Herfst 2021.....

In de herfst laten de bomen ons ieder jaar weer zien hoe waardevol het is om op tijd los te laten.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. En hoe waar het waarschijnlijk ook is. Voor mij persoonlijk, ik kan natuurlijk niet voor anderen oordelen, is het toch iets waar je naar terug blijft kijken. Hoe dankbaar ik op sommige momenten ook ben dat het gaat zoals het nu gaat, (tegenhanger van het is zoals het is :)) ik blijf terugkijken en willen naar hoe het 'vroeger' was. En dan al die strijd daarom heen in de grijze massa, ik weet het, ik weet het .... De positieve kanten, de negatieve kanten, het hoort er allemaal bij maar toch.... Ik blijf het doen en dat zorgt vaak, en de laatste tijd wel best veel vaker, voor enorme frustraties. En ja ook die frustraties vreten mijn broodnodige energie en zo.... Is het vicieuze cirkeltje weer lekker rond, hoe cliché ook!

Maar goed, laptopje op de stoel, lekker voor de televisie, eigenlijk een beetje zoals ik begon met mijn verhaaltjes. Op de een of andere manier had ik mezelf verplicht om op kantoor te gaan zitten om een blog te maken en dat is toch weer een deur te ver. Letterlijk en figuurlijk wel te verstaan. Maar ja nu zit ik hier vol verhalen en dan zit Chris iets van de EOD te kijken op RTL5 en dan vind ik het opeens moeilijk om mijn gedachten en ogen bij het verhaal te houden. Sterker nog, verhaal ..... welk verhaal...

Ik zal het simpel houden voor mezelf met een terugblik naar afgelopen. Het was echt heerlijk weer. Waarop we (Chris en ik) weer een paar keer samen heerlijk in het bos hebben kunnen wandelen met de honden. Wat is de natuur dan toch waanzinnig mooi. Iedere dag zie je nu alles verkleuren. De ene boom is er al snel bij met zijn mooie gele, rode en bruine tinten terwijl de andere er wat langer over doet. Toch vreemd omdat het vaak om hetzelfde boomsoort gaat. Anyway genieten! En dat deden we ook. En dat kan en doe ik toch maar gewoon. Wel heb ik de laatste maand echt veel pijn in mijn linker bil en been, als ik zit valt het mee maar als ik loop is het toch wel een irritante stekende pijn. Gelukkig is Chris veel vrij geweest afgelopen weken en heb ik niet vaak de stallen hoeven doen. En als ik het dan moest doen was daar gelukkig nog mijn oude krakende (geintje mam) moedertje die trouw helemaal in de stress schiet als ze maar ziet dat ik in mijn eentje iets wil ondernemen. Lief bedoeld natuurlijk maar ook weleens heel moeilijk. Mijn moeder is ook de jongste niet meer en ik wil maar niet dat zij zich zo'n zorgen maakt. Maar dat doen moeders.... Zorgen, zorgen en blijven zorgen. Zo wilde ik eergisteren de rijbak slepen met de tractor. Maar de diesel was bijna op dus ik wilde diesel halen. En als ik wat wil.... Op dat moment waren moeders en ik alleen en hadden we geen auto tot onze beschikking. Maar ik dacht hé het is mooi weer ik ga met de fiets en 1 jerrycan. Dus ik gezegd dat ik dat ging doen. Daar was ze het al niet echt mee eens maar ja, ik vond dat het dus makkelijk kon en ging op pad. En het ging gelukkig ook, en goed. Alleen vond ik het te gevaarlijk om met de jerrycan achterop te fietsen zonder snelbinders... dat stukje was deze dame even vergeten... hij kon ook niet plat liggen want het is een oude leger jerrycan en die hebben geen draaidop maar een haaksysteem en omdat ie dus echt oud is, zelfs ouder als mij, lekt deze. OMG ook net als ik haha..

Ik dwaal weer af. Ik kwam dus teruglopend met de fiets en de jerrycan en ik weet niet hoe maar ik weet zeker dat mijn moeder met een verrekijken of wellicht een wc-rolletje heeft staat turen want ik was halverwege en toen zag ik al een gestalte bij ons het erf af lopen. Ik had geen bril op vandaar het eigenlijk iedereen met vrouwelijke vormen kon zijn :). Echt die momenten, hoe goed bedoeld en lief ze ook zijn. Deze momenten zijn ook bezwarend. Ik wil namelijk niet dat iemand zich ongerust of zorgen maakt. Want dat haalt de eigen kwaliteit van leven toch ook stiekem een beetje naar beneden? Om nog maar niet te spreken over de kwaliteit van het hart.... En nu was het mijn moeder maar Chris... die heeft dit factor 100.....Maar goed eerlijk is eerlijk het laatste stuk samenlopen was wel een stuk eenvoudiger :). Al weet ik zeker dat ik het echt zelf had kunnen doen!

Welnu over half 10 dus voor vandaag genoeg! Ik moet snel nog een keer het verhaal van het tuchtcollege op de laptop zetten maar er is een kant van me die zegt dat dat ongeluk brengt... HOE DAN?

Fijne avond....