Gewone donderdag..

Bezie deze dag! Want hij is het leven; het leven van het leven zelf. In zijn kortstondige duur.... Pffff dit is een te langdradige... morgen wellicht beter !

Woensdagavond half zeven alweer. De dag is voorbij gevlogen. Gisterenavond ben ik om half negen in slaap gevallen. Chris gaf expres de medicijnen om half negen in plaats van negen uur omdat ik echt zat te knikkebollen. Vervolgens kwam hij om elf uur naar bed, Chris sliep echt snel. Ik uiteraard wakker, en dan gelijk weer klaar wakker. Maar het was nog gewoon `grote mensen´ wakker-tijd. Dus hobbelde ik even naar mijn ouders waar ook tante Tinus en ome Jac nog waren. Ome Jac en mijn vader waren nog beneden tv aan het kijken en ome Jac op zijn laptop foto's aan het bewerken (denk ik) dus ik snel naar de vrouwenafdeling boven. Daar hebben we lekker met zijn drieën op mijn ouders bed verhalen liggen vertellen wat uiteraard met best een hoop gelach ging. Om half één was de pret echter over omdat de mannen naar boven kwamen. Mijn vader had niet eens door dat ik nog boven was dus moesten de lampen weer aan, want in ons eigenhuis kan ik blind de weg vinden maar bij mijn ouders... nee echt niet. Mijn moeder houdt er namelijk van om met meubelen te schuiven. Dat doet ze al zolang ik me kan heugen. Maakt niet uit wat, maakt niet uit hoe zwaar, maakt niet uit dat er op de hoogpolige vloerbedekking niet te schuiven valt met koloniale meubelen, mijn moeder deed dat gewoon. Tot en met uit elkaar vallende tafels en kasten aan toe. Voor ons als kind was dat altijd wel leuk, iedere keer een ander interieur en altijd gezellig. Want ik welk huis ze ook woonden klein in Loosduinen en groot in Duitsland, bij ons was het gezellig. Maar goed, dat is dus de reden dat ik niet in het donker door het huis kan lopen.

Even tussendoor, tante Tinus komt net op stal (ik zit heerlijk in mijn hangstoel, Tom en Poes spelen wat rond en ik zit gewoon om me heen te kijken en te genieten (Lucky, vind het nog steeds maar raar die stoel voor zijn stal, ik niet J)) om te zeggen dat ze weg gaan. Ze gaan namelijk met zijn vieren naar het Casino. Dus ze zegt, ga jij maar lekker naar binnen, dat is veiliger. Dus ik begin te lachen, nee ik blijf wel lekker even op stal bij de paardjes en katten zitten. Dus ik loop weer terug naar stal, komt ze toch nog heel lief met een lampje achter me aan... Maar tante Tinus, deze weg kan ik met mijn ogen dicht en achterste voren. Wel grappig dat ik net over het donker zit te praten en zij zo schattig mee denkt. Gelukkig is het op ons erf niet dramatisch onveilig in het donker, en als er dan toch een mafkees rond loopt... Tja, die treft het denk niet om mij te treffen wat slaap te kort en geïrriteerdheid is heel aanwezig bij deze dame!

Wat heb ik zoal gedaan vandaag. Niet heel veel vanmorgen (en nog) veel last van mijn buik door gisteren (of gewoon nog steeds, dat weet ik niet) dus lekker op bed liggen lezen. Daarna stal geveegd, Chris de stallen gedaan. Toen lekker koffie gedronken met zijn allen. Daarna ben ik met ome Jac naar Helmond gereden. We hadden een afspraak op de zaak hoe het nu verder zal gaan, het was echt een heel emotionele (voor mij dan) gelegenheid. Ik kon het ook echt niet opbrengen om door de fabriek te lopen. Weten dat je ziek bent en alle nare bijkomstigheden is één ding, maar dan ook definitief dit soort moeilijke zaken moeten bespreken... Echt heavy. Ik was dan ook heel blij dat mijn oompje er bij was. Die heeft ook immers al met zulk soort zakelijke aspecten te maken gehad. Uiteindelijk na een goed gesprek weer naar huis, maar eerst even langs de Mac! Lekker een chili chicken (niet uit eigen tuin L) en een broodje hamburger voor ome Jac. Thuis gekomen, thee gedronken daarna paardjes naar binnen en toen was ik dus op de hangstoel in stal beland.

Inmiddels is het alweer kwart over acht. Mijn babysit voor vanavond zijn net aangekomen. Mijn ouders gingen dus spontaan avondje uit. Ik heb echt een hekel aan alleen zijn tegenwoordig, dus de deal is dat ik dat niet meer doe. Gelukkig konden Fonny en Fleur komen, die zitten nu gezellig als getrouwd stel televisie te kijken. En ik gezellig... achter de PC. Net vroeg iemand of ik opzag tegen morgen, nou dat is een dingetje op zich. Morgen heeft Chris teambuilding. In eerste instantie riep hij gelijk woensdag ik ga wel gewoon mee. Maar dat vind ik zelf ook niet oké, teambuilding is echt wel een belangrijk iets voor hun. Dus ik zei heel dapper, nee jij moet gewoon gaan. Tante Tien en ome Jac boden gelijk aan om mee te gaan. Dus dat komt wel goed. Maar nu, het komt op zeker goed maar het voelt vreemd. Beetje eng, nu ik dat type denk ik stel je niet aan maar mijn innerlijke godin duwt dat gevoel direct weer de kop in. Ach we zien het wel, het is al twee keer goed gegaan dus zal het nu ook wel goed gaan. Vorige twee keren was het met een pilletje voor de rust, dat wilde ik nu proberen te laten. Dat ga ik nu natuurlijk niet uit proberen dat snap je al... Ik ga gewoon voor de pil, hup in de zen-modus met mijn tante en oom! Ik zeg kom maar op!