Just another day....

Some people arrive and make such a beautiful impact on your life, you can barely remember what life was like without them.

Zo inmiddels zijn we gewoon 2.5 dag verder. Dagen die eigenlijk gewoon in een waas voorbij zijn gegaan. Donderdag heel de dag hulp van Denise, heel bij mee en natuurlijk ons vader en moedertje die ook voor alles mee zorgen. Donderdag moesten we om 11 uur bij de dokter zijn. Gelukkig reed mijn vader. Ik had namelijk de dag ervoor toen ik snel de auto wilde draaien met de zere vinger keihard tegen de ruitenwisser aan gestoten. Geloof me maar als ik zeg dat dat pijn deed. Ik heb ook in de auto keihard alle vloekwoorden die ik wist uitgeschreeuwd! Dus autorijden is maar iets wat ik zoveel mogelijk moet laten (of gewoon een ander laten rijden 😊 iets met een D?). Dus mijn vader bleef in de auto en wij gingen naar de dokter. En gelukkig viel het nu redelijk mee. Het zat nog wel vast geplakt maar al een stuk minder als eerst. Dus even weken en het was eraf. Terwijl we aan het wachten waren op de dokter belden we met mijn Patricipedia (mijn medische encyclopedie), zus dus, en die zei dat het er goed uitzag. Dus toen de dokter dat ook beaamde was ik dubbel gerustgesteld. Vinger weer ingepakt en afspraak voor vrijdag verbandwissel en maandag verbandwissel en hechting eruit. Dit weekend mogen we (EHBO Elly 😊) het wisselen en zondag laten we het maar mooi even zitten. Nadat we thuis waren gekomen hebben we wat gegeten en ben ik even (wat later bleek echt maar heel even) naar bed gegaan. De dierenarts kwam die middag voor nacontrole/ evaluatie voor Kaat. Kees kwam ook en bracht hooi mee, dus was het een drukke bedoeling voor een donderdagmiddag. Over Kaat waren ze meer dan tevreden en die mag zelfs gereden gaan worden (! Yeahhh) wel moeten we blijven werken aan spieropbouw en gewoontes. Onder andere het stilstaan en draaien moet bewust worden gedaan. Dat wil zeggen niet zomaar aan een touwtje mee naar de wei maar echt lopen naar de wei en als het even kan een paar keer halthouden. In de middag blijven longeren of wanneer het kan rijden en in de avond aan de hand stappen. En met dat nieuws ben ik zó blij! Wie had dat gedacht 2 jaar geleden? Terwijl er dierenartsen bij waren die zeiden dat het nooit iets zou worden (attactie) maar gelukkig ook twee dierenartsen waaronder onze eigen en de Duitse arts die het een kans gaven. Hoe geweldig is dit dan!!! Dus al heb ik het door mijn algehele gemoedstoestand niet helemaal laten blijken ik ben super blij. Echt! 's Avonds kwam de man met de bijl en zorgde ervoor dat ik snel knock out was....Vrijdagochtend werd ik super misselijk wakker, dus wat gegeten en medicijnen en weer terug naar bed (Chris had gevoerd voordat hij ging werken gelukkig). Na het eten kwam het er weer uit en ben ik terug op bed gegaan. Om 5 over elf schrok ik wakker...shit ik moest om 11 bij e dokter zijn... Snel gebeld en gelukkig kon ik om 2 uur terecht... dus weer verder geslapen. Gelukkig hielp Anneke mijn moeder met de paarden en stallen zodat ik rustig kon blijven liggen. Om half 2 eruit gegaan en aangekleed en met vaders naar de dokter. In de auto had ik het verband er allemaal al afgekregen, zat gelukkig maar een heel klein stukje vast wat snel losging. Na de wissel weer naar huis. Chris was inmiddels ook thuis en na wat te hebben gedronken hebben we samen Kaat gedaan. Gelukkig kwam Denise kort daarop dus die heeft haar overgenomen. Dus eigenlijk daarna ben ik weer platgegaan. Eerst op de bank bij mijn ouders en na het eten naar boven. Daar waar ik veel te veel tijd naar mijn zin doorbreng.... Helaas bleef de misselijkheid en kwam er ook nog diarree bij. Dat is voor mijn gevoel echt lang geleden! Mijn arme kadetjes (Hmmm, meer gewoon mijn enorme kont 😊) namen direct een defensieve houding aan. Maar helaas is dat gebied toch weer een oorlogsgebied geworden en is de defensieve manier omvergeblazen (doordenkertje). Vannacht en gisterenavond wel goed en vooral veel geslapen. Helaas voel ik me nog niet fit en blijf ik rond de mijn slaapkamer en zo geliefde toilet zweven (meer onelegant stampen maar dat geen niet zo'n mooi beeld erbij 😊). Vandaag had ik leuke dingen gepland maar die heb ik afgezegd. Ik wil vol van dingen kunnen genieten en niet half als een zombie erbij hangen. En wie weet is het morgen dan weer een hele mooie dag!

Fijn weekend!