Klaas F#cking Vaak......

Wanneer ik niet kan slapen dan ga ik schaapjes tellen. En dan blijkt er eentje spoorloos verdwenen te zijn en lig ik dus de hele nacht wakker me zorgen te maken over dat ene schaapje!

Deze vond ik op internet. Maar in mijn geval zou ik eigenlijk moeten vermelden dat ik kippetjes ga tellen en als er dan 1 weg is... dan ben ik echt van slag. Hoe dat zo... here is the story of today.

Martijn, Shirley en de kids kwamen langs in verband met de caravan. Kleine stoere Kay was natuurlijk ook van de partij. Kay is het hondje dat graag met piepspeeltjes speelt en zo ook met mijn kippetjes... Net als vorige week. Echter nu wisten we dat Kay de kippies leuk vind dus Kay bleef lekker binnen. Ik was samen met de kids binnen en met Kay en we waren aan het spelen met de 100 verschillende speeltjes van Suka en Cooper en ook de speeltjes van de katten. Niets aan het handje alles leuk en gezellig, totdat Chris (eigenlijk goed bedoeld) de deur voor Vince openhield. Kleine snelle Kay was sneller buiten dan Vince binnen en Chris die natuurlijk ook niet meer de jongste (lees ook snelste 😊) is was te traag om hem tegen te houden. Dus daar ging Kay. Eerst nog gewoon heen en weer rennend, spelend en niet echt wetend waar hij heen wilde. Ik was in de keuken en hoorde Chris en de kinderen buiten roepen naar Kay. Shit... het kippenhok van de kleine kippetjes stond nog open! Neeee, niet weer... Ik rende naar de achter deur waar Chris op (in mijn ogen) zijn dooie gemakkie aan komt zetten. Ik woest natuurlijk want waarom ga je niet achter Kay aan??? Maar hij bleef kalm en antwoorden dat hij geen schoenen aan had. Who cares? Zorg dat de hond niet naar mijn kippetjes kan! Luid gekakel kwam echter direct tijdens deze non verbale communicatie tussen ons in. Ik sprintte, ja stel je het maar weer eens voor 88 kilo Mariska dan ook nog kreupel ik had geen aangepaste schoenen aan vervolgens ook nog kreunend omdat ik echt pijn in mijn rug heb de laatste dagen, naar het kippenhok. En daar zag ik echt alleen maar kippetjes, veertjes en een hond voorbij sjezen. Ik riep, nou ja ik deed een poging tot want mijn actie tot sprint had natuurlijk een aanslag gepleegd op mij ademhaling waardoor praten niet meer mogelijk was laat staan roepen, 'Kay'. Maar die was helemaal niet onder de indruk van mijn sprint of mijn gehijg en gepiep. Dus ik achter die hond aan, in het kippenhok, uit het kippenhok, en weer in het kippenhok. En echt dit ging wel 10 minuten door. Ondertussen vlogen echt overal kippen en veren en had hij er echt twee in de bek waardoor er echt heel veel veren in een keer loskwamen. Ik zweer dat mijn hartslag op dat moment 200 was. Ik was zo bang voor mijn kippetjes. Nu zullen sommige mensen denken 'man, stel je niet aan het zijn maar kippen'. Echter het zijn mijn kippen en ik heb er echt heel veel plezier en stress (ei-transplantatie, kuiken-adoptie, iedere avond tellen) van. Maar goed Chris had gelukkig zijn schoenen aan kunnen krijgen (had mij trouwens niet zo snel gelukt..) en was inmiddels aan het helpen. Dus waren we op gegeven moment met zijn 3en in het kippenhok en daar kreeg Chris Kay te pakken. Die zich echt totaal niet besefte dat wat hij deed niet oké was! Dus Kay weer naar binnen en ik begon mijn kippen en kuikentjes te tellen. F#ck, ik zag er maar 3! Het moeten er 10 zijn. Dus geen muggenjacht deze avond maar kuiken en kippenjacht. Eerst vond ik helemaal niets maar toen hoorde ik piepen bij de achterste weides (ja mensen een kuiken kan echt hard piepen, gelukkig) en daar zag ik er 3. Een snelle rekensom in mijn hoofd zei gelijk dat ik er dan pas 6 had. Nog 4 te gaan. Ook miste ik 2 grote moeder kippen en ondertussen zaten er twee hanen vast op het net van het kippenverblijf. Twee strijd want wat had prioriteit. Eerst ging ik nog door met het proberen te vangen van de 3 kuikens bij de wei. Maar al snel kwam ik erachter dat ik dat in mijn eentje echt niet kon. Dus Chris maar gaan helpen om mijn haantjes heel uit het net te halen. Uiteraard (vind ik dan) was ik superkwaad op Chris het had zo'n gezellige avond kunnen zijn.... Anyway, hanen na 5 minuten bevrijd. Samen de 3 kuikens naar het hok begeleid. En weer door zoeken. Buiten het hek ook en daar ben ik gewoon nog even 10 keer minimaal door de muggen gepakt.. Als of ik niet genoeg rode bultjes heb ☹. Uiteindelijk kwam er 1 kuiken tussen het net en het gaas uit, 1 kuikentje zat achter bij de stapmoelen, 1 in de moestuin van mijn vader en 1 kwam ineens aanlopen net als 1 van de moederkippen. Geen idee waar die vandaan kwamen. Maar ik was echt super opgelucht! Kuikens compleet, pffff. De moederkip heb ik nog even gezocht maar daarna besloten het maar even te laten rusten ik was kapot moe. Dus naar binnen en met zijn allen wat gedronken. Daarna hebben de kids nog even lekker gezwommen. En terwijl ik daarbij stond te kijken zag ik moederkip de stal uitkomen. Yes, alles weer compleet! Eenmaal weer binnen in de keuken kwam de vermoeidheid opzetten als ook de pijn in mijn rug, de jeuk door de inspanning (hoe warmer je bloed hoe meer jeuk) dus gingen Martijn, Shirley en de kids en Kay naar huis. Hebben Chris en ik de stallen gedaan en ben ik direct naar bed gegaan.

En daar lag ik dus vanaf ik denk een uur of 10 tot nu... klaarwakker! En dat is echt ruk!!

Afgezien van dit avontuur heb ik de laatste dagen mijn lichaam weer tot het uiterste gedreven. Niet slim, ik weet het maar ik ben het zo moe om altijd maar moe te zijn en pijn te hebben. Nu ik dit typ weet ik weer dat ik zo ondankbaar klink. Maar geloof me dat ben ik niet, alleen het is allemaal zo anders... En daar wordt ik soms best verdrietig om. Gewoon in mijn eentje. Ik wil er niemand mee lastig vallen. Sommige zullen denken waarom typ je het dan. Nou, daar is mijn blog voor ik kan mezelf (niet altijd zoveel als ik zou willen 😊) hierin uiten. En als ik het zoals nu weer typ dan relativeer ik ook weer. Want ik zeur wel dat ik moe ben, maar hé ik heb toch echt wel verrektes veel gedaan afgelopen dagen. En een jaar geleden zat dat er echt helemaal niet in! Dus blijf ik weer bij het feit pluk de dag, Carpe Diem!

Kijk want het is echt niet allemaal kommerenkwijl. Gisterenavond bijvoorbeeld ben ik heerlijk met mijn mannetje sushi wezen eten bij Fusion in Helden. En guess what?! Ik ben echt gegaan zonder mijn haar te hebben gedaan (ik moet toegeven ik had het na het douchen die middag wel geföhnd en het werkte mee) en ik heb Labello watermelon op mijn lippen gedaan en dat was het! Oh ja, ik heb wel redelijk zorgvuldig mijn outfit gekozen anders zou het echt voor mijn gevoel niet kunnen 😊. Dus gisteren was goed!

Over eten gesproken vanavond hebben we heerlijk mosselen gegeten. Er stond bij de Jumbo dat het seizoen weer geopend was. Wat mij enigszins bevreemde omdat ik dacht dat dit alleen was als er een R in de maand zat? We hadden alles in de kar liggen voor de mosselen en wat denk je.. Mosselen op. Shit, maar moeders en ik gaven niet op en zijn gewoon nog naar de andere supermarkt gereden en daar waren ze gelukkig nog wel!!! En ze smaakten, HEERLIJK.

Inmiddels is het gewoon 4 uur en ben ik net beneden geweest om een wijntje te pakken. Slecht ik weet het maar ik weet ook dat Morfine, Zopiclon en 1 glaasje wijn mij heerlijk doet slapen! Ook daar trof ik het niet mee, nergens in huis die stomme kurketrekker te vinden... sta ik daar met een heerlijke fles Muscato D 'Asti die ik dus niet open krijg. Weer naar boven afgedropen maar weer waar ik nu maar toch de blog ten einde maak en gewoon in het donker ga liggen tot de slaap me 'pakt'. Wat van Klaas Vaak hoef ik het blijkbaar niet meer te hebben, die is op me uitgekeken :). 

Fijn weekend.