Handje kan weer wapperen.....

Oktoberbloemen glanzen des te mooier, met hun spinrag vol dauw. De dagen worden korter, de lucht somber en grauw. De wind speelt met het kleurrijke blad, eenzaam en verlaten ertussen soms een pad. Het nieuwe seizoen laat zijn echte gezicht zien, ik geniet van alles zeker een negen op de schaal van tien.

Zo daar ben ik dan weer al typend met twee handen, geen gevloek omdat het langzaam gaat of omdat ik een verkeerde toets aanraak. Nee, gewoon op kantoor weliswaar met een klein stukje gips maar de pols is vrij en dat is voor nu al een mega verademing. Net heb ik even terug moeten kijken hoe lang geleden ik mijn laatste blog had gelezen. 17 oktober dat is gewoon 6 dagen lang. Hoogte punten afgelopen dagen: Afgezien van vandaag (nu echt herfst) heel mooi weer. Zondag een gezellige dag met Ina en Jan. Diepte punten: donderdag tot met zondagochtend beetje kwakkelend met veel buik-, hoofdpijn en uiteraard veel slaap. Dus om nu te zeggen dat jullie veel gemist hebben....Nee, niet echt.

Hoewel, hier is het natuurlijk nooit saai... En juist als je wil dat alles even goed en eenvoudig gaat, kiest het lot, of in dit geval bijvoorbeeld de paarden, ervoor dat het net even anders gaat... Wij hebben thuis 3 twee jarige staan, en die staan nog in de wei. En omdat het weideseizoen nu echt wel teneinde is moeten (willen wij) deze naar binnen. In ieder geval voor de nacht. Nu hadden wie een mooie grote stal van 6 x 4.5 meter waar de eerste veulens zijn opgegroeid, echter die had alleen een schuifdeur van ongeveer 1 meter. Hierdoor kan deze stal alleen met kruiwagens geleegd worden. Ook vond ik het wat klein voor de twee/ tweeënhalf jarige, dus stal omgebouwd naar 10,5 x 4,5 meter met een grote poort. Dit om het voor Chris eenvoudiger te maken (het uitmesten kan nu met de tractor en de voorlader). Dus ik helemaal blij met deze mooie mega stal voor de tweejarige dames. Dus zaterdagnamiddag toen Chris er de laatste hand had aangelegd besloot ik dat de dames naar binnen mochten. En daar gingen we (Chris en ik) samen met de drie dames van de achterste weides naar de stal. De wandeling erheen was niet echt een uitdaging omdat de paarden wel redelijk mak in de hand al zijn. Echter toen ze in hun nieuwe schone, droge, mooi verlichte en vooral ruime stal kwamen veranderden twee van de dames in demonen! Met zijn tweeën opende ze de jacht op de derde. Dit was de kleine (en een half jaar jongere) Queen. In de wei is ze altijd al de "lul" zullen we maar zeggen, u weet wel het buitenbeentje, maar daar heeft ze de ruimte zich af te zonderen en zich enigszins onzichtbaar te maken. Maar hier binnen in de stal, tja daar is het natuurlijk een ander verhaal. Dus daar gingen de twee demonen, opjuttend, bijtend en slaand naar Queen. En juist omdat de stal wat ruimer is dan normaal ging het echt mis. Queen raakte in paniek en wilde weg, wat niet kon uiteraard omdat het een dichte stal was de andere twee wisten van geen ophouden waardoor in no-time de mooie grote stal veranderde in een grote stofwolk met hier en daar een klap, een been een koprol en ik weet niet wat voor een herrie nog meer. Oh ja, vooral niet vergeten mijn gegil dat ze moesten ophouden. Wat natuurlijk geen bal uitmaakte.... Behalve dat heel Heibloem mee kon genieten. Dus wat te doen? Vroeger wist ik vaak wel raad en deed ik wat ik dacht dat het beste was. Echter nu ik een eigenlijk niet echt meer ben dan een schone slaapster alias Morfine junk of gewoon al een wat oudere rijpere en niet meer zo sterke en scherpe vrouw, wist ik ook echt niet wat we moesten doen. Dus ik deed wat ik in eerste instantie een goed idee vond. Queen uit de stal halen, in de "gewone" paardenstal hebben we nog lege boxen dus dat was een optie, dacht ik optimistisch. Dus Queen eruit, zonder problemen overigens. Wat denk je komen die andere twee aan gesjeesd met het volle gewicht in de poort (nooit geweten dat staal elastisch kon lijken). Herrie van de paarden, herrie van mij en nu ook paniek want die twee waren echt niet te stoppen. Shit, nu wist ik het ook echt niet meer. Normaal zou ik gedacht hebben doorlopen en laten staan maar nu ik dat hek zo zag buigen en die voorbenen die eroverheen kwamen leek me dat geen goede oplossing. Ze moeten natuurlijk wel heel blijven alle drie... Dus Queen voor de poort gezet en de andere twee proberen te pakken (dit lukte echt pas na een minuut of tien ze waren echt niet leuk) afijn een half uur later stonden ze alle drie weer gewoon in de wei. Dag twee, paarden in de wei eten gegeven en Queen uit de wei mee naar stal genomen (de stal waar de andere paarden staan). Leek allemaal goed te gaan totdat ze in haar nieuwe stal stond en de andere zag staan door de ramen. Ze rukte haar hoofd omhoog, hinnikte, en begon als een malle rondjes te draaien. Toen ze dit tien keer had gedaan, waarbij ik haar ook echt niet te pakken kreeg ging ze achter in de stal op haar achterbenen staan, zo steil dat ze met haar voorhoeven gewoon op de houten balken van het dak stond. F#ck, nu dit weer.... We hebben het even aangekeken, luiken dicht gedaan, zodat ze die andere niet zag, eten erin, zodat ze afleiding zou hebben. Maar wat we ook deden ze bleef omhoogkomen dus wat moet je dan... Weglopen vond ik geen optie want nogmaals ik wil ze graag heel houden. Dus na veel pogingen samen met Chris haar kunnen pakken (Chris door de tralies van de andere stal en ik erin) en weer naar de wei. Verder hebben we nog een poging gedaan door tegelijk ergens anders heen te brengen, maar ook dit leidde alleen maar tot paniek. Dusssss daar hebben we dan een mooie, nieuwe, ruime, praktische stal zonder paarden. Ik denk dat het komt omdat ze met zijn drieën zijn, dit gaat vaak echt niet. Groepjes van 5 of 6 gaat beter. Eerder hadden we er ook drie wat uiteindelijk ook niet ging op stal, vandaar we ervoor gekozen hebben dat La Fayenne naar haar nieuwe stal gaat. Ze zou normaal gesproken in het voorjaar gaan wanneer ze direct beleerd konden worden echter loopt het nu iets anders. Morgenochtend wordt ze opgehaald, ik hoop dat alles daarna rustig zal verlopen want ik merk wel dat ik het liefst wegloop van dit soort situaties ik kan het gewoon echt niet aan!!

Nou, dat is alweer een heel verhaal geworden. Dit alles speelde zich dus ook af terwijl ik in het gips zat. Wat uiteraard ook niet bevorderlijk was.... Duimen dat het morgen allemaal goed gaat. Ik ben in ieder geval een stuk mobieler en ga straks even informatie vragen bij onze vraagbaak uit Eersel J.

Fijne avond.