Lekker rustig. ...not..
Als je door moeilijke tijden gaat, lucht op tijd je hart. Deel je verhaal.
Grappig deze is van VoorPositiviteit op Twitter en omdat daar een kern van waarheid in zit, deel ik maar weer mijn verhaal.
Vandaag 3 maart 2021, een heugelijke dag voor velen want jawel de kappers en andere contactberoepen mogen weer open! In mijn geval nog wel even wachten totdat mijn Cruella De Vil-lok weer gekleurd gaat worden. Ach, ik kom als de stallen thuis en de stal waar de paarden staan toch niet verder. Wel heb ik morgenmiddag een massage gepland waar ik echt naar uit kijk, hopelijk is dit ook lekker ontspannend voor mijn zere rug. Hoewel ik toch wel weet dat daar grover geschut aan te pas moet komen.
Anyway, ik zit in bad en had me verheugd heerlijk rustig in bad te gaan. Helaas loopt het anders....eerst besluit Max dat hij per se met de bal wil spelen. En duwt continu zijn "piep-bal" tegen me aan. En nu 10 minuten later ligt diezelfde bal waarschijnlijk onder het bed. Dus zit hij nu ook waarschijnlijk, ik zit in bad en zie dat niet, voor dat bed te janken.... Weg rust... ik geloof dat ik maar even mijn moeder ga bellen want eruit...is ook een heel karwei met mijn enorme lichaam 🤣.
Ennnnn de bal is onder het bed vandaan, mijn moeder maakte nog heftigere geluiden tijdens het onder het bed vandaan halen van de bal als Max die voor het bed zat te piepen. Maar hij is eronder vandaan en de bal en Max zijn achter moeders aangelopen naar beneden. Dit staat zeker garant voor 5 rustige minuten! Voor de oplettende lezer, waar is Chris in dit verhaal... Die zit dus bij de kapper... afspraak was om 19.45 uur maar net (iets over 8) appte hij dat er nog 3 voor hem waren...
Wat kunnen we verder nog delen. Ik lig iedere avond om 9 uur knock-out op bed... weg intimiteit... mijn redigerende man zit bij de kapper...sorry Chris...maar ik heb het netjes omschreven... ik ben nu in de afgelopen dagen van 150 mg 2x daags naar 300 mg 2x daags gegaan. Dus ben ik best duizelig en eng in mijn hoofd om over de gatenkaas alias mijn grijze massa maar niet te spreken... woorden door elkaar halen, niet op woorden komen en omvallen. De pijn in mijn been en bil zijn minder maar voor de rest is het nog steeds voor mijn gevoel een tandwielkast zonder olie.... En dat doet helaas pijn. Ik worstel me daar over het algemeen wel doorheen maar soms is het even teveel. 2 dagen geleden ging ik met Queen en Holly een buitenritje maken. Schitterend was het eerst een heel stuk langs het kanaal. Waar de zon op en inviel door dat het tegen zonsondergang was. En daarna door het mooie bos. In beginsel ging alles goed, de paarden waren, op een stom hoopje puin na, super braaf en stapten zelfs relaxt langs 2 grote oranje graafmachines, ijzeren platen en een denderende goederentrein, hoe knap! Simon vroeg mij of ik een kort rondje wilde, waarop ik uiteraard nee zei... dus de laatste 15 minuten heb ik echt moeten afzien. Ik heb gehangen op Queen, gebalanceerd op mijn stijgbeugels en mijn benen voor het zadel gelegd.... Alles om de pijn in heupen en rug te verminderen. Maar toch rondje afgemaakt! Kanttekening ik moest van Queen afgeholpen worden en Queen is door Bart, Menno en Simone na verzorgt... dat is dan weer een beetje jammer. Ook het feit dat ik in tranen uitbarstte toen ik eraf was. Ik denk dat dit tweeledig was. Enerzijds dankbaar dat ik echt met dit giga mooie weer lekker een mooie rit heb gemaakt en anderzijds gefrustreerd waarom het niet meer "normaal" kan.... Ach, nu denk ik alleen maar wauw, wat was het heerlijk! En zeker weten voor herhaling vatbaar, maar dan toch maar beginnen met het kleine rondje 🙈.
En zo is het nu 15 minuten later en zit ik als een gerimpelde chimpansee in een redelijk koud bad.... Tijd om mezelf eruit te hijsen!
Fijne avond.