Geweldig nieuws......

Bijna in Maastricht toch maar even mijn laptopje opengeklapt om even wat te typen. Het bedaart de gemoederen zullen we maar denken. Vannacht niet goed geslapen. Ik had nieuwe slaappillen en voor de verandering weer eens een ander merk. En hoewel er altijd gezegd wordt dat het niet uit maakt en alle werkzame stoffen hetzelfde zijn is er (zij het psychologisch) voor mij altijd wel wat verschil. Maar goed, ik keek televisie tot twaalf uur, ging om één uur naar beneden, ging om half twee naar stal (Poes was namelijk niet komen eten) om te checken of alles op zijn plek was (totaal onnodig I know). Dus Poes kwam gewoon aan rennen zo van 'Hallo, is het al voertijd' en omdat ik ook wat gegeten had vond ik dat ze wel wat mochten hebben 😊. Kwart over twee stond ik bij de koelkast Spyker leverworst te voeren (de rest ook maar een stukje...te dik...geen idee waardoor 😊) en daarna weer naar bed daar zag ik het drie uur worden en ben ik denk in slaap gevallen. Half vijf ik werd al hoestend en snakkend naar adem wakker (alles dus ook Terror....) geen idee wat er in mijn keel zat maar het kriebelde en bleef kriebelen (ieks, niet te veel over nadenken) dus wat gedronken, en nog wat gedronken en nog wat gedronken. Daarna weer in een zeer onrustige slaap gevallen met hele rare dromen... Toen Chris me om negen uur wakker maakte kon ik echt niet wakker worden en viel iedere keer terug in slaap (de pil had dus toch wel werkzame stoffen die iets deden...zij het een paar uur te laat). De droom ging over een auto die we gestolen hadden, een paard wat ik ergens gestald had en wat niet meer in de box stond waar ik voor betaalde maar in een stand, een vieze kantine ergens waar ik moest afwassen en ik weet niet wat voor een vage "shit" nog meer. Ben er moe van 😊. Dus uiteindelijk om vijf over half tien eruit badkamer in (Guess what..... Alles standje rampzalig) mijn haar een elegant (not) vlechtje in de pony gemaakt (waarbij mijn Cruella de Ville grijze pluk haar extra opvalt....kapper-time.....) en mijn gezicht overdadig voldaan van diverse primers en kleurpaletten. Toen Chris om tien voor tien boven kwam en vroeg of ik wist hoe laat het was, had ik inderdaad echt geen idee, 'je hebt je pyjama nog aan', oh ja... dat stukje moet ook nog.... Dus je snapt al wederom de hele kleedkamer ondersteboven. Ik heb drie broeken aangehad en drie shirts. Ik wilde (zat nu eenmaal in mijn hoofd) een wit shirt of topje aan. De eerste die ik aandeed zat irritant onder mijn oksels (synthetisch spul) de tweede trok ik over mijn hoofd langs mijn gezicht (ja, die met al die primers...die lekker afgeven) dus die kon ook gelijk weer uit en de derde is nog steeds aan. Toen de broek, eerst een witte aan (ik hou van wit op wit) maar die was te lang naar mijn zin (warm) toen kwam de capri spijkerbroek. Hmmm, billen oké, lengte goed en ik draai me om en zie een enorme 'cameltoe' dus rap die broek weer uit en... next... dat werd gewoon een korte groene spijkerbroek.... Inmiddels tien uur dus gas erop en naar beneden, waar Chris al klaar stond (uiteraard lichtelijk geïrriteerd...). Oh ja, schoenen.... Slippers, nee mijn voeten zijn echt niet schoon te krijgen dus dat durf ik niet, schoentjes... nee geen zin in. Dus weer naar boven omdat ik gympen aan wilde om sokjes te pakken. En jaar vijf over tien gewoon ready to go... buiten adem en nu al stuk... maar op tijd!

Inmiddels bloed geprikt weer een fijn gesprek met een nieuwe bloedprik mevrouw (weer zo'n lieverd) mijn rechterarm liet geen aderen zien dus dan maar in mijn linker. Daar probeer ik altijd spaarzaam op te zijn omdat mijn infuus daar zo hopelijk in moet... Het is wat met die aderen, maar geen paniek vannacht een documentaire gezien op BBC en daar heb ik in een uur tijd gewoon 4 andere plaatsen gezien waar infusen werden aangelegd 😊. Dus nu zitten we in de 'Red room' waar het echt rustig is en ik moet zeggen de gemiddelde leeftijd is vandaag ongeveer 58 á 60 denk ik. Ik lijk (uitdrukkelijk ik lijk 😊) wel de jongste maar de meeste zitten denk rond begin 50 0p een paar oude besjes na. Wachten is nu op de oncoloog. De stemmetjes in mijn hoofd zijn verschrikkelijk wisselvallig. De uitslag van de scan is al 1000 keer besproken en betwist en ik zou willen dat ik het even stil kon zetten. Hoe het ook is, het IS zoals het IS en daar veranderen we helemaal niets aan dus deze innerlijke conversaties hebben gewoon nul effect! Kijk, daar was weer een nieuw stemmetje... de verstandige ikke... dus nu zitten we met zijn drieen: de positieve, de negatieve en de verstandige... OMG hoop dat het snel 12 uur is..... wordt wel heel druk zo 😊.

YEAHHH de uitslag van de scan was stabiel!! Hoe blij kun je zijn... Nou echt heel blij! Mensen lief wat ben ik opgelucht. Ik was zo bang dat het erger zou zijn geworden door alle stress van afgelopen tijd. Vaak hoor en lees je dat stress de celgroei bevorderd dus ik voelde de bui al hangen. Maar hoe anders is alles gelukkig! ZÓ blij, niet te beschrijven... of toch wel YIHAAAA... dat dus! Bij de oncoloog een fijn gesprek gehad. Wel gaat de Morfine omhoog om de pijn meer onder controle te krijgen. Bij het lichamelijk onderzoek nog heerlijk gelachen omdat hij (de oncoloog) de klieren dan controleert ook die in je hals en onder je kaak, waarop ik aangaf dat ik het wel fijn vond. Ik weet niet wat Chris dacht, of hij vond het grappig of hij wilde door de grond zakken. Aha, navraag resulteert in de uitslag... Hij vond het grappig.. Hij haakte er ook direct op in dat hij het normaal moet doen 😊... Nu is het wachten op infuus, vanaf vandaag een dubbele dosis en dan 4 weken niet, best spannend als er weer iets veranderd in het behandelschema. Maar de oncoloog gaf aan dat het goede resultaten gaf, dus we gaan er weer voor!

wellicht tot later en anders....fijn weekend!