I'm back, voor vandaag dan in ieder geval....
Verander de manier waarop ie naar dingen kijkt en de dingen waar je naar kijkt veranderen.
Meer dan een maand geleden mijn laatste blog. Een maand waarin ik dus veel naar "dingen" heb gekeken. Echter niet op de juiste manier. Langzaamaan lijkt ik toch gelukkig weer een beetje de goede (voor zover er een echt goede manier bestaat) te leren kijken. Dit echter wel met behulp van professionals wat dit keer was en is mijn eigenlijk toch wel normaal gesproken positieve kijk op de situatie en ons leven niet genoeg. Ik verkeerde en nog wel een beetje in een neerwaartse spiraal. De zogezegde vicieuze cirkel waar ik moeilijk uit kom. Als ik het probeerde te omschrijven zei ik meestal dat het voelt alsof ik aan de kant van een druk kruispunt sta. Alles en iedereen raast voorbij (het leven) en ik sta daar maar te staan, stil en onbewogen. Niet capabel om een stap te zetten in de juiste richting, ook geen klein pasje ik stond daar passief te zijn. Hierdoor besef ik nu wel dat ik hierdoor kostbare tijd verspil maar het lukte me gewoonweg niet om dan ook maar enigszins mee te drijven op de stroom die we eigenlijk normaal "het leven" noemen.
Dagen en nachten heb ik lopen malen, lopen denken, ben ik verdrietig geweest om wat was, boos omdat ik niet mezelf tot rede kon roepen, heb ik gehuild maar gelukkig afgelopen dagen komt er zo nu en dan weer een lachje, een positieve gedachte en vooral belangrijk ik zie weer in dat het ook mooi kan zijn. Ik ben er nog niet en ik heb het gevoel dat het wellicht zelfs zwaarder zal worden. Reden hiervoor zijn de psychotherapie die ik krijg in Maastricht waardoor je meer zelfbewust bent van alles wat er speelt en leeft. En vaak is het gewoon nu eenmaal zo dat iets eerst erger wordt voor het weer beter gaat. Dat is punt één, het tweede is de angst afgelopen vrijdag heb ik weer een knobbeltje onder mijn oksel ontdekt. Het gevoel dat dit mij gaf is onbeschrijfelijk. Een verlammende angst nam bezit van me. Natuurlijk weet ik al die tijd al dat ik nog steeds kanker in mijn lichaam heb, maar het staat godzijdank al "zolang" stil dat je toch stiekem een beetje het euforische gevoel krijgt dat je gewoon verder kabbelt. Tot er dan weer iets gebeurd en vooral zoiets als afgelopen vrijdagnacht, het bultje voelt namelijk precies zo aan als het bultje waar het allemaal mee aan het licht kwam, ruim 2.5 jaar geleden.....
En zo moet ik dus morgen naar de oncoloog om te checken wat er speelt. Zenuwen gieren door mijn lichaam, wat gezien de omstandigheden best logisch is uiteraard. En dan vandaag, ook het bezoekje aan het MUMC voor het gesprek met de psycholoog. Als ik daar dan zit denk ik continue in de trend van; ,Oh ja, en uiteraard en snap ik' echter in het dagelijkse leven is het een flinke dobber. Ik heb nu ook huiswerk meegekregen waar ik uiteraard graag mee aan de slag ga.
Na het bezoekje aan de psycholoog vandaag zijn we eindelijk in het nieuwe huis wezen kijken van stoere strijder Wendy (deze week 'gewoon' alweer een jaar schoon! En niet zonder slag of stoot maar potverdikkie wat houdt die meid zich kranig en groot) en haar kindjes en knappe Prince. Heerlijk om even een knuffel te geven en te krijgen en gewoon even te zijn we hebben heel eventjes goed kunnen praten maar dat geeft niet het voelde goed. Ik was bekaf door het gesprek in Maastricht dus was het een welkome afleiding dat ik met haar dochter door het cadeau-ideeënboek, alvast voor komende feestdagen (ja, ja ze zijn er vroeg bij), heen kon bladeren. Ik denk dat ik voor vandaag niet veel diepzinnige gesprekken meer kon voeren...
Verder kan ik nog wel een paar kernpunten noemen die afgelopen maand hier op de boerderij een hoofdrol speelden, kort en bondig want inmiddels is het 9 uur en heb ik net mijn huiswerk gemaakt voor de nageltjes en maak ik nu het stukje af dat ik vanmorgen in de auto ben begonnen.
Knorretje is overleden na een heel kort ziekte bed...
Heel verdrietig Knor was hier al 9 jaar...
13 September Chris jarig samen gevierd met een heerlijke hamburger...
21 September 17 jaar getrouwd samen gevierd met alweer een heerlijke hamburger...
1 Oktober vaders jarig en je raad het al...samen gevierd met een heerlijke hamburger...
Deze hamburgers heerlijk zijn en gezellig vertoeven bij de Stoep in Meijel...
2 Oktober Lucky onze liefste alweer 1 jaar geleden in laten slapen...
En er is nog meer maar de grijze massa laat me echt in de steek...
Dus lieve lezer ik ben blij dat ik weer iets op mijn blog gezet krijg. Ik hoop dat ik de draad weer op kan pikken want eerlijk is eerlijk het maakt mijn hoofd zo nu en dan een stuk leger.
Fijne avond.