Kort bezoekje pijnpoli....
Ik hoef niet hetzelfde te zijn en te doen als alle anderen. Ik doe het graag op mijn manier.
Vrijdag 26 februari 2021, 4 jaar en 3 dagen na de zwartste dag uit ons leven. Maar hé, still here!! Op dit moment zijn we onderweg naar Maastricht. Pijnpoli ditmaal. De medicatie die eerst goed leek aan te staan zwakt helaas af. De pijn in rug, heupen en bil komt helaas door de pillen heen. Wel moet ik zeggen dat het minder is maar toch weer een scherp randje aan het bewegen. En vooral met het schitterende weer van afgelopen dagen wil ik veel, helaas weet ik dat het ook veel te veel is. Maar ja, dat zit nu eenmaal in me.
Zoals ik net aangaf zitten we nu in de auto naar Maastricht en ik typ op mijn telefoon. Normaal geen probleem echter nu heb ik echt mega traanogen. Dus om te voorkomen dat ik als een Panda bij de arts zit....stop ik voor nu maar even.
Om vervolgens een 3 kwartier later weer een poging te wagen! Mijn ogen tranen weer maar ala...
Welnu we zijn alweer op de terugweg naar huis. Het bezoek aan de pijnpoli was kort maar hopelijk vruchtbaar. Ik zou voor een zenuwblokkade gaan omdat ik zo'n last van mijn rug heb met uitstraling naar bil en been. Maar we hebben gezamenlijk besloten toch de medicatie op te hogen in de hoopt dat het blijft werken. Omdat het in het begin goed hielp kan het zijn dat een verhoging toch aanslaat. Dus fingers crossed. Mijn bloeddruk is 140 om 90 en dat is aan de hoge kant maar niet schrikbarend dus voor mij een snelle optelsom om de spuit nog even uit te stellen en hopelijk gewoon niet nodig te hebben.
Dus dat was het stukje Maastricht voor nu weer. Over 2 weken telefonisch contact hoe het gaat en dat is een stuk fijner dan een uur heen en een uur terug. Afgelopen dagen lekker bezig geweest met de paarden. Teveel willen en niet kunnen zorgt toch wel voor enige frustratie bij mijzelf. Alles wat ik wil gaat voor mijn gevoel echt 100x slomer. Gevolg wat ik gepland heb lukt niet of lukt wel maar kost zoveel meer tijd dat ik om 9 uur, ondanks middagslaapje, naar boven ga.. Max en Suka vinden dit prima en volgen trouw. Chris heeft momenteel laat dus daar maakt het ook niet voor uit. Best fijn vind hij het om even uit mijn buurt te zijn denk ik. Ik ben namelijk nogal lomp zoals jullie weten... net in het ziekenhuis ook weer een misser van mijn kant. We stonden bij de lift te wachten en ik zag dat het stiksel van zijn mondkapje losliet aan de onderkant. Dus ik dacht het aan te wijzen maar in werkelijkheid prikte ik heel hard in zijn keel...oeps... Ook kan ik hem natuurlijk op het werk niet rond commanderen...(zijn woorden) iets wat ik thuis nogal eens doe. Echt ik probeer mijn leven te beteren 😇🤣.
Fijne dag vandaag....