Kankerzooi......

Soms is het leven oneerlijk en zwaar k#t!

Ik krijg het niet over mijn hart om vandaag een positieve quote te zoeken. Ik ben even redelijk verslagen. Ik die zoveel tijd extra al heb gekregen. En ook nog werkelijk hoop een tijd te gaan en dan nu vandaag het slechte nieuws voor inmiddels zo'n dierbare mensen voor ons. Zoveel al moeten doorstaan 14 maanden verschrikkelijke behandelingen, enorm ziek zijn, net 11 weken in het ziekenhuis en dan vandaag te horen dat het niet te stoppen is. Hoe onwerkelijk, hoe oneerlijk. Een jonge vrouw van in de twintig. Bestemming onbekend! Verbijsterend, 1.5 jaar geleden, bijna 2 jaar, kregen wij dit slechte nieuws gesprek. Maar voor mij was er nog een reddingsboei, een reserve accu, noem het hoe je wilt ik heb zo'n geluk. In Maastricht kreeg ik weer hoop, niet op genezing maar gewoon wat extra tijd. Hoe vreselijk slaat die kankerzooi om je heen. In het wild mensen uitslaand zonder genade, er is niets van te zeggen.

Gisteren ook al een berichtje dat er een vroegere kennis was overleden. Kreeg ook tegelijkertijd met mij kanker. Was niet opgegeven werd geopereerd, was schoon en nu... ook dood! Wat een bittere pil.

Sorry dat ik niet beter kan berichten, ik ben even verslagen. Hoewel mijn laatste 2 dagen goed waren met lichtpuntjes en hoogtepuntjes. Nu doet dat er even niets meer toe, ik leef enorm mee met de familie.

Lieve mensen geniet! Ik hoef niet te zeggen dat er naast deze ziekte ook genoeg andere ellendige dingen gebeuren de kranten en media berichten dagelijks.

Ik weet dat ik (we) door moeten, ons hoofd moeten oprichten schouders eronder, you name it! En dat komt ook wel weer, maar nu even niet.

Carpe Diem