Here we go (and back again inmiddels)....
Here we go...Woensdagochtend 10.12 uur en we zijn onderweg naar Maastricht. Voor een scan heb ik eigenlijk nooit echt zenuwen. Wel merk ik dat ik steeds meer moeite krijg met het contrastvloeistof. Niet zo zeer het middel maar meer of het infuus er wel goed inzit. Het komt namelijk weleens voor dat het naast de ader gaat en dit kan voor flinke problemen zorgen. En door de vele infusen en prikken en mijn toch al moeilijke aderen meen ik dat ik daar ook een keer voor aan de beurt zal zijn. Weer zo'n kromme hersenspinsel natuurlijk maar als je iets maar vaak genoeg zegt en denkt ga je het zelf ook geloven vrees ik.
Ook ben ik er nog steeds niet helemaal achter hoe de status nu is. Je voelt zelf vaak of iets goed of fout is echter is dit geen garantie what so ever. Ik ben al een paar dagen wederom aan de diarree en dan niet dat soort waarbij je niet bij de pot weg kunt maar de 'ik krijg kramp en moet nu richting wc) vervolgens zit ik dan net om vervolgens een paar centimeter gelanceerd te worden door een enorme gasexplosie gevolgd door slijm en diarree. Maar ook hiervoor geldt dat dat geen graadmeter is immers I have been there and done that. Al voor ik "ziek' werd. Lastig is het wel, ik heb jullie al meerdere malen mee genomen in mijn shit-verhalen dus met een beetje inleving kunnen jullie zelf al aannemen dat mijn charmante (not) achterste er uit ziet als een molshoop waar een druk bezocht openhuis heeft plaatsgevonden. Niet prettig dat wil ik er nog over kwijt.
Zo inmiddels is het half 9 in de avond en lig ik op bed met een lekker zeurderige hoofdpijn eigenlijk moet ik dus helemaal niet op een beeldschermpje staren maar... als ik iets wil doe ik het meestal toch wel ondanks dat ik weet dat het andere beter zou zijn.. eigenwijs is ook wijs š.
Vanmorgen door de scan ging alles goed ik had twee vrolijke verplegers die soepel het infuusje zetten en de scan ging als gebruikelijk. Paar keer adem in en weer uit, contrastvloeistof erin, warm gevoel door je lichaam en aparte smaak in de mond nog paar keer adem in en uit en waar ik normaal dan klaar ben volgde nu nog een CT van mijn hoofd. Daarna nog even bloed wezen prikken en terug naar huis. Even wat gegeten en toen naar bed gegaan. Ik had toen al hoofdpijn en helaas is het niet weggegaan.
Na t slapen samen met Chris Kaat nog op de trailer gezet.... Ff oefenen. Kaat heeft direct het erf omgeploegd... nee hoor, viel wel mer maar de grond is nog zo verzadigd van alle regen dat het snel al verwoest uit ziet. Hierna nog met tante Tien, ome Jac, Geert, Denise, moeders en mijn Chris een rondje met de honden door het bos geweest, gekookt en daarna.... Juist op bed.
Gisteren hadden we nog een mega verassing toen we voor op het terras zaten koffie te drinken. Er kwam een auto met de toeter de oprit oprijden. Wij keken allemaal en dachten dat Anneke en Mandy het waren. Vanachter het raam werd er ook enthousiast gezwaaid en dat beeld klopt van de Kroontjes.... Dus ik ging verder met (zelfgemaakte) cranberry/walnotencake snijden en toen hoorde ik ineens mijn zus haar stem. Samen met Michelle waren ze van West Frieslands De Weere helemaal naar Heytse gereden. Zo een super leuke waanzinnige verassing. Mijn moeder straalt nog steeds! Super leuk ā¤. Welnu hoofdpjjnhamers zetten volgens mij een opzwepende beat op hun playlist wat het wordt echt niveau erg.....
Fijne avond!