Happy new year.....
No more champagne
And the fireworks are through
Here we are, me and you
Feeling lost and feeling blue
It's the end of the party
And the morning seems so grey
So unlike yesterday
Now's the time for us to say
Happy New Year
Happy New Year
May we all have a vision now and then
Of a world where every neighbor is a friend
Happy New Year
Happy New Year
May we all have our hopes, our will to try
If we don't we might as well lay down and die
You and I...
1 Januari 2019 is een feit! Oud op nieuw hebben we rustig gevierd. 3 van de 4 mensen op het erf nog herstellende van de griep. Maar dat is klets want we doen altijd rustig aan met oud op nieuw. Op social media komen de mooiste afsluiters, wensen, filmpjes voorbij. Ik heb geprobeerd ook inspirerende tekst ergens vandaag te toveren maar, nope, geen inspiratie helaas wellicht later.
Tja wat kan ik zeggen over 2018, eigenlijk valt alles wat ik zeg in het niet. Feit is gewoon we zijn er nog en het gaat naar alle omstandigheden toch redelijk goed. Alweer bijna 2 jaar geleden was alle hoop daarop immers verloren. Dus kijk ik vooruit, dag voor dag en geniet van alle kleine dingetjes die er iedere dag wel in één of andere vorm voorbij komen. Wel wil ik nog kwijt over 2018 dat het een best moeilijk jaar was. Ik heb niet altijd de juiste keuzes gemaakt in mijn leven zullen we maar zeggen. Ik denk overigens dat niemand dat heeft maar soms betaal je daarvoor een hoge rekening en dat doet pijn. Mensen komen en gaan in het leven en er zijn er maar weinig die je je hele leven op hetzelfde level vasthoudt. Alleen verwacht je soms van bepaalde mensen net iets meer. Oordelen, vooroordelen en veroordelen, doen we allemaal wel eens. En het is dan heel jammer als een bepaalde groep voor het laatste kiest zonder de daadwerkelijke feiten te kennen. Helaas kun je echter niet terugdraaien wat is gebeurd, kon het maar want dan zouden we immers voor een ander pad hebben gekozen. Ik in ieder geval want ook hiervoor geldt weer dat dit voor het gros van de mensen telt want niet iedereen denkt er zo over. Dan bracht 2018 ons 42 ziekenhuisbezoekjes, een gebroken duim en een gebroken vinger en het oh zo pijnlijke topje van mijn middelvinger, 2 x een stukje van mijn tand/ kies en de rest....ach futiliteiten!
Voornamelijk was 2018 ook een jaar van dankbaarheid. Hetzij met beperkte vrijheden, wat ging is niet meer. Maar wat gaat daar gaan we voor. In februari en april twee heerlijke reizen gemaakt maar helaas wel minder van de paardensport kunnen genieten maar dat kan dit jaar zomaar weer eens anders zijn. Niemand, oké ook hier zijn weer uitzonderingen op, kan immers in de toekomst kijken en zoals ik net al aangaf wat gaat daar gaan we dit jaar weer gewoon voor.
De jaarsovergang, het daadwerkelijke 12 uur moment, was hier nog wel even een dingetje. Ik, vrouw, gaf aan toen we om een paar minuten voor 12 bij mijn ouders weggingen dat ik naar stal ging en Chris zou bij de honden en katten blijven. En ik zou ik niet zijn als ik prompt om 12 uur dan toch stiekem had verwacht dat manlief toch wel even naar stal zou komen. Want ook al doen we er niets aan, het is toch wel speciaal.... Dus toen het nummer van Abba, Happy new Year, voorbij kwam op de radio en de deur dicht bleef was ik toch soort van lichtelijk teleurgesteld. Ik die zelf, nog geen 10 minuten daarvoor, aangaf dat we elkaar binnen na het grote vuurwerk (ver weg dan J) weer zouden zien. Dus toen het een paar minuten later was en de paarden redelijk rustig waren (omdat ze door de radio en lichten niet echt in de gaten hadden wat er nu aan de hand was) ben ik naar buiten gegaan om het vuurwerk van de naastgelegen dorpen te zien. En toen ik mijn lief op zijn Ipad in de keuken zag zitten, kon ik het weer niet na laten mijn scherpe tong te gebruiken "jaja, je let echt op de katten en honden"... Ik weet het, ik weet het... het slaat nergens op en ik wilde het niet maar toch, ik deed het.... Dus die arme Chris (een echte man, die het ook echt niet doorhad) wist echt niet wat hij fout had gedaan. Ik heb wel daarna gelijk aangegeven dat ik mijn romantische diva de bovenhand in mijn gedachten had laten voeren. Daar waar de klok 12 uur sloeg, zij elkaar verlangend in de armen vielen....
Maar, geen zorgen uiteraard alles direct opgeklaard en ik weet dat ik fout zat. Maar soms is het gewoon zo fijn om te denken dat alles net zo gaat als in de films en boeken... hihi....
Iedereen de beste wensen, pluk de dag, Carpe Diem, zing, dans, huil en lach!
Fijne avond.