Gelukkig beetje beter.....
De grootste tragedie van het leven is niet dat het te snel eindigt, maar dat we zo lang wachten om ermee te beginnen.
Aldus de positiviteit -kalender op kantoor. Dat wil dus zeggen, dat ik niet op bed lig! Gelukkig! Na gisteren mijn blog te hebben getypt trok ik het niet meer. Het was te lang aan het malen geweest dus de pan met kokend water borrelde over de rand. Genius omschreven al zeg ik het zelf J. Dus toen ik enigszins jammerend Chris aan de telefoon had, brak ik echt. Die heeft moeders gebeld en die is toen bij me op bed komen liggen. En gehuild dat ik heb, geen idee waarom er zoveel waterlanders bleven komen. Oké, ik had pijn maar echt niet zó erg, het was echt huilen van verdriet. En niet om de angst om dood te gaan, het is de angst van het achterlaten. Na een half uurtje kalmeerde ik weer wat. En toen was ik alleen nog maar heel, heel erg moe! Wat resulteerde, geloof het of niet, in een goede nacht! Oké, ik keek om kwart voor 1 voor het laatst op de wekker maar heb echt lang doorgeslapen aan één stuk! Waar een fikse huilbui al niet goed voor is!
Helaas waren de klachten door het huilen en goede slapen niet minder. De kappersafspraak die ik had gemaakt heb ik dan ook wederom moeten afzeggen. En hoe lief is het dat ze me daarna direct belde. En daar ging ik weer, huilen... Echt wat een jankertje de laatste dagen. Afgesproken dat ik bel als het weer gaat en dat Chris in ieder geval verf kon halen zodat de Cruella de Ville look weer verdwenen is. Toen hij dit was wezen halen kwam hij terug met een grote reep chocola en een super lief kaartje... Het zijn de kleine dingen die het doen!
Dus... resumé. Lichamelijk is er niet veel veranderd, nog steeds diarree (hoewel ik me nu bedenk dat ik al 5 uur niet naar de WC ben geweest....) en die vervelende krampen en steken af en toe in mijn buik. Wel echt een heel stuk minder sinds vanmiddag, toen ben ik ook uit bed gekomen en heb als eerste Tokkie gecontroleerd. Wat maar goed was ook want dat ieniemienie kuikentje was dus of van de ladder afgegaan of was eraf gekukeld (leuke woordspeling J) en zat samen met zijn twee pleegmoeders beneden op de toch wel nog koude grond. Rescue little chick take 6.5! Dus alle drie opgepakt en weer terug naar de bovenverdieping van hun appartement gedaan. Daarna ben ik wat gaan eten en weer daarna ben ik een geur(B)uiltje gaan maken (naaien). Ik vond het fijn even te fröbelen, ik moet zeggen ik vond het niet fijn om naderhand alles weer op te moeten ruimen J. Ik denk dat ik maar ergens een stukje in een van de stallen vrij ga maken voor een fröbelhok. Want dat is het deur open, start en daarna deur dicht en klaar! En dat klinkt zoveel aantrekkelijker! Ook nog een begin gemaakt van een T-shirt, geen idee of ik het ooit af maak maar het begin is er. Niet zoals ik netjes geleerd heb... Nee, ik ben erachter dat ik niet zo'n geduldig typetje ben. Zonder patroon iets namaken ligt meer in mijn aard. Máár ik ben wel van plan nog verder te leren, op de echte manier want verschil in die twee dingen... zie je echt!
Nog even een kleine notitie van mijn kant. Gisteren tijdens mijn huilsessie produceerde ik niet alleen heel veel tranen maar ook echt ontiegelijk veel snot!! Ik kon me niet eens meer herinneren dat je altijd zo veel produceert, reden om het even op te zoeken op Google. En daar kwam ik erachter dat huilen gewoon echt goed is voor je gezondheid! Ja, echt waar wetenschappelijk bewezen! Het snot komt trouwens doordat je neus is aangesloten met het 'van-je-oog-naar-je-neus-buisje (oftewel Ductus Nasolacrimalis!!) Dus bij het huilen, komt er meer traanvocht langs dit buisje dan normaal en daarom krijg je ook meer snot! Ook wel grappig om te weten is dat ieder volwassen mens ongeveer een liter snot per dag aanmaakt!! En nu komt het, het meeste slikken we gewoon door!
Mooie afsluiter voor vanavond. Ik ben moe, voel me een stuk beter in mijn hoofd is het rustig. De pijntjes zijn er maar hé... niemand is volmaakt!
Fijne avond.