Eindelijk de uitspraak......

Het moment was daar zaterdag 22 april 2023, de uitspraak van het tuchtcollege! Sinds 16 mei 2017 ben ik bezig geweest om er zorg voor te dragen dat het door het ziekenhuis foutief ingezettte behandeltraject niet ook bij andere patiënten zou worden gebruikt. Het was dus een hele lange strijd maar nu heb ik eindelijk een antwoord gekregen waar ik wat mee kan. Mijn klacht is gegrond verklaard.

Heel even in het kort de klacht. In 2016 had ik enkele klachten waardoor ik een PET CT scan kreeg. Daar ik eerder een melanoom had gehad was er een reele kans op uitzaaiingen. De PET CT scan is beoordeeld volgens een criteria (soort flow-card) waarop het verloop van opvolging/behandeling wordt bepaald. De criteria die bij mij gehanteerd werd, na het vinden van een nodus in mijn rechterlong kwab, heet de 'Fleischner-criteria'. En deze criteria is NIET bedoeld voor mensen die een maliginiteit (kanker) in de voorgeschiedenis hebben, ik dus! Ik had eerst een klacht in gediend bij het ziekenhuis, omdat de gang van zaken en vooral ook het onderling weglaten van communicatie (chirurg, dermatoloog, radioloog en later bleek dus ook de nucleair geneeskundige) veel te wensen overliet. Zo werd er aan het einde van de dag door de chirurg de patiëntendossiers ingevuld, logisch dat men niet alles kan onthouden en er veelvuldig zaken vergeten te zijn in te vullen in mijn dossier), de radioloog waar ik 3 x ben geweest voor een knobbel, waarvan ze er direct vanuit ging dat deze kwam door littekenweefsel en melkklieren, geen palpabel onderzoek heeft uitgevoerd en het feit dat er nooit overleg is geweest terwijl ik maar liefst 3 verschillende soorten huidkanker kreeg en ook veel klachten had met vermoeidheid. Dat gesprek in het ziekenhuis, met overigens alleen mensen die gelieerd waren aan het ziekenhuis, (de slager keurt zijn eigen vlees) verliep niet naar mijn tevredenheid. De arrogantie die men daar toonde en vooral niet toegeven dat er zaken anders hadden moeten lopen zoals bijvoorbeeld een multidisciplinair overleg en het eerder opvolgen van de op de PET CT scan gevonden nodus in de long maakten dat ik me vast beet in mijn zaak. Niet eens voor mijzelf maar vooral voor patiënten na mij komen! In een naburig dorp is er bij een jong meisje in hetzelfde ziekenhuis ook een in eerste instantie verkeerde diagnose gesteld, littekenweefsel werd er in eerste instantie gezegd, later bleek dat het ook om uitzaaiingen ging. Afijn, na de klachtencommissie en hun beoordeling dat alles goed was verlopen en iedereen goed had gehandeld besloot ik het er niet bij te laten zitten. Dus een advocaat ingeschakeld. De tegenpartij (advocaat ZH) heeft jarenlang de boel vertraagd, tegengewerkt en heel foute uitspraken gedaan over het hebben van een melanoom en het verloop ervan. Maar bij de kern blijven van der Meer, ik wilde een kort stukje schrijven. Naast de procedure van de advocaten is er een procedure gestart bij het tuchtcollege. In eerste instantie voor de chirurg, radioloog en dermatoloog omdat dit de enige mensen zijn met wie ik daadwerkelijk contact heb gehad. Na de eerste keer ongegrond te hebben gehoord voor alle drie de artsen de klacht voorgelegd aan het nationaal tuchtcollege (eerste is altijd het regionale) ook daar kwam de uitslag dat het handelen op het voorgaande (mijn traject) de toets der kritiek kan doorstaan. Het had beter gekund maar viel binnen de marge van het toelaatbare.... Lekker summier MAAR toen kwam dus wel duidelijk naar voren dat de chirurg blind moet kunnen varen op de uitslag van de nucleair geneeskundige. Dus weer een nieuwe klacht naar het tuchtcollege en nu voor iemand die ik dus nog nooit gezien, gesproken of gehoord had. En deze is nu dus gegrond verklaard deze man heeft een formele waarschuwing gekregen omdat men, terecht, de intentie kreeg dat het nooit nogmaals zou gebeuren, zeker niet na het lezen van de uitspraak. Er is nu dus bepaald dat de Fleischner-criteria NIET op mij gebruikt mocht worden daar ik niet aan die vereisten voldoe en er een andere (adequatere) Follow-up had moeten plaatsvinden.

Tja, en toen kreeg ik dus de brief aangetekend op zaterdagochtend en was ik oprecht super blij en huilde van opluchting. En geloof me ik ben nog steeds bij want in mijn ogen is dit gerechtigheid maar feitelijk heeft het ziekenhuis zelf niets veranderd of uitgelaten excuus of wat dan ook. Dus waar was ik eigenlijk zo blij om? En toen ging ik weer terug naar hetgeen ik dit alles begonnen ben. Het feit dat het niet bij andere mensen net zo zal verlopen als bij mij!

Morgen ligt de gehele uitspraak bij de advocaat en die zal het wel tot een einde brengen. Mijn 'taak', tenminste zo zag ik het, zit er op.

Nu denk je klaar te zijn met lezen en er is nog zoveel meer gebeurd afgelopen week maar even nog dit…

Vannacht kreeg ik enorme buikpijn en overgeven gewoon omdat alle zenuwen en frustraties er waarschijnlijk uitkwamen dus toen ik vanmiddag brak uit bed wat liep op te ruimen gebeurde het ergste wat velen kan overkomen…. Rond 15 uur kwam ik erachter dat ik mijn telefoon kwijt was. Ik ben alles nagelopen wat ik had gedaan en dat was niet heel veel. Een kippenren verplaatst van A naar B, nergens te vinden. Toen wat hout opgeruimd in de nishut en een waterbak gepakt in diezelfde nishut. En daar is mijn telefoon waarschijnlijk uit mijn zak gevallen in de gierkelder…..

Huidige status, telefoon niet terug, gelukkig wel een duo sim kaart gevonden die ik nog had dus met een oude telefoon en dat kaartje wel wat gegevens terug maar ik ben echt zoveel kwijt aan apps, foto's, contacten noem het maar op… hopelijk kunnen ze morgen e.e.a. terughalen omdat ik wel braaf altijd mijn back-up deed maar, ik vrees dat er toch heel wat verloren is….

Fijne avond!