Even lekker zeiken.....

Op sommige dagen moet je zelf voor de zonnestralen zorgen.

Bám, dat is keihard met beide benen op de grond terugkomen van een heerlijke week vakantie. Ik heb geen idee waar het aan ligt. En bedenk natuurlijk 100.000 dingen waar het wel aan zou kunnen liggen, wat me uiteindelijk nog moeier maakt. En nu vraag je je natuurlijk af, was er op vakantie niets aan de hand? Ja, daar had ik ook de 'normale' kwaaltjes' zoals ik in mijn vorige blog waarschijnlijk wel heb benoemd. Ook de vermoeidheid hoorde daarbij, maar de vermoeidheid die ik nu ervaar is nieuw, en allesbehalve prettig.

Wat nu komt is gewoon even een hoop (vooral) gezeik maar helaas mijn werkelijkheid... Dus... stop met lezen, ga wat leuks doen en volgende keer hopelijk beter :). 

Woensdagochtend ging om 5.15 uur de wekker in Mallorca. We moesten om 6:00 uur aanrijden wilden we op tijd zijn. De auto moest natuurlijk nog ingeleverd worden, bagage inchecken je kent het wel. Dit was voor mij echt al een crime. Die nacht had ik hooguit 3 uurtjes achter elkaar geslapen. In de auto viel ik dan ook al heel snel in slaap. In het vliegtuig hetzelfde verhaal, ik kan me nog herinneren dat we opstegen en volgens Chris waren we nog niet eens op hoogte en sliep ik al. Ook op de terugweg naar huis idem. Thuis aangekomen eerst heerlijk de diertjes geknuffeld. Die middag ben ik volgens mij door een werkbij gestoken want ineens wilde ik alles doen wat ik in die 8 dagen niet had gedaan. Niet echt verstandig, ik weet het. Het doek viel dus ook snel die dag. Ik kreeg het benauwd en werd kortademig. Toch perste ik er nog wat energie uit want ik had in mezelf in mijn hoofd gehaald dat ik een stoomreiniger wilde hebben om de vloer te doen. En als het in mijn hoofd zit... Dit sloeg eigenlijk nergens op en Chris heeft me ook min of meer gedwongen te stoppen. En dan verwacht je lekker moe te zijn en goed te slapen. Helaas het mocht niet zo zijn. Ik sliep gewoon om half 5 pas... wel heb ik vroeg in de avond een uur of 3 liggen slapen, en ja ook dat is niet handig... theoretisch weet ik het echt allemaal 😊.

De donderdag en vrijdag zijn een beetje hetzelfde geweest, te veel willen en niets kunnen.... Nou, dat is eigenlijk ook niet helemaal waar want ik kan echt nog wel wat alleen was het nu echt niet veel. Wellicht doordat ik in de vakantie echt niet iets fysiek heb gedaan dat het ineens zoveel minder is? Ik dwing mezelf namelijk altijd thuis minimaal 1 x de stal te vegen. En dit zorgt toch voor nog redelijk wat kracht. Die 8 dagen heb ik dat niet gedaan. Sterker nog, ik heb zelfs weinig gelopen. Als we iets gingen doen ging de rolstoel mee, voor het geval ik te moe zou zijn. Maar als dat ding mee gaat ben je sneller geneigd erin te gaan zitten bij het minste of geringste... Thuis ga ik vaak gewoon door omdat ik dan te pas en te onpas gewoon naar mijn bed kan. Maar als je een dag weg bent en leuke dingen onderneemt is dat natuurlijk niet mogelijk. En een risico voor de anderen... Want ik haat het om te zeggen dat het niet meer gaat en dat ik naar huis/hotel wil zodat de rest ook terug moet. Dit zijn allemaal van die dingen waar je continue over nadenkt. Ik wil gewoon anderen niet tot last zijn en als ik iets niet kan of het niet volhou voelt dan nog steeds als falen.

Het is nu trouwens kwart over twaalf en ik heb alleen vanmiddag geslapen. Ik ben kei moe en wil ook zo gaan slapen. Ik lag ook al echt klaar in het donker totdat er net een mug bij mijn oor zoemde... tja, die zijn er dus ook weer... Dus ik heb de muggenjacht van dit seizoen geopend en het is 1-0 voor mij... Maar toen ik net weer terug op bed lag schoot er van alles door mijn hoofd. Ik lig dan als het ware te typen wat ik normaal in een blog zet. Dit heb ik al een paar dagen maar ik heb gewoon de fut niet om dit te doen. Maar ja, nu toch maar even een kattenbelletje. Wellicht ruimt het ook wat op in mijn hoofd. Want daar is het een rommeltje...

Resumé: De vakantie was heerlijk. Ik ben beperkt maar kon dat daar redelijk goed accepteren en gaf me ook over als iets niet ging of ik me niet goed voelde. Teruggekomen vermoed ik dat ik iets van een kou bij me heb gehad. Ome Jac werd dinsdag ook grieperig, dus wellicht dat ik ook gewoon een griepje heb. Ik ben echt heel snel heel moe, echt zo moe dat heb ik nog niet eerder mee gemaakt. Als ik ook maar iets te veel doe hijg ik als een werkend molenpaard en doet het pijn in mijn borst en achter een druk op mijn rug. Ook zit ik onder de galbulten en hoest ik sinds vandaag eigenlijk. Continue vraag ik me af of ik mezelf weer gek aan het maken ben, immers staat er voor komende week een CT gepland en dat is altijd een spannend iets. Of dat er echt iets niet goed is en dat ik de oncoloog moet bellen. Nu is het natuurlijk weekend en dan wil ik echt niet bellen dus zing het hopelijk uit tot maandag. Want ik weet als ik nu bel dat ik gelijk moet komen en dat ze dan alles onderzoeken. Wel goed natuurlijk maar wellicht ook overbodig. Want zoals ik zelf weet kan het ook gewoon een kou zijn het is hier immers (nog) niet zo lekker als in Mallorca. En voor we op vakantie gingen was ik ook echt goed verkouden geweest, wellicht niet helemaal weg? Wie zal het zeggen. We zullen het moeten afwachten. Wel weet ik dat moe zijn een hele andere definitie heeft gekregen, ik ben zelfs te moe om te praten soms en dat is echt nieuw....

Goed, ik ga nu echt slapen. Ik hoop dat het snel beter gaat en dat ik ook de leuke dingen weer kan zien en doornemen want dit is maar één grote klaagzang en daar wordt ook niemand vrolijk van...

Fijne zondag en vooral voor alle moeders goed van hart, met echte kinderen, surrogaat kinderen, dierenkinderen moeders in alle soorten en mate; jullie zijn top! Tenminste de moeders zoals ik ze ken dan... niet de verknipte, niet capabele en ongeïnteresseerde ...