Er is er één jarig.....

Geluk is gebouwd op eenvoudige fundamenten - De liefde voor schoonheid, een gevoel voor humor, het geschenk van goede vrienden.

Deze weer een keer van de kalender in het kantoor. Vandaag weer verwend door de brievenbus met een lieve kaart en een reep chocola - love it- voor in de nachtelijke uren J. Verder in de brievenbus uiteraard kaarten voor mijn allerliefste jarige alles. Omdat Elly gisteren hier was hebben we gisterenavond luid gezongen... Dit tot grote ergernis van Chris, die daar helemaal niet van houdt. Maar hé het is zijn verjaardag, weer een mijlpaal en ik ben er bij! Dus toch nog onder enige dwang zijn arm omhoog gehesen bij het hoera op het einde en toen mocht hij zijn cadeautjes open maken. Daarna naar bed gegaan, en hoewel ik in gedachten een echt cadeau speciaal voor hem wilde geven...je weet wel een heel persoonlijk cadeau J.... Het liep weer eens anders... Mijn buik was aan het vervelen en helaas bleef dit lang duren. Na een dosis extra Morfine in een onrustige slaapgevallen tot een uur of twee. Terror was vergeten klok te kijken denk ik en kwam gewoon een uur eerder klieren. Dus eruit en even naar beneden met hem (en de rest) zijn laserlampje aangedaan en even wat gedronken. Toevallig was er echt niets in huis dus kon ik niets op strooptocht, ja ik kon het wel maar het resultaat zou een pot bonen of een pak Maizena zijn of iets in die richting. Niet echt iets waar ik warm voor loop... Terug naar bed waar ik weer krampen kreeg, uiteindelijk in slaap gevallen. Om half zes kwam Rolex zich weer melden, Chris heeft hem opgesloten in zijn kamer (kamerarrest) en weer in slaapgevallen. De hele ochtend heb ik verder liggen slapen, wel hazenslaapjes maar toch zo'n enorme vermoeidheid gewoon niet fijn. Daarna eruit en beetje huishoudelijke dingetjes gedaan. Samen met de jarige wat gegeten en vervolgens ging ik overdreven enthousiast het onkruid bij de stapmolen weghalen.... Niet echt een slim idee.. Dus na een uur of zo kreeg ik zo'n krampen en het zweet liep over mijn rug. Dus naar binnen, Chris geappt (ik was alleen en dat trek ik dan echt niet) Morfine erin en weer naar bed. Rond half zes weer wakker de pijn was wel minder maar nog steeds irritant aanwezig op de achtergrond. Gelukkig kon Chris rond half zeven naar huis zodat ik niet meer alleen was. Ik ben zo onwijs dankbaar voor hetgeen Chris allemaal voor me doet en overheeft. En ook de werkgever die gelukkig zo geweldig goed hier mee denkt. Omdat Chris jarig is had ik vannacht ook de tijd om een stukje te schrijven met foto voor op FB, uiteindelijk gaat het om ons tweeën maar toch wil ik ook wel dat de hele wereld weet hoe ik het heb getroffen met hem en hoeveel hij voor me betekend. Ik kan echt een onuitstaanbaar vrouwpersoon zijn, heel gemeen zijn en ook echt doeltreffend hem willen kwetsen (laatste jaren niet meer gelukkig) en dat allemaal door mijn eigen onzekerheid. Uiteraard ben ik ook wel lief en aardig (even zelfpromotie...) maar toch ik weet echt wel wat mijn mankementen zijn. En dan nu de ziekte er bij is gekomen, ben ik soms zo bang dat hij weggaat of weg wil dat ik zelf dan maar ga afstoten door lelijk te doen. De innerlijke Mariska's vinden het heerlijk om het spits op te drijven en ik... heb daar af en toe geen weerstand toe. En geloof me, ik heb hem zó hard nodig. Klinkt heel desperate als ik het zo neer zet maar echt zonder hem was ik allang uitgeschakeld. Ik ken niemand die zo trouw, loyaal en lief is als mijn eigen allessie! Mijn slechte kant roept direct weer hele andere dingen maar die moet vandaag haar "kop" maar eens houden. Vandaag ga ik er niet op in.. geloof ik...

Dus Chris deze is voor jou: Ik hou van je! Kleine remark.... Ik had net een mooi (tenminste vond ik zelf) gedicht gemaakt.... Ik las het voor en hij keek op de manier waarop je weet....delete!!! Dan maar zo kort en krachtig.

Inmiddels half tien ik ga snel weer naar mijn bedje, morgen acht uur aanrijden naar Maastricht morgen 9 uur bloedprikken en als het goed is half elf infuus!

Ik zeg we knallen gewoon door! Terwijl ik dit type weet ik dat er ook mensen zijn die het niet meer kunnen opbrengen te blijven knallen. En ik begrijp heel goed dat het op een gegeven moment klaar is. Ik weet dat er iemand is die ik niet persoonlijk ken die het dappere besluit heeft genomen om naar de andere kant te gaan. Het is geen opgeven vind ik, het is het kei dapper! Het ga je goed!

Fijne avond!