Genante momenten

Vannacht shit geslapen, van elf tot drie uur  daarna wakker tot kwart voor zeven. Ik ben sinds gisteren verkouden en dat in cobinatie met diaree is niet zo prettig kan ik u mededelen. Ik doel daarmee voornamelijk op het niesen.... drama! Vandaag heel de dag enorme hoofdpijn achter mijn ogen, dus vol met paracetamol! Ik denk dat ik vandaag tot zo'n 65% van de dag geslapen heb. Dus nu even braintraining om een stukje te creëren. 

Gênante momenten, we kennen ze vast wel allemaal. Ikzelf ben ook best wel een kei in het creëren en ontvangen van deze awkward-moments. Achteraf natuurlijk de meest hilarische taferelen om te beschrijven, maar op de momenten dat het gebeurd (dus wanneer ik ze creëer) flap ik meestal in een zucht de meest vreemde dingen eruit. En vroeger toen ik jonger was en ook toch wel een stukje knapper kon ik mezelf best eenvoudig met een lach uit de soms hachelijke situaties redden, tegenwoordig is dit (probeer het echt nog wel altijd en gelukkig soms met goed gevolg 😊) een stukje minder eenvoudig. Maar goed, laten we beginnen met de gênante momenten waarop het alleen jezelf betreft, kortom klungelig gedrag of gewoon iets te gehaast willen doen.

Meest recent is mijn darmonderzoek afgelopen woensdag. Ik was natuurlijk helemaal niet voorbereid op dit of wat voor soort onderzoeken dan ook. Normaal als ik een afspraak heb waarbij bloot aan te pas komt, scheer je netjes al die delen die je nodig vind. Woensdag had ik daar dus geen tijd voor. En geloof mij als ik je zeg dat je je echt geneerd als die camera (diegene die héél erg veel vergroot) je poepgat nadert! Ik riep dus echt net één octaaf te hoog, "oh ik schaam me dood is dat echt mijn achterste?" Uiteraard kwam het bijna uit drie monden tegelijkertijd dat ze wel erger gewend waren en dat ik me daar niet druk over diende te maken. Bij mijn breuken links en rechts heb ik ook regelmatig harige benen gehad, en ook dan verontschuldigde ik mezelf en neem mezelf stellig voor alles voortaan netjes getrimd te houden... Een voorname die ik helaas dus toch vaak vergeet! Mijn advies, keep it short and clean all the time!

Ik heb avondopleiding gedaan zoals ik eerder vermeld had, tijdens één van deze avonden moest ik (onder de les) naar het toilet. In principe kan hier weinig mis gaan zou je denken. Toch wel een momentje van waakzaamheid is hierbij gewenst! Omdat je (ik tenminste destijds) het al vervelend vind om onder de les te moeten gaan ging iets te gehaast aan "het werk". Toen ik klaar was, panty omhoog en rok omlaag, juist je raad het al.. ik had alleen de voorkant naar beneden getrokken de achterkant was ik door mijn "haast" om niets te missen gewoon maar vergeten. En dan loop je het lokaal in, gaat zitten (ook nog zo'n burgertrutje wat vooraan zit) en tijdens het gaan zitten voel je het direct. Ik zat op mijn panty en een propje wat waarschijnlijk het stukje rok was. Shit, ik kon wel door de grond zakken. Niemand die iets heeft gezegd, zou ook niemand het gemerkt hebben? Eerst maar gewoon net doen of ik nog niets doorhad om vervolgens later een beetje al zittend onhandig de rok omlaag friemelen, links, rechts van bil naar bil.. pfffff.. Nooit heeft iemand me hierop aangesproken maar ik weet zeker dat iemand het heeft gezien. En als je denkt dat dit de enige keer is... helaas hetzelfde gebeurde jaren later gewoon nog een keer op de zaak. Gelukkig zijn we daar altijd onder elkaar eerlijk en attenderen we een ander erop maar wat kan je je dan stom voelen!

Om in de toiletachtige sfeer te blijven de volgende. Ik liep stage bij Miriam en Eric en had al zwakke darmen destijds. Omdat ik ben opgegroeid met niet mauwen doorgaan (betreffende ziek zijn) was ik die dag toen ondanks de buikgriepachtige verschijnselen toch gaan rijden. En bij het tweede paard, precies die waarbij ik werd geholpen met rijden, dacht ik een windje te laten. Juist, broekhoest... Je voelt het direct bij de eerste nanoseconde en dacht letterlijk en figuurlijk SHIT. Maar ja, ik was daar denk net een maand, durfde niet echt veel te zeggen (ja echt waar ik ben heel stil geweest, ooit) dus ik koos om door te rijden. Wat voelde ik me ellendig en wat was ik blij dat ik een maandverbandje in had. Iedere keer werd ik geconfronteerd, staan zit shit, staan zit shit, enz. gelukkig dat het een springstal was stel je voor dat ik moest gaan doorzitten. Toen Eric klaar was met rijden en even later met de auto weg reed ben ik linea recta naar stal gegaan. Paard vast gezet en naar mijn kamer... Op het zadel had ik niets gezien (gelukkig) maar in mijn kamer op het toilet was echt een heel grote bruine vlek zichtbaar op het leer gedeelte van mijn gelukkig donker blauwe rijbroek. Gelukkig was het leer in die tijd echt anders als nu en ook een stuk dikker je moet er toch niet aan denken dat het zadel van een ander met jouw fecaliën is bedekt. De broek heb ik direct weggegooid (was gelukkig een redelijk oude) en volgens mij heeft niemand (achteraf wel verteld om het vervolgens uit te gieren) het gemerkt.

Ook tijdens (dit houden we even anoniem 😊) een stage was ik aan het rijden samen met de eigenaar van de stal. Deze had de gewoonte in de winter niet zijn neus in een zakdoek te snuiten maar zo met de hand zodat het langs je komt (hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel) en hij deed dat dus net toen ik erlangs kwam en het snot kwam gewoon echt op mijn arm. Yeks.. En uiteraard reed ik net als of er niets gebeurd was door.

Dan één van nog langer geleden, ik was in Canada in Sarnia bij onze familie. Afijn ik wilde wel eens surfen, want het was al lang geleden. Ik op die plank en surfte gewoon snel goed weg, alleen toen moest ik terug. Kreeg ik die surfplank toch niet gedraaid. Na vijf pogingen ging ik op de plank zitten in de hoop dat mijn oom het zou zien. Er was die middag al en hele tijd een leuke jongen met een jetski op lake Michigan bezig, dus die kwam naar me toe, ,, Need a hand" en ik ,, No thanks, just resting". Schaamde me rot natuurlijk, dus kort daarna een stukje door gesurft ik laat me natuurlijk niet kennen. Maar ja, draaien ging echt niet. Uiteindelijk is mijn oom mij in de kano komen halen, ik op de surfplank met een touwtje erachter.. Op het strand aangekomen was daar de jetskiër weer...,,yeah right, just resting!". Oh, wat kon ik toen door de grond zakken. Gelukkig kon hij er ook om lachen, en door dat contact mochten we lekker mee op de jetski!

Nou, ik kan nog (en zelfs nog leukere) bedenken maar ik gooi uiteraard niet direct al mijn ijzers op het vuur. Dus voor vandaag stop ik ermee. Ik ga nog even een paar uurtjes rusten en dan hoop ik fit genoeg te zijn voor een mooi feestje bij de familie Donkers.

Prettig weekend