Eindejaars cocktail....

Soms leiden de slechtste dingen, die ons overkomen, rechtstreeks naar het pad met de mooiste en meest waardevolle ervaringen.

Nice one! Vrijdagochtend half 12 en we (allesie en ik) zijn onderweg naar Maastricht waar het weer tijd is voor mijn (hopelijk) cocktailtje. Het slapen is de hele week hetzelfde gebleven....ruk dus... Vannacht was ik tot 3 keer toe wakker van de hoofdpijn en toen dat eindelijk zakte door de Morfine besloot Terror even los te gaan. Na even met hem beneden te hebben gestoeid was ik zo moe dat ik echt naar bed moest. Rolex sprintte meteen mee naar boven en raasde als een dolle door de slaapkamer...shit, Chris ook wakker... dus ik mezelf weer uit bed gesleept en naar de kattenkamer gegaan. Gelukkig sjeesde Rolex gelijk weer met me mee. Maar na 5 minuten in die kamer kreeg ik het ook nog eens koud, dus moe en koud geen goede combi om half zes voor mij. Rolex wilde echter nog steeds spelen en vloog alles aan wat bewoog. Ik wilde echt naar bed dus heb ik een touwtje gepakt (hing toevallig aan een deur) en zijn speelmuisje eraan geknoopt. Ben op bed gaan liggen en half in slaap vallend heb ik het muisje weggegooid en weer ingetrokken... een soort vliegvissen op een onmogelijk tijdstip met een hysterische kat... Ik ben echter gewoon in slaap gevallen en zo vond Chris me slapend met het touwtje in mijn hand en het muisje aan het touwtje op bed en op het touwtje lag Rolex heerlijk te slapen. Toen wij net weggingen lag meneer nog heerlijk op bed, op hetzelfde plekje het touwtje nog steeds onder zijn buikje... zó lief! Daar dacht ik vanmorgen echt wel anders over 😊.

Gisteren vooral veel binnen geweest nadat we de stallen en de varkens en kippen hadden gedaan. We zaten pas om twee uur te eten en toen kwam Anke alweer voor Kaat. Dus snel nog paar happen van mijn eierkoek en dikke jas aan om aan de bak te gaan zitten kijken. Wat deden ze het weer knap! Stap, draf, galop, sturen en halthouden ik ben trots! Voor de rest heb ik niets kunnen doen, hoofdpijn en de moeheid hadden mij in de macht, dus maar aan toegegeven. Welnu afslag Maastricht is al voorbij dus, later....

En weer een paar milliliter bloed minder 😊.. We zitten nu in "the red room" en ik heb net na het bloedprikken samen met Chris eerst een medewerker van de rode kamer bedankt en een presentje gegeven. Die vertelde dat hij naar een andere dag zou gaan....dus da's jammer. Toen met de kerststol en kerstballon naar de 'meiden' van de afdeling ook die bedankt en fijne dagen en nu zitten we te wachten op de oncoloog. Het is redelijk druk en er zitten ook best wat jongere mensen nu. Ik denk gemiddelde leeftijd volgens Chris toch nog 55/ 60 jaar. Ik ben half in paniek omdat ik gewoon mijn gedachten niet de baas kan, moeilijk momentje... dus ik leg mijn laptopje even aan de kant...

En ´ineens´ is het alweer kwart over 8 en zit ik aan de keukentafel snel mijn blog af te raffelen. Mijn laatste cocktail van het jaar zit erin! Helaas werd ik weer in het begin eng in mijn hoofd en misselijk dus infuus weer wat langzamer gezet. Ik voel me dan altijd echt een zeikerd omdat mijn infuus al langzamer loopt dan bij de meeste mensen. En nu is hij dus al langzamer en dan moet het weer langzamer.... Ach niets aan te doen zegt de verpleging dan! En gelukkig ben ik niet de enigste er zijn er echt meer. De bloedwaardes waren stabiel dus dat is positief wel gehad over de meerdere pijntjes die ik links en rechts heb. De oncoloog vroeg of de Morfine omhoog moest maar dat wil ik echt niet zolang ik nog niet iedere dag naar de maximale hoeveelheid kortwerkende hoef te grijpen. Je wordt er toch ´minder´ van volgens mij niet alleen lichamelijk maar de grijze massa is ook niet echt op scherp zeg maar. Dus laten we het voor wat het is met medicatie! Na iedereen fijne dagen te hebben gewenst en iedereen ook te hebben bedankt zijn we op huis aangegaan. Ik ben echt dankbaar voor de mensen in het ziekenhuis, de meeste denken ´ja, ze doen toch gewoon hun werk.´ maar het is in mijn ogen een gave om zo met mensen om te kunnen gaan. En voor ´ons´ de patiënten zijn ze heel belangrijk! Dus bij deze nogmaals team Maastro & MUMC bedankt.

En nu duik ik mijn bedje in, ik ben echt niet lekker mijn hoofd knalt uit elkaar voor mijn gevoel en mijn buik (maag dit keer) is ook aan het vervelen. Dus in plaats van vanavond naar een kerstavond te gaan ga ik helaas mijn mandje opzoeken.

Fijne avond.