kalender kunnen staan. Ze zijn soms echt wel een beetje zwaarmoedig. Bij Happy days zou je toch eigenlijk aan andere dingen denken. Dingen zoals bijvoorbeeld 'eet minder suiker, je bent al zoet genoeg!' of 'Ben blij op dit moment, dit moment is nu!' en 'Don't worry, be happy.' Gewoon simpele woordjes met een knipoog. Deze teksten zijn echt soms wel doordenkers en bij sommige... zet ik zelfs vraagtekens hoe komen die daar in hemelsnaam op?

Anyway, vannacht een redelijk goede nacht gehad. Ik sliep ongeveer half één denk ik en werd om kwart voor twee wakker met buikpijn. Naar de WC geweest en 'mijn' ding gedaan waarna ik ongeveer een uurtje televisie heb liggen kijken en toen ben ik gewoon weer in slaapgevallen. Om kwart over acht werd ik wakker, ik moest namelijk de paarden en andere buiten dieren voeren. Dus opgestaan, aangekleed of tenminste dat wil zeggen pyjamabroek aan, trui over mijn pyjama, sokken en mijn schoenen. Ja, eigenlijk kan ik wel stellen dat ik als een vogelverschrikker naar buiten ging, want die haren... Werkelijk die staan echt gewoon recht overeind. En ik denk dat dat gewoon echt dan dus tien centimeter recht omhoog staat met een paar rare kronkels erin (de krullen). Gelukkig kom ik nooit iemand tegen en de beesten vinden alles best zolang ze maar eten krijgen. Dus na een half uurtje was ik klaar en ben ik gaan ontbijten en heb ik mijn medicijnen in genomen. Het zweet liep weer voor de verandering over mijn rug en ik was heel misselijk. Dit heb ik dus iedere keer als een ochtend niet gaat zoals 'normaal' en dat vind ik heel erg. Want normaal in deze is dat ik gewoon op bed kan blijven liggen en dat alles voor me gedaan wordt. Enerzijds is het logisch want mijn lichaam is nu eenmaal in een continue gevecht anderzijds voel ik me af en toe echt zo uitzuiger/ profiteur. Maar het is echt dat sommige dingen gewoon niet meer gaan, en dat is jammer heel jammer. Na het eten ben ik dan ook weer terug gegaan naar bed (wel handig alleen trui, broek en sokken uit en plat...) en daar heb ik tot uiteindelijk twaalf uur geslapen. Ik had eigenlijk vanmorgen een afspraak bij de huisarts voor nieuwe medicijnen en andere slaappillen, maar omdat ik me echt niet goed voelde heb ik gebeld om te vragen of het later op de middag kon en gelukkig, dat kon.

Toen ik uiteindelijk op stond, aangekleed en samen met moeders de stallen gedaan. Ik was zelf begonnen met de paarden buiten te zetten (eigenwijze ik moest weer even doordrukken dat ik het nog allemaal zelf wel kon.. NOT) en toen ik wilde gaan vegen kwam mijn moeder met twee hele mooie bossen bloemen aan. Wat is het toch super lief dat er mensen zo mee leven en aan ons denken, ZO dankbaar voor! Nogmaals super bedankt dat geeft deze burger moed! J Stallen samen gedaan en weer heerlijk genoten van Tom en Poes, hoewel ik ook een tiental minuten in angst heb gestaan omdat Poes echt helemaal naar de laatste dikke takken in de walnotenboom was geklommen. En daar vond ze het ook nog eens heel interessant om net te doen alsof er allemaal lopende beestjes in zaten en ze gewoon als een dolle over die tak heen vloog.... Wel heel stoer deze kleine poes, Tom daarentegen is echt niet zo een held die gaat tot halverwege en is vervolgens tien minuten aan het uitpuzzelen hoe hij ook alweer terug kan. Dus Poes heel hoog in de boom, ik uiteraard alleen maar aan het roepen 'poes, poes, poes, poes' maar nee, ze maakte geen aanstalten om eruit te komen. Tom wel, die had het gele zakje in mijn hand vast gezien, de kattenpudding, en die kroop echt achteruit de boom uit, heel grappig om te zien. Nadat ik ongeveer een half uur heb staan roepen, jemig ik wist niet dat ik zoveel keer poes kon roepen in die tijd, kwam madame (ook achteruit) de boom uit. En heel trots rende ze naar stal, zo die pudding had ze inderdaad had verdiend.

Half vier had ik dus een afspraak met de huisarts, ik was netjes op tijd en gelukkig zat er niemand. Als het namelijk druk is blijf ik meestal buiten wachten omdat ik al die ronddwalende bacteriën en virussen niet wil opzoeken. Maar nu was het leeg en was ik na enkelen minuten al aan de beurt. Slaappil was geen probleem, dus krijg ik nu een ander. Wel gaf hij ook aan dat slaappillen altijd alleen maar inslapertjes zijn dus moest ik niet verwachten dat ik op deze wel de nacht door zou slapen. Maar ze werken in ieder geval korter als die andere dus wellicht heb ik er dan daags erna niet zoveel last van. We zullen het zien. Voor de andere medicijnen gold dat het niet verstandig was om daarop over te stappen. Ik zit nu in de morfine (Oxycodon groep) en daar heb ik zowel de langwerkende als de kortwerkende van. En als ik voor de kortwerkende op een andere groep over zou gaan zou dat voor de langwerkende ook moeten. En wat dat betreft gaat het nu eigenlijk redelijk goed, dus gezamenlijk besloten om niet over te stappen.

Thuisgekomen de paarden naar binnen en gaan zitten lezen alleen voor het eten ben ik nog een beetje in actie gekomen maar verder, nee de pijp is nog steeds een beetje leeg.

Fijne avond.