Gewoon woensdag 21 november.....

Het leven biedt je altijd een tweede kans. Ook wel morgen genaamd! Sta morgen weer vol goede moed op.

En het is al weer de wekenbreker woensdag! Om precies te zijn is het nu kwart voor acht. Over een half uur gaat boven op de slaapkamer de wekker en staat Chris op voor gelukkig zijn (voor nu dan) laatste nachtdienst. Om heel eerlijk te zijn heb ik afgelopen nachten niet slechter of beter geslapen als anders. Dit omdat ik normaal ook altijd eerder naar boven vertrek... Maar op de een of andere manier ben ik blij dat ie morgen weer gewoon naast me komt liggen en dat malle oogmasker op doet op zijn speciale sexy manier... Ons geheimpje J. Dat oogmasker is trouwens niet om wallen tegen te gaan of één of ander beauty geheim maar eerder een manier om 'slapen met Mariska' te doorstaan. Want hoe zacht ik ook probeer de slaapkamer te verlaten ik knal altijd overal tegenaan dus altijd moet ik wel ergens een lamp aan doen wil ik geen herrie maken. Ik vrees dat er ook een dag gaat komen dat hij een koptelefoon of ear-plugs in gaat doen want tegelijkertijd met mijn opstaan en spooktocht gaat de hele beestenbende ook altijd mee. En van die beestenboel is er eigenlijk altijd maar één die Chris wakker maakt. Coopertje loopt namelijk niet maar die dribbelt en naast het dribbelen, staat hij ook niet stil en dribbelt vrolijk op de plaats door als ik bijvoorbeeld alleen naar de wc ga. Tja, daar kan ik eigenlijk niets aan doen. Het komt wel voort uit mijn rooftochten beneden op zoek naar eten. Vroeger, lang geleden toen alles nog normaal was, bleef alles gewoon doorslapen als een van ons naar de wc moest. Maar sinds ik dus ook redelijk vaak naar beneden hobbel willen ze altijd mee. Vraag me niet hoe dat kan want ik heb geen idee. haha iets met snoepjes? Maar goed, over op de orde van vandaag. Een goede dag dat was het. Om negen uur opgestaan en beneden in stilte wat opgeruimd (hard nodig) daarna met mijn moeder paarden buitengezet. We zouden eigenlijk alleen maar hooi voeren maar het was redelijk lekker weer dus alles lekker naar buiten. Toen dat klaar was zijn we gelijk naar binnen gegaan waar ik lekker heb zitten lezen. Daarna nog wat op de computer gezeten en geordend. Intussen was Chris wakker en hebben we samen Kaat gedaan waarna ik met stinkende paardenjas en jodhpurs in de auto ben gesprongen om op tijd bij de tandarts te zijn. Ik dacht namelijk dat ik om half vier een afspraak had maar daar precies op tijd aangekomen kwam ik erachter dat het kwart voor moest zijn. Dus, gewoon mooi op tijd helaas met een stinkende adem en stalkleding, arme tandarts. Ik weet trouwens niet eens of ik al getypt had waarom ik naar de tandarts moest. Bijgaand nogmaals de reden vorige week naast mijn vinger tussen de deur had ik ook mijn voortand gebroken op het stokje van een gorden blue. Ik herhaal mijn tand gebroken op een stokje van de gorden blue. Ik vraag mezelf weleens af of er nog meer van die 'kneuzen' op de wereld zijn net als ik. Ben ik echt gewoon een mislukking van de natuur of heb ik echt met alles zoals vaak gesuggereerd word pech? Ik denk gewoon een mislukking maar ja, dat zullen ze niet zo snel zeggen als je weer eens aanklopt met een gebroken vinger, een ontstoken wond of een duim uit de kom. Nee, de medici zeggen ons (Chris is er gelukkig meestal altijd bij) altijd dat ik gewoon echt een hoop pech heb. En de oncoloog heeft zelfs bevestigd dat ik een apart geval ben. Dus we kunnen het een naam geven, echter wat maakt het uit. Ik moet wel zeggen dat ik wel een beetje klaar ben met de maand november...Drie keer is scheepsrecht, is natuurlijk ook niet uit de lucht komen vallen maar ik hoop van ganser harte dat het echt zo is en dat het bij mijn duim, vinger en tand blijft. Want als er nog wat bijkomt... dan zal ik het uiteindelijk ook wel doorkomen maar genoeg is genoeg toch!

Iets heel anders ik volg al geruime tijd op FB de site van Carpe Diem, Maureen. Dit is een jonge stoere sterke vrouw die kampt met kanker en recentelijk naar Bangkok is afgereisd voor een kuur met stamcellen (en nog meer maar daar gaat het even niet om). Zij is in mijn ogen redelijk expert in het gebruik van Cannabis en THC en CBD producten. Zoals jullie weten gebruik ik ook wietolie (illegaal, al moet ik zeggen dat mijn laatste flesje al geruime tijd leeg is en ik nog geen nieuwe heb) en door haar verhaal (genezen bijnierkanker even uit mijn vermoeide brein gezegd) ben ik nu aan het kijken of haar manier van gebruik (combinatie van vele) wellicht ook mij kan ondersteunen. Ik wil heel graag meer dan wat er nu is aan de ene kant maar aan de andere kant durf ik wat ik nu krijg ook niet te doorbreken omdat het nu "goed" gaat?!?! Dit is echt een zwaar dilemma waar ik al een ruime week mee aan het puzzelen ben. Ik heb een hekel aan de woorden 'had ik maar' dus wil in principe 'alles' proberen om te rekken. Maar ja, doe ik er goed aan? Dus moet ik de vraag anders formuleren, wat doe ik er fout aan om het te doen? Hmm, ik typ dit wel heel vlot maar het zit diep, heel diep in mijn grijze massa. En mijn alter ego's kunnen het ook maar niet tot een compromis sluiten. Kortom, ik denk en puzzel hier nog even mee door.

Fijne avond!