Kaatje

Mensen hebben vreugde net zo hard nodig als kleren. Sommigen hebben die zelfs veel harder nodig.

En de woensdag weekbreker is alweer voorbij. Gisterenavond was het voor mij (normaal voor de anderen) een latertje. Om zeven uur kwam de veearts uit Duitsland en onze eigen veearts van DAP de Eenhoorn (durf niet ongevraagd namen te noemen) en zijn dochter om bij te staan. Verder had ik steun en toeverlaat Mandy en "onze" Denise opgetrommeld. Waarom zullen jullie denken, nou hier komt het verhaal.

Als sinds een paar maanden is onze Kaatje (Romanov x Jazz) niet in een normale staat. Als ze stil staat kan ze vaak moeilijk weg komen en blokkeert ze. Ze gaat dan met haar hoofd schudden tot en met het trillen van de onderlip toe. Er zijn diverse dierenartsen bij geweest (ook de echte sportartsen) en die lieten mij dan met haar lopen en het op wekken zodat ze konden zien wat ze deed. Onze eigen dierenarts was als eerste geweest, ataxie was het niet volgens hem omdat ze het dan wel deed en dan weer niet, ook reageerde ze negatief op de testen. Dus hadden we afgesproken gewoon rust te geven omdat ze toen net twee was geworden en toen al 1.65 cm. was. Echter omdat het mij niet lekker zat heb ik nog een dierenarts laten komen (de Duitse) om een foto te maken van nek en halswervels zodat eventueel breuken of beschadigingen uitgesloten konden worden. Op de foto was een verdikking te zien van de slijmbeurs bij de atlas maar verder was alles goed. Ook zijn advies rustig laten verder groeien. Tot slot na een maand nog een sportarts erbij die zei (alleen door te kijken geen aanraking niets) dat ze zeker atactisch was en dat dat nooit goed zou komen. Dat was uiteraard een domper, maar geloven deed ik het niet. Want in mijn ogen is ataxie altijd, Kaatje heeft het af en toe. Ook de hoefsmid, begon er keer op keer over en zei dat het niet goed zou komen. Bekappen ging ook met een soort van dwang waar ik echt niet tegen kon. Laatste keer ben ik weggelopen. Nu hebben we een ander. Maar goed omdat Kaatje echt een goed paard is met echt goede lekker losse bewegingen en daarbij een ontzettende lieverd willen wij nooit zo maar opgeven. Omdat het in de box erger leek te worden laatste weken hadden we besloten foto's te laten maken. Zo gezegd, gisteren gedaan. Omdat röntgenstralen voor mij gevaarlijk zijn en onnodig risico met zich mee brengen had de dierenarts al gezegd dat ik er niet bij mocht zijn. Chris was werken, dus had ik de hulptroepen zoals boven omschreven gevraagd of ze wilden komen helpen. En dat deden ze. Allereerst hebben we haar laten lopen aan de hand, daar waar ze in de problemen kwam wegdraaien uit stilstand en kort draaien. Hierna heeft de dierenarts haar verdoofd zodat ze rustig zou zijn. Omdat ze ook al 3 maanden hengstig was werd besloten eerst een echo te maken van de baarmoeder. Hieruit bleek dat ze een mooi groot follikel had. Nog twee dagen ongeveer voor dat ze de eisprong zou hebben. Met het verder kijken kwamen de dierenartsen er achter dat er iets niet goed zat na de baarmoeder. Ook wij konden dit redelijk duidelijk zien op de echo. De witte lijn geeft de bovenlijn van bot weer en hierin zag je een hele duidelijke onderbreking. Na goed kijken en overleg, kwam de conclusie. Kaatje heeft een gebroken Os Pubis oftewel schaambeen. Dit kan onder andere veroorzaakt worden door trauma (wat hier ook waarschijnlijk de reden van is) dat kan zijn vastliggen in de box, uitglijden in de wei enz. ook komt er in de regio ook artrose voor maar gezien de leeftijd en het beeld bleek dit echt een breuk. Om verder alles goed in kaart te hebben, hebben we alle wervels van de nek/hals en rug gemaakt. Mijn hulptroepen stonden klaar en toen kwam de vraag aan Denise "hoe oud ben je", "uhhhh" tja, ze is pas 16 dus mocht ze niet helpen met de foto's. Dus hebben Mandy en de twee dierenartsen het gezamenlijk gedaan... De foto's dus. Staat heel raar nu ik het teruglees.... Maar goed, gelukkig waren die allemaal goed en was er ook geen zenuwklemming of wat te zien. Nu we dit weten is het beeld wat ze geeft eigenlijk best logisch. Zodra er druk op het schaambeen komt krijgt ze een pijnscheut en hierdoor blokkeert ze en heeft ze hevige pijn. Hierop is dit haar reactie. Het is natuurlijk een waardeloze uitslag, MAAR ik ben en heb echt nog steeds hoop dat het goed kan komen. Gelukkig is het neurologisch wel in orde, en als dit een probleem zou zijn geweest is het echt einde verhaal. Zowel voor de sport als voor de fokkerij. Nu echter is er echt wel een kans dat het aan elkaar groeit en dat ze er zelfs geen last meer van kan hebben (dit is een heel positief scenario). Mocht het niet helemaal helen dan kan ze wel als fokmerrie nog gebruikt daar alles qua doorgang en stabiliteit overige bekken in orde is. We gaan nu een schuilstal maken/ kopen zodat ze 24/7 op de wei gaat. Want ondanks we redelijk grote stallen hebben moet ze nu toch kort draaien wil ze bij haar drinkbak, voerbak of hooi. Dus voor haar zal het echt wel oké zijn. Maar voor deze dame... ME... is dat echt wel een dingetje... Maar we gaan er alles aan doen om onze Kaatje er boven op te krijgen. Ze verdiend het, onze mooie topper.

Verder werd ik nog verrast met een super mooi zelf gemaakt halster in mijn favoriete kleur roze, en een handgemaakt mini zadel en hoofdstel inclusief blingbling frontriem voor een speelgoed paardje (volgens zijn ze van Schleich) ook zelf gemaakt door Isa! Dus super mooi, en heel knap gemaakt!

Voor vandaag was het ook een prima dag, hoewel ik veel last heb van misselijkheid en buikpijn probeer ik toch genoegen te nemen met het middagslaapje... Probleem is dat ik zoveel wil nog. Maar ja, het is niet anders. Vandaag mijn kadootje gehad van Laury & Sabine en Jade overhandigd door "onze" Jos, die vandaag al naar Exloo is vertrokken. Dit staat ook op mijn verlanglijstje maar eerst even de buikpijn elimineren. Na het slaapje gezellig met Mama, Elly en Denise naar Weert geweest. Ik voor nieuwe mooie wimpertjes (THNXX Marcha) en de vrouwen hebben geshopt. Daarna heerlijk sushi gehaald en thuis met zijn allen (behalve Chris die is werken) opgegeten. Na het eten snel hooi voeren en stallen doen. Nog even met Tom en Poes gespeeld en ook die van eten voorzien nu de blog en dan... pyjama time!