Kuiken EHBO

Het begon als heerlijke dag, mooi weer leuke dingen gedaan (volgt hieronder), kreeg in de middag een andere wending. Ik kwam thuis van een heerlijk paar uurtjes ME-time en ging eerst even naar stal. De varkens liepen nog los dus die moesten naar hun hok. Echter bij hun hok aan gekomen zag ik met grote schik ons inimini kuikentje zichzelf door de tralies heen had opgehangen. Hij (geen idee wat het is, ik denk een man hij doet namelijk stomme dingen) hing met zijn kopje er door en was helemaal slap en koud. Ik verstijfde even omdat het dus de tweede keer is dat dit kuikentje voor "dood" ligt. Ik duwde het hoofdje terug door de tralies en had een slap koud kuiken in mijn hand. In eerste instantie dacht ik oh oh nekje gebroken. Toen ik wilde kijken en met mijn vinger het hoofdje omhoog deed ging zijn snaveltje open en dicht dus... YES er is nog leven in! Het volgende stukje moet de niet dierenliefhebber maar even overslaan, sorry. 

Ik ben dus met mijn mond over zijn snaveltje gegaan en heb een paar keer geblazen. Het kuikentje reageerde met een zacht piepje (niet nagedacht dat ik net kruidenboter met zalm op had, arm ding) en hoewel het nog heel slap was ben ik hem warm gaan blazen. Moeder kip snapte er niets van en bleef stug tokkelen en verwoed in de kuikenmeel pikken, in de hoop dat kuikenlief kwam eten. Na vijf minuutjes (leek een uur) kwam het hoofdje wat omhoog. Ik heb toen het kuiken onder de moeder gelegd die gelukkig wel direct bleef liggen. Vervolgens heb ik het stel maar even met rust gelaten. De varkens moesten immers nog in het hok, ze waren inmiddels uit wraak de tuin aan het omspitten. Na een half uurtje weer gaan kijken en toen ik kwam piepte het kuikentje onder moeders. Een goed teken! Ik heb niet eronder gekeken omdat het natuurlijk al best wel stress was geweest (mochten kippen ook stress ervaren) en heb ze verder maar gelaten. En net met de paarden naar binnen doen, jawel en levendig kuiken! Ik hoop maar dat hij nu geen kamikaze kip meer uit gaat hangen. 

Toen ik zondag de paarden ging voeren, liep ik langs het kippenhokje waar 3 kippetjes naast elkaar  liggen te broeden. Ik hoorde een hoop gepiep en ging kijken. Alle drie de moeder kippen pikten naar het kuiken dat het onder hun vleugel moest. Het kuiken ging als een rugby bal van de ene kip naar de andere kip... paniek! Ik heb het kuikentje gepakt, ben vervolgens naar Chris gelopen (uiteraard altijd redder in nood) en vroeg of hij even wilde helpen voor 1 moeder kip en het kuikentje een nieuw bedje te maken. Zo gezegd zo gedaan, vandaar de tweede keer dat het kuiken van de "dood" is gered! Ik denk dat ik de naam van het kuiken moet veranderen... hij heette Mc Chicken. 

Verder heb ik een lekker dagje gehad. Hieronder nog een verslagje van vanmiddag. Standaard begin van een nieuw stuk is denk ik:  zo... automatisch begon ik in mijn hoofd het eerste stukje al..

Zo ik zit nu lekker bij de nagelgarage en geniet van momenteel een heerlijk voetenbadje gevolgd door massage en een nieuw laagje lak op mijn teennagels. Mijn handen zijn net onder handen geweest en kunnen er weer tegenaan. 

Zo is mijn leventje nu dus ook! Niet alleen de ziekte die overheerst maar ook heerlijke verwenmomentjes. Van klein (zonsopgang, een vogel die zingt, paardjes blij in de stal of de schoon geveegde stal) tot groot (kijken naar de jeugd die mijn grootste hobby uitvoeren waar ter wereld op dat moment ook , lekker uit eten, ontspannen uitjes met mijn lief, familie uitjes, gezelligheid en mooie vakanties) dus geloof me het is niet alleen maar slecht en zwaar. Ik heb me gewoon ingebeeld dat ik bevoorrecht ben om op deze leeftijd met vroegpensioen te zijn. Omdat ik nog op dit moment vitaal genoeg ben, is dit in mijn ogen ook zo. Hoeveel mensen krijgen niet de tijd om te genieten. En worden verrast door onaangename zaken in het leven? Ik wed dat we daar niet vaak, in sommige gevallen zelfs nooit, bij stil staan. Wat uiteindelijk ook maar goed is, echter kan het ook helpen jezelf positiever door je eigen leven heen te slepen. Ik denk altijd, het kan erger en dat is ook zo! Dus waarom blijven kniezen en mezelf constant onbelangrijke dingen voor de voeten gooien!
This is it, hier moet ik ´t mee doen. Dit aspect van het leven had ik toch al eerder door. Na mijn opleiding op het NHB in Deurne bleek al snel genoeg dat ik niet goed genoeg was om op niveau mee te draaien. Destijds een hard gelag, achteraf helemaal niet erg! Ik kan er (paardensport vooral dressuur) nu heerlijk van genieten, en hoe!!! Genoten heb ik afgelopen jaar van diverse lieve, knappe, getalenteerde mensen. Als kers op de taart de gouden medaille van Daphne op het EK in Roosendaal! Zo knap en zo mooi om van dichtbij mee te maken!  Hard voor gewerkt met het hele team en dan zo het seizoen eindigen! TOP! Deze vooral jonge mensen krijgen het niet voor niets, en hoewel de buitenwereld altijd een zegje klaar heeft neem ik mijn pet voor hun af! Tegenslag hoort daar ook bij, je paard wat net op het moment supreme niet goed is, je proef naar de maan omdat er kinderen zo nodig herrie moeten maken op een verkeerd moment, slecht weer, verkeerde punten, verkeerde opvattingen, revanche willen nemen en dan gewoon niet kunnen omdat de muziek het niet meer doet!!! Ik noem maar even wat op. Zie dat op jonge leeftijd maar eens even snel te verwerken en te denken... EN DOOR! Ik zeg top sport is het! Niet alleen voor de kinders maar ook voor de ouders, coaches en eventuele sponsoren! They've got to deal with it!!