Lange zit....

23-05-2018

Geluk is een omhelzing na eenzaamheid. Zonlicht na een storm. Lente na een harde winter. De lichtjes van thuis.

Tja, wat valt er te melden op deze woensdag de 23ste mei... Na een slechte nacht, gebroken op moeten staan omdat we om 12 uur in Apeldoorn moesten zijn om wat dingen op te helderen voor één van de paarden. Een hele gewaarwording moet ik zeggen. Allereerst uiteraard het aankleden in de ochtend, en mezelf tot het uiterste manen om toch wat aan mijn uiterlijk te doen. En dan heb ik die moeite gedaan, ja echt het kostte moeite. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk, gewoon geen zin in. 'Kom op Maris, je moet niet zo flauw doen' iets wat herhaaldelijk door mijn hoofd gaat en dan loop je de trap af naar beneden en dan krijg je het zo warm dat als eerste mijn haren instorten van het zweet om vervolgens in de krul te springen van het vocht van het zweet. En dan is dat nog niet alles nee, dan heb je je gezicht op-gekleurd en met wat hulpmiddelen enigszins normaal gemaakt en extra gepimpt, nee dan krijg je eerst een zweetsnor optrekkend naar je voorhoofd en je raadt het al ook het stuk er tussenin (eyecatcher) helemaal verwaterd... OMG, en dan moet je nog in de auto stappen om het avontuur aan te gaan. Toen we wegreden was het ook nog een beetje triestig weer dus werd er in de auto niet veel gesproken (sowieso wel een aandachtspuntje laatste tijd). Een soort van silent-agreement.... Ook leuk.. Afijn, precies om 12 uur reden we Apeldoorn in de straat waar we moesten zijn. Parkeren gelukkig geen probleem, alleen liep ik met mijn slaap/ Morfine hoofd de verkeerde kant op. En aangezien iedereen gewoon volgde, omdat het leek of ik wist waar ik heen moest... verkeerde uitstraling, shit, liepen we helemaal verkeerd. Daar liepen we ((inmiddels samen op de plek aangekomen met Jos en Sven) (oh ja, we is in deze Jos en ik)) op onze hakken (ik uiteraard de semi-oma-aangepaste-schoen-hak i.v.m. vastgezette voet maar toch een hak yeah) de verkeerde kant op... een minuut of 8... 'shit, waar is het nou?' Ivonne gebeld en die wist het ook zo niet (logisch eerste keer Apeldoorn is niet eenvoudig) maar was wel in één keer op de plek van bestemming, op advies van wat mensen en Google maps uiteindelijk het hele eind terug en nog zo'n stuk door moeten lopen en daar waren we... Pfff, we made it. Ik had echt wel even nodig om bij te komen wat gelukkig kon. De verdere gang van zaken zal ik jullie besparen maar ik wil alleen nog kwijt het was een lange zit, een hele lange zit, waarbij ik echt ongemakkelijke pijnen kreeg van de ongemakkelijke stoelen en het vele zitten. Maar goed, inmiddels weer thuis (uitgeput) en gegeten met zijn allen (Tante Bep en Jeanne en ome Wim waren bij pap en mam op visite dus, gezellig en druk J) en nu dan maar direct naar mijn bedje! Oh ja, eerst nog mijn stucwerk van mijn gezicht halen en proberen de opgedroogde haarlak en wax haren te splitsen... ik vrees pijnlijk karweitje...

Fijne avond