Hoofd op hol...

De natuur barst van de alledaagse geneugten: de eerste frisse herfstdagen; een bedauwd spinnenweb dat glinstert in de zon; bramen plukken; een specht die in je tuin zit te tikken. Al die dingen laten je hart zingen.

Tja, wat ik dan weer gelijk denk is waarom staat er in godsnaam in de quote van februari één die het heeft over de eerste frisse herfstdagen? Wat was diegene die de kalender in elkaar zette aan het doen op dat moment? Ach, we zullen het nooit weten.

Hier ben ik dat weer na twee dagen blog-stilte. Ik kreeg maandagmiddag hoofdpijn en Paracetamol noch Morfine zorgden ervoor dat het wegging. Normaal ben ik alert omdat ik bekend ben met migraine, nu echter was het een zeurderig gevoel, de hoofdpijn dus ik ging met moeders boodschappen doen. Echter ging het daarna echt niet meer en zijn we naar huis gegaan en ben ik naar bed gegaan met nog een keer Paracetamol 1000 mg. Rond vijf uur was de pijn echt niet meer te hebben, een constant stekende pijn tussen mijn ogen, net of er iemand met een mes in mijn hoofd aan het steken was (geen idee hoe ik bij deze lugubere gedachten kom maar ik kan het niet anders omschrijven) het bleek dus toch migraine. Ik heb zo vaak overgegeven dat ik echt dubbel klapte van de kracht die het koste, echter na een paar keer was zelfs mijn onuitputtelijke bron voedsel uit mijn lichaam en leek het gal uit mijn tenen te moeten komen, tjesus wat voelde ik me beroerd. Chris, mama en tante Tineke hielden afwisselend "de wacht" en ondertussen waren ook de smelttabletten van de neuroloog voor de migraine gevonden. Echter duurde het maar voort, gelukkig hield het overgeven wel op en ben ik in een onrustige slaap gevallen. Wakker, slaap, wakker, zweten, buikpijn en die irritante hoofdpijn... pff dit heeft gewoon tot gisterenavond geduurd allemaal. Toen heb ik het meisje met de gouden handen uit de buurt gebeld en die heeft mijn nekspieren en hoofd enz. gemasseerd. Eindelijk kwam er weer een soort van rust en kalmte over me heen. Door die hoofdpijn draait ook mijn brein op volle toeren, wat als?? Je kent het wel, de doemdenker oftewel mijn innerlijke duivel heeft mij al die dagen geen moment rust gegeven. Ik was/ben zo bang dat er ook uitzaaiingen naar mijn hoofd zullen gaan. Gisterenmiddag kwam de huisarts op bezoek en heb ik er wel fijn mee gepraat, relativeren is iets wat bij mij niet meer vanzelfsprekend is helaas. En vandaag is de psycholoog geweest dus ook daar heb ik fijn mee gepraat. Wat mij het meest dwarszit is dat ik mezelf niet meer kan zijn. Ik word moedeloos van het feit dat ik nu een doelloos leven zou lijden, echter weet ik nu weer (positieve gesprekken!!) wat een onzin deze gedachten zijn. Daarbij komt natuurlijk ook kijken, dat ik ongeveer 65% van de dag rustig aan moet doen (dat wil zeggen niets) en 35% actief kan zijn, en ook dat is met een hele beperkte mate. En zo hou ik mezelf bezig, het ja-stemmetje (innerlijke godin) tegen het nee-stemmetje (duiveltje).

De meeste hadden wel een beetje tussen de regels doorkunnen lezen dat ik de laatste tijd al wat meer moeite had met de feitelijke omstandigheden (mooi woord van Chris gepikt), echter heeft de migraine aanval wat dat betreft de lucht wel een beetje geklaard. Het is nu eenmaal zo en er zijn nog zoveel dingen die ik kan en wil en ook doe! Dus proberen we weer wat meer de leuke kanten van mijn vroegpensioen voor ogen te krijgen. En die zijn er echt wel, neem bijvoorbeeld vandaag (gisteren trouwens ook maar daar was ik niet voor in de stemming omdat toe te geven) wat een waanzinnig lekker weer! Vanmorgen al vroeg eruit en genoten van de zonsopkomst, het bevroren gras, de vogels en mijn paardjes. Ik heb vanmorgen heerlijk de beestjes geborsteld en de dikste in de molen gezet. Daarna heb ik de zadelkamer voor een deel opgeruimd. Toen was ik echt moe en ben gaan eten bij de rest van de familie (minus Chris die was aan het werk, plus Elly want het is woensdag) lekker buiten onder de overkapping in het zonnetje. Heerlijk! Daarna even gaan liggen, toen ik lag vond ik het zonde van mijn tijd omdat ik al een tijdje mezelf ergerde aan de ramen (de zon is genadeloos voor wat betreft vieze ramen) dus hop hop weer in de benen en de ramen gaan zemen. En ook dat gaf weer een heerlijke voldoening... en koude handen maar ach...

Paardjes binnen gaan halen, Chicken Little even uitgelaten en net met elkaar een heerlijk bakkie thee met overheerlijke cake van de lekkerste bakker van Helmond Keijzers! Bedankt Liesbeth en Louis! We hebben ervan genoten!

En nu is het bijna zes uur. En ga ik de paarden voeren. Er spelen zich nog meer dingen af op dit moment maar voor nu vind ik het even genoeg.

Fijne avond.