Kleine extra verplichtingen.....

De tijd bepaald wie je ontmoet in je leven. Je hart bepaalt wie je in je leven wil. En je gedrag bepaald of diegene in je leven blijft. 

Het is nu gewoon kwart voor vier en ik ben na een slechte dag met veel slaap, logischerwijs nu lekker wakker! Dus wat doe ik dan meestal.. Juist naar beneden op zoek naar iets te eten. En in eerste instantie nog niet eens voor mij, maar voor Poes. Als die mij namelijk maar denkt te horen (wc hoort ze i.v.m. openstaande ramen) dan begint ze te miauwen. Dus doe ik er heel goed aan (NOT 😊) om daar gehoor aan te geven. Ja, wat dat betreft ben ik niet zo slim... Ik vind het nu nog grappig maar zo zijn er steeds meer dingetjes die eerst heel grappig lijken maar uiteindelijk eindigen in weer een taakje erbij.

Enkele andere voorbeelden:
- Een van de kleine kuikens (die nu 3 weken zijn) was een paar keer van slag omdat moeder kip besloten had boven op de balken in stal te slapen in plaats van het hooi waar zij en haar kleine kuiken de nacht doorbrachten. Dus dat ieniemienie kuikentje liep dan rond hooi voertijd piepend door stal te rennen. Ik dacht 'Ah, wacht ik help wel even.' Dus zette het kuiken met het opstapkrukje op de balken neer. Ik dacht dat ik dit een paar dagen hooguit zou moeten doen....echter is dit nu al bijna twee weken een extra taak.
- Er zijn dus weer nieuwe kuikentjes geboren waar Chicken Little de moeder van is. Allemaal superschattig natuurlijk. Echter deze wondertjes hebben hun woning in de paardenvoerbak van een lege stal. Afstand tot de grond anderhalve meter denk ik. Dus.... Die moeten eten, en daar ging ik weer "verpester van de natuur" kuikentjes (inmiddels zijn het er twee) op de grond samen met moeders zodat ze even kunnen scharrelen en pikken -het liefste met verse maden van vaders-. Nu zijn ze vijf dagen oud en gewend aan 'dat' ritme, dus... weer extra taakje erbij... zo'n vier á vijf keer per dag.... Doe ik dit niet dan blijft moeders in het nest en bevuilt ze het en die zooi wil ik dan ook weer niet hebben....
- Onze Nelis dan, even geheugen opfrissen dit was het kreupele verstoten haantje. Nou, die is opgenomen in de stuurloze groep grotere kuikens. Eigenlijk bijna kuiken af en gewoon kippetjes. Deze kuikens zijn een beetje stuurloos geworden nadat de twee terror haantjes zijn weggebracht. Daar waar een slimme haan zijn groep in regen of onweer naar een veilige droge plek leidt, struiken of de stal. Daar gaat deze haan in het midden van het gras zitten in elkaar gedoken om te wachten tot de bui overgaat... Hier ben ik ook zo stom dat ik ze dan het liefst uit de bui naar binnen haal...zoals ik in mijn vorige blog aangaf. Echter hier geef ik geen gehoor meer aan, ze moeten zichzelf maar redden ik kan de natuur niet regelen.... (Stemmetje in hoofd, echt niet? 😊). Maar ik dwaal weer lekker af waar het om ging is Nelis die nu dus is opgenomen in de groep. Die kan nog niet vliegen of springen en zit dan 's avonds als de groep op stok gaat (anderhalve meter hoog) in zijn uppie op de grond. Wat ik natuurlijk weer enorm zielig vind en dus iedere avond ook Nelis omhoog breng naar de groep. Nelis vertoond trouwens ook de laatste dagen terror gedrag (het is gewoon haantjesgedrag maar in mijn ogen was het een lieve Nelis 😊) hij pakt een willekeurig hennetje en sleurt ze aan hun vleugelveren gewoon in het rond... Stout!

En zo kan ik dus nog wel meer tijdrovende stommiteiten van mezelf opnoemen die nu dwangmatig moeten omdat ik het ecosysteem op stal heb verpest! Well done Maris! Maar goed, inmiddels is het vier uur en zit ik gezellig op de logeerkamer met een bak ijs op schoot. Ik had daar dus trek in, nu echter 5 hapjes verder heb ik genoeg en moet ik dus eigenlijk weer naar beneden om het ijs in de vriezer te doen. Maar als ik naar beneden ga, komen alle honden en katten weer in actie en zal Poes ook buiten direct van zich laten horen....dilemma... De bak ijs echter (je kent het wel een meeneembak van de echte ijsboer 't IJshofke uit Meijel...jammie....) is nog kei vol en dus is het zonde om het te laten smelten....

Ik maak dus maar een einde aan deze blog en zal ook weer proberen te gaan slapen. Gisteren was echt een rot dag. Kei sacherijnig, kei hoofdpijn en buikpijn. Paracetamol nog Morfine kregen het helaas niet weg. Gelukkig is het nu wel de hoofdpijn weg en mijn buik... tja dat zal wel gewoon altijd een dingetje blijven. Dat was al voor ik ziek werd een gevoelig orgaan en is er door alle medicatie niet beter op geworden. Maar hé, ik ben er nog, kan nog redelijk veel dus wat zeik ik nou!

Hup in de benen en snel weer tegen manlief aankruipen!