Kerstkaarten..beginsel

17-12-2017

Geluk is geen station waar je aankomt, maar een manier van reizen.

Tja, zo kunnen we het ook zien natuurlijk. Terugblikkend op vrijdagavond en nacht. Veel last van misselijkheid en buikpijn geslapen van negen tot kwart over drie dus toch wel een aantal uur goed maar daarna wakker.. Uiteindelijk toch ontspannend liggen lezen en tv kijken en nog wat geslapen van zeven tot negen en van negen tot half elf. Al met al meer dan genoeg uurtjes geslapen. De buikpijn is nu alleen wat lastiger omdat het anders voelt en nu niet iedere keer de wc de (letterlijk en figuurlijk) UITkomst biedt. Maar hier zullen we ook weer aan moeten wennen denk ik, en dat kunnen we vast en zeker! Zaterdagmiddag zijn Chris en ik boodschappen gaan doen, eerst naar de Welkoop voor voer voor alle beesten en daarna de Jumbo gevolgd door Panningen centrum. Waar ik naast de gekochte kerstkaarten nu ook de kerstzegels heb gekocht... dwangmiddelen helpen wellicht (J). Af en toe in de winkels stil moeten gaan staan van de buikpijn en soms duizeligheid, want na de welkoop en de Jumbo gaf mijn lichaam aan dat het genoeg was. Maar ik moest en zou natuurlijk nog wat dingen moeten hebben... Afijn alles wat nodig was hebben we weer dus we kunnen er weer even tegen aan!

's Avonds was er van de zaak uit het jaarlijkse kerstfeest. Heel lang heb ik al in mijn hoofd de tweestrijd wel gaan, niet gaan... Ik vind het zo 'freaking' moeilijk om iedereen onder ogen te moeten komen. Geen idee waar het vandaag komt of waarom het is. Het is gewoon zo'n domper denk ik voor mezelf. Mijn hele leven (voor ziekte) draaide echt om werk. Iedere keer zie ik het als falen, terwijl ik er niets aan kan doen, ik mis het maar toch ook weer niet, ik wil graag maar toch ook weer niet... hoe vermoeiend en wat fijn dat ik die zinloze bedenkingen dan met dit blog kan delen! Ik denk uiteindelijk dat het gevoel van verslagenheid overheerst. Ik KAN gewoon echt niet meer, en dat is toegeven aan de zwakte?? Of de ziekte?? Het is gewoon een naar gevoel wat ik niet echt kan omschrijven. Het is denk vooral confronterend dat de situatie nu echt anders is, het komt niet meer goed. Daarnaast ook definitief, definitief dat het zo is. Zo en niet anders. Dus beter maar gewoon om daar niet teveel bij stil te staan. Ik werd er gisteren in ieder geval (heel de week al een beetje) verdrietig en chagrijnig van. In de middag heb ik met mijn moeder heerlijk even zitten (half liggend voor de visueel ingestelde onder ons) janken, hard en luidruchtig en dat lucht op! Daarna ben ik begonnen aan, jawel, de kerstkaarten! Schrijven is teveel energie en uiteindelijk gunnen we iedereen die we iets sturen hetzelfde dus een stukje getypt en uitgeprint en dit bij iedere kaart doen die we schrijven. Ik zeg we want Chris knipt braaf alle stukjes met het botte kartelschaartje (bestemd voor vijf tot acht jarigen) de getypte stukjes tot een klein formaat! Mijn kanjer Y! Dus nu ben ik de lijst met adressen ook direct aan het vullen, dat stukje wat in mijn afscheid nog niet compleet was. Ik kan vragen naar adressen in het mom van kerst, dus niet moeilijk en wellicht ook nog voor andere feesten die nog zullen volgen! Ik ben als de dood (grappig) dat ik mensen vergeet, en dat zal ik waarschijnlijk ook doen dus als dit zo is... sorry sorry sorry... Is niets persoonlijks maar gewoon de dommigheid moet je maar denken! Dus ik doe het nu gewoon in etappes voor het eten zaterdagavond, na het eten zaterdagavond en nu is het zondag één uur en ontsnap ik even aan de kerstkaartenchaos door stukje te maken voor mijn blog.

Afgelopen nacht, na het besluit luister naar je lichaam en ga gewoon niet naar de kerstborrel het is niet anders als het is, heb ik goed geslapen gewoon van negen tot kwart over zeven! Yes, en dan ook nog gewoon zonder pilletje of drankje hé gewoon heel gewoon! Daarna nog een tweetal uurtjes geslapen waarna ik door mijn mannetje ontbijt op bed kreeg (dan weet hij zeker dat ik mijn medicijnen in neem J) ik weet niet wat het is maar ik krijg er steeds meer een hekel aan, en dat mijn lieve medemens... slaat nergens op! Vanmiddag komen er vrienden met hun schattige kleine dochtertje waar ik uiteraard al een kleinigheidje voor had gekocht Y! Dus nu even middag slaapje doen.. laterssss

Het was een mooie gezellige middag en ik kom maar heel even terug eigenlijk alleen om te plaatsen.. Teveel last van mijn buik en moe.

Fijne avond