HAPPY Christmas......

Christmas is not as much about opening our presents as opening our hearts.

- Janice Maeditere -

En het is alweer kerstavond. Wat vliegt de tijd toch voorbij. Kerstavond is/was bij ons altijd de avondmis in de kerk en daarna warme chocolademelk met slagroom en in spanning wachten tot de cadeautjes open gemaakt mochten worden. En zoals voor velen, ook voor ons dit jaar een hele andere kerst. Maar laat ik beginnen met fantastisch nieuws en het beste kerstcadeau ever..

Na een lange dag wachten, als je wacht duren de uren doorgaans altijd langer in mijn ogen, ging om kwart over 4 dan eindelijk de telefoon. Ik was net bij Kaat (paard) haar deken op aan het doen toen het bekende deuntje uit mijn broekzak kwam. Oh spannend.... Ik trok mijn telefoon uit mijn zak en jawel... een 043 nummer. Voor degene die dat niet weten, dat is kengetal Maastricht. Mijn hart zat in mijn keel en het lood opeens in mijn schoenen. In een fractie van een seconde passeerden allerlei gedachten de revue van goed tot kwaad en mooi tot lelijk. Hoe dan ook het verlossende woord kwam direct na de beleefdheden over en weer. 'Goed nieuws, er zijn geen afwijkingen gevonden in het hersenvocht!' YESSSS, YEAHAA, WOW... dit dacht ik althans. Ik zei namelijk heel kalm dat het geweldig nieuws was en het beste kerstcadeautje wat ik me wensen kon. Geen nare cellen, geen overvloed aan eiwitten dus dit stukje allemaal prima in orde. Uit het MRE-onderzoek (spier en zenuwonderzoek) kwam naar voren dat ik oude beschadiging had aan mijn zenuwen. Dit kan verschillende oorzaken hebben maar dit is niet te achterhalen. Ik gaf aan dat ik dit ook helemaal niet interessant vond, geen kanker in mijn hoofd, geen foute cellen, geen enge andere dingen. Inmiddels ben ik wel zo eerlijk dat ik toch wel loop te gissen waar en wanneer ik dit heb opgelopen. Kan door de vele botbreuken die ik heb gehad, kan door de CVA die ik heb gehad, de neuroloog gaf in ieder geval aan dat dit niet terug te herleiden is.

Ik gaf ook aan dat ik sinds de bloeddrukverlagers geen migraine meer heb gehad. Wat al een hele verbetering is! Deze medicijnen moet ik nu blijven nemen en als er weer veranderingen optreden qua hoofdpijnen, migraine, krachtverlies of iets in die trant dan moet ik direct aan de bel trekken. Ik bedankte de neuroloog nogmaals en gaf aan dat hij mij het beste kerstcadeau had gegeven. Heel droog kreeg ik te horen dat hij dat niet had gedaan maar dat mijn lichaam dit deed. Nog wat beleefdheden en de beste wensen en we hingen op.

Kaat had ondertussen haar deken, die alleen op haar rug lag, op de grond gegooid dus voor ik iets kon ondernemen (vreugdedansje of zo...🤣) moest ik toch maar eerst het paard verzorgen en netjes op stal zetten. Hierna eerst Chris gebeld, die was met de honden in het bos. En daarna, wat best raar was omdat ik gewoon thuis was, mijn zus gebeld. Want dit ritueel mag ik van mezelf niet verbreken (bijgeloof 😇). Dus het heugelijke feit verteld en nog wat gebuurt waarop mijn zus dan mijn moeder belt om de uitslag te bespreken. Beetje omslachtig eigenlijk omdat ik zelf op 50 meter bij mijn ouders vandaan was 🤣. Maar ja, het lot niet tarten of zoiets....

Dus wat ben ik enorm blij, opgelucht en dankbaar. Ik vervloek mijn dikke lichaam vaak maar de neuroloog heeft me ook wel aan het denken gezet. Dat ik dikker ben, doe ik echt zelf.... Dus... mondje dicht daarover. Maar dat lichaam verder... doet al bijna 4 jaar zo onwijs zijn best om de kanker te blijven onderdrukken.... Dus zie ik het (oké waarschijnlijk alleen vandaag) nu iets genuanceerder. Lief lichaam, ik ben je dankbaar! En ik ga vanaf nu echt weer wat beter voor 'je' zorgen!

Fijne kerst allemaal 🎄❤️