Lekker weekendje....

09-09-2018

Er is maar één weg naar geluk en dat is ophouden je zorgen te maken over dingen die buiten je bereik liggen.
- Epictetus -

Zondagavond half negen en jawel ik zit gewoon beneden op kantoor mijn blog te typen. Niet dat ik niet moe ben. Ik ben gewoon voldaan. En hoewel het weekend helemaal niet zo is gelopen zoals ik het wilde, het is heerlijk geweest en dat is wat uiteindelijk telt!

Vrijdag zouden we eigenlijk naar mijn zus en familie gaan zoals ik eerder berichte, echter moest mijn zus vrijdag werken van vijf tot twaalf. Chris moest werken tot een uur of twee. Dus als we dan rond half vier/ vier uur zouden kunnen vertrekken. Wat heel optimistisch is gezien mijn twijfelachtige mentaliteit. Dan zouden we a. in de file komen en b. als we aankwamen moest mijn zus alweer weg... Niet zoals we het graag hebben dan natuurlijk, ook moesten wij zaterdag weer rond een uur of half elf daar vandaan om op tijd in Aalsmeer te zijn, kortom ik zou mijn zus alleen zien tijdens een snel ontbijt en gezien zei pas rond half twee in de nacht op bed zou liggen leek ons dat geen idee. Ik typ dit in zeven zinnen, echter ik kan je verklappen dat ik vanaf donderdagmiddag tot vrijdag twee uur over heb lopen piekeren, wel gaan, niet gaan, wel gaan of toch niet? Uiteindelijk heeft mijn zus de knoop doorgehakt dat we het gewoon verzetten naar een lekker weekendje samen. Voor mij rustiger en beter omdat mijn darmen en buik (geen idee wat het probleem 'down under' is) de laatste dagen zeer recalcitrant zijn. Afijn, vrijdag afgezien van het denken wel thuis redelijk wat kunnen doen. Temeer omdat mijn ouders 's morgens de paarden en beesten hadden gevoerd en ik gewoon kon blijven liggen. Sterker nog ik bleef zelf nog langer liggen dan de bedoeling want hoewel mijn alarm om negen uur standaard afgaat in de ochtend en avond, ben ik tegenwoordig gewoon een kei in het wegdrukken - in mijn slaap - van de signalen door geluiden die mijn telefoon maakt gewoon met korte metten (d.w.z. in één keer het goede knopje wat als ik wakker ben vaak al een probleem is) uitschakel. Dus rond tienen schrok ik toch wel enigszins wakker en ben er toch maar uit gegaan om medicijnen in te nemen en te eten. Ook heb ik vrijdag door de dag heen echt heel wat gelaxeerd om mijn grillige buik onder controle te krijgen. Helaas zonder succes... Ik heb Movicolon, Lactulose en Prunacolon en zelfs een klysma (jakkie bah) er in gestopt maar alles wat eruit kwam was lucht in de vreemdste tonen die je maar kan bedenken zowel borrelend in de buik als aan de uitlaat als een waar fanfare corps! In de middag ben ik nog met mijn mams naar Panningen geweest om voer voor de katten, paarden en onszelf te halen. Terwijl we in Panningen waren hebben we samen nog lekker stiekem even een softijsje voor mij (ja, ik weet het die mag ik eigenlijk niet... maar buikpijn had ik toch al) en moeders een milkshake en samen een frietje gescoord! Zowel moeders als ik helemaal gelukkig J. Daarna naar huis en met Chris de spullen uit de auto gehaald. Rond zes uur kwamen de Kroontjes lekker met chinees en hebben we gezellig gegeten. Er was weer een lekkere miscommunicatie waardoor het niet goed was over gekomen dat wij nog een nachtje thuis zouden zijn. Natuurlijk niet geheel onlogisch aangezien we het zelf ook maar half wisten... Zij zouden van het weekend op de diertjes en mijn ouders J passen. In de avond nog naar stal en uiteindelijk met krampen (wat natuurlijk erger werd door de laxantia middelen) zonder gewenst resultaat naar bed gegaan en ik moet zeggen gelukkig wel goed geslapen. Op het drie-uur-midden-in-de-nacht-terror-incidentje na dan... Volgende ochtend opstaan spullen gepakt en vertrokken naar Aalsmeer. Daar aangekomen, uiteraard ook later dan gepland, spullen in de slaapkamer van de heerlijke woonark gelegd en gelijk in turbo boot gestapt. Ivonne had voor mij al een heerlijk soort van bed gemaakt op de boot dus ik voelde me net een prinses. Afgezien van mijn uiterlijk dan J! Die middag hebben wij (vooral Chris en ik denk ik) ons ogen uitgekeken wat er allemaal voor een soorten pramen (boten) en opstellingen op de pramen en uitgedoste mensen er op het water waren. Het was mega druk zowel op de kades als op het water. Muziek installaties op de pramen die nog beter zijn dan menig tentfeest, de meest bizarre kleding, kleding, make-up en you name it wat nog meer allemaal. Kortom een soort van carnaval maar dan in Aalsmeer. Heerlijk was het om er tussendoor te varen en te ervaring met wat een enthousiasme de deelnemers en toeschouwers het spektakel brachten. Tussendoor nog heerlijk geluncht aan het water om vervolgens nog een stuk mee te varen en te kijken. Rond half vier was ik op en waren we terug op de ark. Ik ging naar bed en Chris en Ivonne gingen nog naar dorp voor de finish en de prijsuitreiking. Ik sliep echt in no-time, zelfs zonder televisie of geklooi op mijn telefoon, gewoon pats boem in slaap en doorgeslapen tot ik rond zes of zo door Anneke werd gebeld. Kort daarna hoorde je de luide muziek door het kanaal schallen en kwamen de pramen terug. Chris en Ivonne waren het laatste stuk meegevaren (waarbij de fiets waar ze mee naar het dorp waren van de boot af was gevallen...gelukkig is deze vanmiddag uit het water gevist J). En hoe grappig is het om die praam met uitgedoste mensen in knal roze en glitters aan te zien komen en gewoon mijn man in zijn gewone kleding op die boot te zien staan....geweldig! In de avond zijn we naar Aalsmeer Centennial gegaan en hebben daar heerlijk gegeten en op onze eigen bescheiden manier gefeest! Grappig is dat ik die nacht wakker werd en een nieuw pijntje voelde wat ik niet thuis kon brengen... je raad het al... spierpijn van het zittend 'dansen' op de barkruk! Rond tienen naar huis omdat deze slimme meid haar medicijnen vergeten was.... De volgende ochtend gezellig ontbeten en daarna weer naar huis. Nog een poging gedaan toch even langs mijn zus te rijden, die helaas op dat moment niet thuis was. Onderweg gestopt bij de Lucht (tankstation) waar we een wc-stop hadden (nog niets..) en we overheerlijke donuts van Dunkin'Donuts hebben gekocht en onderweg hebben opgegeten.

Bij thuiskomst alles uitgepakt en eindelijk een ontlading gehad in de wc, een enorme opluchting (dubbele betekenis J) zoals je zal begrijpen.

Woorden kunnen niet beschrijven hoe ik op mijn "nieuwe" manier heb genoten van die feestje dus Ivonne, Eric en Zoë evenals team "de vreemdgangers" kei bedankt voor deze dagen!

Fijne avond.