Eigen Facebookpagina voor blog!

De zon schijnt niet voor een paar bomen en bloemen, maar tot vreugde van de hele wereld.

Laat maar schijnen zeg ik zo! Allereerst moet ik zeggen, zit ik nu met een schuin oog naar Jumping Amsterdam te kijken, de jonge paarden dus mijn hoofd is niet zoals gebruikelijk helemaal bij mijn stukje... Oeps, geen idee wat er nu op mijn blog gaat komen. En dat terwijl sinds gisterenavond de eigen facebookpagina van Dagboek van een onbekende is 'gelanceerd'. Floor en haar team van EHS Communications hebben deze pagina in elkaar gezet. Hiermee kan ik 'mijn' verhaal en mijn weg met een grotere groep mensen delen. En houd ik toch nog mijn eigen sFacebook pagina voor de privacy, vooral ook van vrienden en bekenden. Ik kies er immers voor om mijn verhaal te delen met iedereen die er interesse in heeft, en als mensen vrienden voor vrienden hebben aangeklikt geef ik die ook onbewust weer een kijkje bij diegene. Dusss, lang verhaal kort de blog heeft zijn eigen open facebookpagina! Ik ben helemaal niet zo handig op Facebook en moet zo even uitvogelen (heb instructies gekregen) hoe ik de link op mijn eigen pagina zet. Zodat sommige van jullie het wellicht kunnen en willen delen om het kenbaar te maken. Niet eerlijk eigenlijk hè, zet ik de lezer opeens aan het werk! Maar het is vrijwillig niets moet, alles mag. Hoewel alles....

Vannacht en gisterenavond heb ik hele erge buikpijnen gehad, vannacht was echt gewoon niet leuk. Enorme gas ophopingen gepaard met heftige krampen beheerste mijn (en dus ook die van Chris) nacht. Niets hielp helaas en ik heb het maar gewoon uit gelegen, geen idee of dat correct Nederlands is? Vanmorgen na zes uur een drietal uurtjes geslapen daarna weer het zelfde liedje, echter ging het daarna gelukkig ineens stukken beter! Ik heb na het ontbijt tot een uur of half elf geslapen en ben daarna naar stal gegaan om Chris en de hoefsmid te helpen met Kaatje. Door haar breuk in het schaambeen wil ze (nu is het vooral een kwestie van vertrouwen dat ze het wel weer kan volgens mij) het rechterachterbeen niet op tillen ze helt dan helemaal naar links waardoor ze dus haar been weer terug wil trekken. Nu echter durfde ze het niet en deed ze een beetje zeurderig (Jazz bloed...). Maar toen ze eenmaal het vertrouwen kreeg dat ze het gewoon kon belasten (eerst naar voren gehaald het achterbeen en daarna pas naar achteren gestrekt) ging het perfect. Dit geeft nog meer vertrouwen naar de toekomst van haar. Laatste tijd gaat ze steeds beter dus hopen dat ons geduld en behandelingen of juist het laten ervan zijn vruchten af gaan werpen. Het is zo'n knapperd dus, fingers crossed! Na Kaatje nog even op stal gezeten en zitten kletsen terwijl Bas (pony) gedaan werd. Daarna alles naar de wei gebracht en ik weer naar mijn mandje (bed met oh zo lekker hoeslaken van Optidee (net een teddybeer waar ik op lig daar wil je bijna niet vanaf J)) en heb daar tot kwart over drie gerust. Gelukkig geen last meer van mijn buik, wel het gebruikelijke 'beursheids-gevoel' in mijn buik maar te hebben! In de middag heb ik samen met Chris lekker buiten de tuin gedaan, en ik moet zeggen we hebben veel gedaan, heerlijk voldaan gevoel. Grappig is dat ik trouw gebruik maak van mijn rollende stoel (ouwe-lullen-rollator) waardoor ik af en toe even wat rust kan nemen. Ook heb ik paar keer de tractor gereden dus ook gewoon zitten... Zo kan ik toch nog lekker productief zijn.

Ondertussen heerlijk aan het genieten van de jonge paarden, geweldige dieren die er lopen! Zo jong en al zoveel houding en balans! Petje af!! Morgen is weer een ochtendje ziekenhuis gepland, om tien voor negen bij de oncoloog, dat wil zeggen om tien voor acht in Maastricht om bloed te prikken....pffff want daar hangt dan weer aan vast dan we om tien voor zeven in de auto moeten zitten. En zoals de meeste van jullie weten is de ochtend niet echt het makkelijkste deel van de dag, sterker nog in de ochtend kan ik gerust wel zeggen ben ik niet veel waard! Maar ja, gelukkig hoef ik niet te rijden dus kan ik gewoon door slapen in de auto. Echter, ijdeltuit als ik ben, wil ik altijd gewoon mijn haar goed hebben zitten, make-upje op en het liefst ook nog mooie kleren aan... Waarom eigenlijk? Geen idee, zo ben ik nu eenmaal geeft mij een bepaalde zekerheid in deze onzekere tijden. Hopelijk is morgen alles gewoon goed genoeg om weer aan het infuus te mogen, die staat om tien uur gepland en als ik me dan ook nog lekker voel in de middag hoop ik toch echt naar Amsterdam te gaan. Hotelletje is al geboekt, zodat ik zaterdag lekker naar Jumping Amsterdam kan in ieder geval voor de team challenge en wellicht meer!!

Fijne avond.