Flinke bui.....
Wat voorbij is, is voorbij. Vertrouw en maak ruimte voor iets moois en nieuws.
Aldus de voorpositiviteit.nl scheurkalender. Eentje om te onthouden, zeg ik.
Vandaag alweer 5 juni, wat zeg ik 5 juni is ook alweer bijna voorbij en dan.... Jawel dan vier ik officieel om 6.06 uur mijn 46e levensjaar! Ongelooflijk gewoon weer een jaar erbij. Alle brieven die ik twee jaar geleden had opgesteld moeten wederom worden aangepast en dat is dus alweer het 2e jaar! Ik zeg maak maar een begin met Sarah! Wishfull thinking, maar hé de wonderen zijn de wereld nog niet uit... en ik ook niet dus J.
Onderwijl ik deze blog typ ben ik verwoed overal aan het krabben, jawel de processierups heeft genadeloos toegeslagen. Ik zit (wederom) onder de uitslag en wordt echt gek van de jeuk. Pijn is voor een groot deel te bestrijden maar die jeuk... AARGHHH. Gisteren ben ik met Elly en mijn moeder bij de stapmolen onkruid gaan verwijderen ik denk dat het daar in aanraking is gekomen met mijn huid. Ik heb zo gisteren de bomen daar eens bekeken en heb zo al 5 nesten geteld. Vandaag heb ik aan de voorkant van het huis de bomen gecontroleerd en hoppa de eerste boom had gewoon al 9 nesten. Dat is echt heel vervelend en bovendien ook echt schadelijk voor de gezondheid volgens de GGD. Nu hebben wij een groot deel van de bomen al laten behandelen maar op de één of andere manier zitten die ellendige rupsen er in zeer grote getallen. Ik had eergisteren al een afspraak gemaakt met een mannetje die de nesten uit zou komen branden. Echter die zou vandaag komen maar ik heb helaas niets gehoord. Hij had wel aangegeven het erg druk te hebben en had ook daarbij gezegd dat hij zou proberen vandaag te komen. Ik (vrouw) heb daar gelijk in mijn hoofd van gemaakt dat hij vandaag kwam. Niet dus... Morgen weer een dag, hoe mooi ontdaan van die ellendige beesten gewoon op je verjaardag!
Afgelopen dagen zijn voorbij gegaan zoals de dagen tegenwoordig zijn. Slapen op de meest incourante tijden, hyper actief op bedtijden, moe op de beste tijden en tussen de eetbuien door verzorg ik dan de beesten nog, maak ik wat schoon, doe ik wat in de tuin en hobbel lekker voort. Máár gisterenavond was het hier horroravond. Er was natuurlijk al de weersvoorspelling dat er slecht weer op komst was alleen waren de berichten niet echt alarmerend en leek het mee te vallen. Ik had de stal open gelaten en Chris zou deze als hij thuis kwam dicht doen. Het was gisterenavond met hooi voeren gewoon nog 26 C graden op stal dus een beetje trek voor de paardjes was wel fijn. Ik lag op bed Greys Anatomy op de app te kijken en ineens klapt keihard beneden het raam dicht, enkele seconden erna nog een keer. Ook sloegen er deuren dicht, dus ik direct in de alarmstand. What the hell is happening.... Ik snelde naar beneden waarbij Suka me met één oog vanaf haar bed aankeek zo met een blik van, nope ik ga nergens heen.... Beneden aangekomen zag ik dat het buiten pikkedonker was niet zo zeer omdat het donker was maar de lucht was helemaal vol zand. Ik kreeg het grote raam in de kamer echt met veel moeite dicht omdat het tochtte in de woonkamer maar gelukkig zonder stukken dicht gekregen. Daarna volgde het keukenraam. En toen schoot ik in paniek, buiten ging het echt tekeer. We zijn hier echt heel wat gewend maar dit was echt spooky zo'n enorm gebulder! Je hoorde buiten ook van alles door de lucht gaan en neerkomen, shit... de stal was nog open. Dus ik (heel dom, ik weet het) naar buiten naar de stal. Toen ik de achter deur open deed vloog ik met deur en al een halve meter verder en werd ik direct echt gezandstraald. Stof, takjes, zand, waarschijnlijk ook die kutrupsen en ik weet niet wat nog meer gierde over en op mijn lichaam. Ik zag echt nauwelijks iets dus deed de deur met geweld dicht (krachtpatser) en liep op de automatische piloot naar stal. Ik was nog geen 3 meter van de deur en er vloog een plantenbak ok en een loungestoel werd echt 4 meter weggeblazen. Ik zag Poes angstig naar me toe komen en wist echt niet waar ik goed aan deed. Ik moest naar stal maar Poes wilde ik ook veilig hebben, dus ik stop bij de garage en doe die deur open. Deze zit tussen de stallen en het huis in en dit ging best makkelijk. Alleen toen Poes vlak bij me was rolde er een emmer voorbij dus Poes naaide er met een sneltrein vaart vandoor. Shit, arm beest. Deur weer dicht en verder naar stal daar aangekomen knalde direct het licht uit. Oeps dan is het echt eng, pikkedonker. De paarden hinnikten onrustig en ik zag dat het boven luik van Queen was dichtgeslagen. Dus ik weer naar buiten om alle luiken dicht te doen. De windhoos stond echt schuin naar binnen. Bij het derde luik begon het ook nog eens super hard te regenen en hagelen echt een hoosbui. Ondertussen liep ik alleen maar Poes, Poes, Poes te roepen maar helaas geen kat kwam naar me toe. Het gebulder ging verder en mijn moeder begon te roepen (boosaardig) dat ik naar binnen MOEST komen. Dus ik op gevoel en blind vertrouwen naar huis gerend (oké, op mijn manier dan), tjesus het was echt enorm wat een geweld. Oorverdovend lawaai van ik weet niet wat allemaal wat zich uitte in het enorme gebulder. Eenmaal binnen Suka op gehaald en naar mijn ouders gegaan. Daar werd al snel duidelijk dat het geen geklapte stop was maar dat de hele straat zonder stroom zat. De onweer, wind en regen gemengd met grote hoeveelheden zand bleven buiten razen. Toen ik achter uit het raam keek zag iets wat op Tom leek rennen, dus ik wederom niet nadenkend over de eventuele gevolgen, hup naar buiten en naar stal. Halverwege zag ik ook weer iets wits naar me toe komen dus rende ik al roepend naar stal. En wat was ik blij dat zowel Tom als Poes met me mee waren gerend. Pfieuw... ze waren veilig op stal. Mijn missie als mama geslaagd. Mijn diertjes veilig voor wat ik kon doen dan. De kippen en varkens schoten ook nog even door mijn hoofd maar nadat ik Chris aan de lijn had, moest ik wederom naar het huis zodat ook ik veilig was.
Na een dik half uur was de bui over. Was er weer zicht, en een dikke anderhalf uur later hadden we ook weer stroom. Ik had de buurvrouw nog even gebeld tussendoor of ze veilig was, die is immers maar alleen. En die was ook in orde, gelukkig kwam Chris toen ook thuis en ben ik onder de douche gesprongen. En dit overdrijf ik echt niet, de douchebak was zwart van het zand en bezaaid met stukjes tak, blad en verdwaald torretje .... Echt bizar! Het meeste bizarre vind ik nog hoe sereen het is als de bui weg is. Zo rustig als het dan ineens buiten is... de natuur en haar grilligheden... heel bizar.
Vanmorgen werd de schade al snel duidelijk. Omgewaaide bomen, uiteraard op het houten hek. Tuinmeubilair her en der verspreid, dakpannen eraf (die ik dus gewoon ook op mijn hoofd had kunnen krijgen.... Domme ikke) platen van stal los, raam kapot... echt we zijn weer goed getroffen....
Welnu, de jeuk wordt echt ondragelijk dus ik ga mijn goede vriend mentholpoeder weer op zoeken om mezelf daar volledig mee in te poederen. Mijn koelelementen haal ik ook maar weer uit de vriezer want de kou verminderd de jeuk... en zo hoop ik toch een goede nacht te krijgen en op naar morgen! Happy birthday to me!
Fijne avond.