Freaky GOOD friday....

25-10-2019
En daar zitten we weer in de wachtkamer van het Maastro. Dit keer in Oost. Geen idee of ik dat ooit heb uitgelegd maar er zijn twee vleugels in de Maastro Clinic te weten Oost en West. En verassend genoeg zit hier niet echt een logica in, tenminste voor mij dan. Tevens stond het vroeger op de afsprakenbrief en nu niet meer. Ik denk ook dat dit weg is gelaten omdat dit ook weleens niet klopte. Maar de gastvrouwen of soms heren helpen iedereen altijd goed op weg. Wij zijn gewoon eigenwijs en denderen altijd standaard naar West omdat daar de voor ons meest bekende leukste meiden zitten. Niets ten nadele van diegene van Oost maar daar zijn we denk toch net wat minder geweest. Dit keer geen selfie op de heenweg omdat ik achter het stuur zat. Was wel weer eens goed om een stuk te rijden wat verder is dat het naast gelegen dorp. Volgens Chris ben ik wel geslaagd voor mijn rijexamen al hadden we wel een incidentje samen bij het invoegen op de snelweg. Ik Koos voor afremmen en tussen 2 vrachtwagens in te gaan hij wilde dat ik meer gas gaf en tussen 2 andere vrachtwagens in en volgens 'hem' gelijk door te schuiven naar de linkerbaan. Tja, in mijn optiek waar dit niet haalbaar. Uiteraard snauwde ik eerst dat het niet ging wat hij wilde maar toegegeven later zag ik toch wel in dat het had gekund. Ik heb echter een hekel aan dat soort korte invoegstroken en ga liever op safe. Het is ook geen supersnelle Volvo waar we inzitten 🙈. Na een paar minuten was de stemming weer als voor dit kleine meningsverschilletje hoor. Ik was trouwens blij dat ik reed want dan heb je niet echt tijd om horrorverhalen in je hoofd te creëren. Niet dat ik dat nog niet al gedaan had want afgelopen dagen heb ik toch wel vaak het worse-case-scenario in mijn grijze massa binnen gelaten. En dat is toch echt wel heel eng en ook weer vreemd dichtbij. 


Maar....Zojuist opgelucht weer adem kunnen halen!! De scan was wederom stabiel 🍾!!!! De bult onder mijn oksel was een reeds aanwezige uitzaaiing die niet gegroeid bleek! Ook mijn hoofd scan was goed, uiteraard had Chris weer de tijd van zijn leven toen de oncoloog zei dat er niets in mijn hoofd te zien was wat wijst om metastasen. Dat laatste stukje hoorde hij niet en hij vond het hilarisch dat er bevestigd werd dat ik 'niets' in mijn hoofd had. Zó jammer dit, vooral jammer omdat Chris en de oncoloog dan samen echt de mannen-onder-elkaar lachstuip hebben. Ach ik ging er wijselijk niet eens op in want YAHOEEE het is stabiel. Ik ben zo enorm opgelucht en dankbaar niet omdat ik nu vind dat ik dit moet zijn maar gewoon oprecht blij en opgelucht. We zitten nu in de auto en ik ga nu even wat telefoontjes plegen. 


Gisteravond zijn we heerlijk Sushi wezen eten in Helden met uiteraard mijn Allesie, mijn ouders en surrogaat ouders tante Tinus en ome Jac. Daarvoor een heerlijke wandeling in het bos én nog lekker als een pony Penny meisje zonder zadel op onze 3 jarige Fayenne gereden....voor nu kan ik maar één ding kwijt... life is good!


Fijne dag!