Een gewone dag...

Door je zorgen te maken verdwijnen de problemen van morgen niet maar verdwijnt de kracht voor vandaag.

Vannacht een goede nacht gehad en pas om kwart voor vijf wakker, Chris was er al uit en ik moest naar de wc. Na daar even aandachtig alle tegels te hebben bestudeerd ben ik als bevroren hoop(je) mens terug naar bed gegaan. Beetje op de telefoon gezeten en wat gelezen, dit ga je niet geloven ik heb gewoon echt een Bouquet reeks boekje gekocht en dus nu aan 't lezen en weet je wat nog erger is ik lees 't zo weg. Het is dat het Bouquet reeks heet maar eigenlijk is het gewoon een oudere versie van een Chicklit niet nadenken en gewoon doorlezen. En bijkomend voordeel het stemt de gemoederen ook nog eens (haha). Wat een open en eerlijkheid...

Om acht uur er uiteindelijk eruit gegaan en de beestenboel gevoerd en geknuffeld. Normaal is het voeren en terug naar binnen om zelf te eten maar tante Bas (de D-pony) is helemaal geobsedeerd door de brokken van Kaatje, gezien haar omvang is dit iets wat niet goed is (vooral nu de dekensingels op max staan) grote Kaatje laat zich gewoon heel eenvoudig wegjagen door de kleinere dikke Bas dus moesten we er iets op verzinnen. Ik geloof dat Chris er tussenin gaat staan maar daar heb ik geen zin in. Ik deed eerst Bas vastzetten maar Kaatje vond het belangrijk om dan toch nog even voorlangs Bas te gaan lopen waardoor dat touw natuurlijk een enorm obstakel was. Daardoor gingen én Bas en Kaatje helemaal door het lint (letterlijk door het touw) kortom geen succes. Dus nu haal ik Bas eruit en zet haar voor de stal en geef haar daar haar dieet muesli en hooi zodat Kaat gewoon op het gemak en zonder toestand haar ontbijt kan nuttigen. En ik kan ondertussen de kleintjes doen, weer probleem opgelost. Vanmorgen op stal bij de kleintjes echt werkelijk een 'obstacle-run' gehad de katten hadden volgens mij een slechte muizenjacht nacht en waren uitgehongerd. Die lopen echt overal waar je je voet op dat moment wil neerzetten. En dat gepaard met de kippenstront (ik krijg het niet over mijn hart om de drie in stal geboren Barnevelders naar het echte kippenhok te verplaatsen) Maar aan de andere kant ben ik die kippenstront meer dan zat... Zijn het niet de zwaluwen zijn het weer de kippen. De Krieltjes en Serana's zijn niet noemenswaardig tot last maar die grote... dat is een ander verhaal. Wordt vervolgd...

Na het voeren weer terug naar bed, ik ben nog steeds niet lekker het is net alsof ik brandend maagzuur heb maar dan in het midden van mijn buik, lastig ik ga het morgen met de oncoloog bespreken. Hij zal me wel op mijn kop geven dat ik eerder had moeten bellen, maar dan? Weer daarheen en ze kunnen waarschijnlijk toch niets doen. We zien het morgen wel. Nu ik morgen weer naar Maastricht moet zet het me weer meer aan het denken. Weer iets wat werkte wordt stop gezet... het combi infuus mocht maar vier keer  (lichaam kan niet meer aan)dus vanaf morgen alleen de Nivolumab. En dat is een angstig gevoel als ik het zo toe laat. Wat als, die stomme magistrale vraag... het heeft geen zin bla bla maar toch... it is in my freaking brain.....

Gisteren gaf ik aan dat ik vandaag beetje in mijn brein zou graven voor wat grappige anekdotes maar ik ben te moe, sorry... dus ik lig nu op mijn bed heb geslapen vanaf half drie tot kwart over zes en als ik nu mijn ogen sluit dan weet ik zeker dat ik weer zo slaap. Mijn lichaam zal het wel nodig hebben zullen we maar denken. Afgezien van de paarden en de stallen vandaag heb ik alleen het eten voor de kerst via internet en de telefoon geregeld dus niet echt een productief dagje. Maar des temeer energie voor de dag van morgen zullen we maar denken.

Fijne avond.