Hoofdpijnhel.....

Het leven is kort. Waarom zou je kostbare tijd verspillen? Besteed je tijd aan dingen waar je energie van krijgt.

Aldus Voor Positiviteit op Twitter. Maar op dit moment lijkt het bij mij toch echt averechts te werken! Want van alle dingen die ik graag doe, word ik echt moe. En moe is natuurlijk een relatief moeilijk begrip, want hoe moe is moe? Ben je moe dat je niets meer kunt, ben je zo moe als een bejaard iemand, ben je zo moe als bijvoorbeeld een buurvrouw? Wat ik bedoel te zeggen is dat er geen graadmeter is voor moe zijn. Het moeilijkste eraan is de hamvraag... eraan toe geven of doorgaan. Tja, dit dus.. Ik heb het hier natuurlijk al 100 x overgehad maar dit blijft echt één van de moeilijkere dingen. Ook de bezoeken aan de psycholoog maken het hier niet gemakkelijker op. Hier leer ik voornamelijk accepteren dat het zo is. Geef het ruimte (neem het in je op, laat het er zijn) en ga weer door. Hierdoor vecht je er minder tegen en zou je ook meer energie krijgen en tijd hebben voor uhm... de rest van het leven!

Pfieuw, zwaar stukje zo heel vroeg in de ochtend. Maar voor mij dagelijkse kost, het is zoals het is.

Dan hebben we nog een ander naar (niet leuk) aspect van Mariska 3.0 en de is de hoofdpijn. Echt werkelijk laatste weken leef ik echt met veel (te veel naar mijn zin) hoofdpijn. Doorgaans een zeurderige hoofdpijn voor een 3 of 4 op de pijnschaal van 10. Maar gisterenochtend en ook gezellig in de avond echt voor een 9. Echt dit is zo verschrikkelijk kl#te. Ik eet Paracetamol 1000 mg. als Smarties afgelopen dagen afgewisseld met af en toe een Maxalt (migrainemiddel) dit gaf gisterenavond gelukkig weer verlichting waardoor ik nu weer even achter de laptop duik om mijn stoom af te blazen. Gisteravond op een gegeven moment vroeg ik Chris half huilend of hij mijn zus wilde bellen. Ik wist gewoon echt niet meer wat ik moest doen en of ik überhaupt iets moest doen. Geloof me af en toe weet ik het gewoon niet meer.... Ik ben niet bang voor uitzaaiingen in mijn hoofd, dit heb ik al een keer eerder uitgelegd. Mij kennende waarschijnlijk al vele malen . Maar wat in hemelsnaam veroorzaakt die irritante allesoverheersende pijn? Nog belangrijker hoe stoppen we het!Met de oncoloog heb ik het hier vorige week overgehad en ik ga maandag weer door de scan, ondanks dat ik aangaf (en hij het beaamde) dat ik dus niet denk dat het de kanker is leek het hem wel verstandig de scan naar voren te trekken. Dus krijgen we weer een paar dagen stress. Ja, ik weet dat dit heel tegenstrijdig is met wat ik net hierboven typte (niet bang voor uitzaaiingen) maar iedere scan brengt altijd, iedere keer weer, die verrekte onzekerheid met zich mee. Voornamelijk gevoed door het wachten...

En zo zit ik hier dus om, even kijken, 04.31 uur in mijn pas geverfde (of is het geschilderde?) kantoor wat hierdoor echt enorm is opgeknapt! Ik heb voor ik mijn relaas begon even de nieuwsfeitjes doorzitten kijken. Coronavirus nu officieel een pandemie! Dit is toch wel heel schrikbarend. Laat ik wel even vooropstellen dat ik vind dat er veel paniek is terwijl er toch heel heldere richtlijnen zijn. Ik denk dat als iedereen zich aan de voor aangekondigde maatregelen houdt er niet meer risico is dan iedere andere griep, hierdoor zou de situatie ook (denk ik) naar wat ik ervan lees onder controle moeten komen? Wellicht iets gemakkelijk en of naïef van mij maar zo denk ik er nu eenmaal over. Dit is dus ook alleen maar mijn persoonlijke mening. Het gaat denk veelal fout doordat iemand denkt dat het hem of haar niet overkomt en vervolgens even in zijn hand kucht en voor een ander bij de kassa gewoon met die hand de pincode intoetst... Kijk en dan zijn sommige mensen die onbedoeld een mindere weerstand hebben gigantisch het haasje! Dit is uiteraard een heel klein voorbeeldje maar zo zijn er natuurlijk meerdere. Dus geen paniek, denk na bij wat je doet en niet alleen voor jezelf maar vooral voor de groepen die minder weerstand hebben want onbewust kun je zelf drager zijn en geen last hebben, maar toch...

Nou als je geen hoofdpijn zou hebben zou je het van het lezen van deze motiverende... not... blog wel krijgen. Chris kwam net naar beneden op zoek naar mij... Zo lief... hartje... Die is in slaap gevallen met mij in een diepe slaap naast zich wetende dat ik mega hoofdpijn had. Dus die was bezorgd. Even kort uitgelegd dat het nu gelukkig even minimaal is de hoofdpijn en alleen het gevoel alsof ik watten (waar die uitdrukking op slaat weet ik eigenlijk nu niet zo goed, sorry) in mijn hoofd heb zitten. Uhm, een verdoofd gevoel wat natuurlijk logisch is na alle pijnstillers...

Chris vroeg al of ik weer naar bed kwam en nu ga ik zeker stoppen want Rolex, aka Terror zit hier op kantoor op de kattenbak te spaaien of zijn leven ervan af hangt... dit duidt aan op een grote boodschap, dus ik vlucht het kantoor snel uit!

Fijne dag.