Lente 2019, officieel!.....

Spring is nature's way of saying Let's party!!

Hm, waar zal ik eens beginnen. Het is alweer precies een week geleden dat ik mijn blog gemaakt heb. En nu ik hier zo zit, kan ik melden dat er in 1 week, dus 7 dagen, 154 uren oftewel 10.080 minuten dan wel 604.800 secondes! En je begrijpt als je het laatste noemt, kan er dus héél veel gebeuren! 1 Week is op zich niet zo bijzonder als we het snel zeggen, maar iedere seconde telt! Dus, wat heb ik gedaan de afgelopen 604.800 seconde 😊?

Vrijdag na Maastricht zijn we nog op visite geweest bij Jacqueline. Een warm weerzien met toch wel een emotionele belading. Wel was het fijn om even te praten en uiteraard een dikke knuffel te geven. Daarvanuit zouden we naar huis gaan. Echter hoe moe en misselijk ik ook was, ik wilde graag nog langs Roermond om daar wat te kopen. Kopen voor mezelf, als afsluiting van de afgelopen behandelingen met Nivolumab. Want iedere stap die we nemen (en nog mogen nemen) is speciaal en moet gevierd worden. Aldus weer een goede reden om een nieuw jurkje te scoren! Omdat ik zoveel ben aangekomen kan ik niet meer naar mijn favoriete winkeltjes en pakken wat ik leuk vind. Want daar waar ik vroeger iedere maat van mijn lichaam kende (en zo ook de merkmaten 😊) zo tast ik nu in het duister.... Ik pas niet meer in mijn maat 40 en 42, helaas. Gelukkig ging deze winkel tot maat 44 en heb ik na te hebben gepast een tweetal jurken gescoord. Het kan zo kort geschreven worden, in werkelijkheid duurde het een eeuwigheid. Omkleden met stramme botten en spieren is niet zo eenvoudig in een pashokje van 1.5 bij 2 meter. Gooi daar een evenwichtsprobleempje bij en het pashokdrama is compleet. Over de verlichting hoef ik niets te zeggen want die is zelfs in de luxe winkel ruk, hihi. Maar ik rukte nog net niet het gordijn van de rails zeg maar. Anyway de buit was binnen dus mijn onhandigheid (mijn gevloek omdat sommige dingen niet pasten laat ik maar voor de sfeer even achterwege...) was bij het verlaten van de winkel alweer vergeten!

Thuisgekomen weer omgekleed, ditmaal naar de heerlijke pyjama. En naar bed gegaan. Toch wel een bijzonder gevoel en vooral vreemde gedachte. Dit was voorlopig mijn laatste infuus! Bij die gedachte gaan heel de week toch alle radars draaien in mijn hoofd. Want hoe stellig ik ook ben in mijn besluit, de onzekerheid heeft toch heel erg de overhand. En wat ik toen nog niet wist zou later die week nog eens helemaal worden opgeschud!

Zaterdag werd ik wakker met de gebruikelijke hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid. Reden om extra pijnstilling te nemen want Denise en ik zouden samen naar Indoor Brabant gaan. En ik heb doorgezet voor Denise, want ik moet eerlijk zeggen ik voelde me allesbehalve lekker. En daar ben ik achteraf blij om want ik heb toch wel echt genoten van hetgeen ik even heb gezien en met wie ik even heb mogen spreken. Helaas was de rit van Anne mijn laatste omdat het echt niet meer ging. Maar, we zijn er even uit geweest en heb ervan genoten! Ik zeg Indoor Brabant tot volgend jaar (positiviteitsgoeroe Mariska!!).

Zondag en maandag en het grootste gedeelte van de dinsdag heb ik op bed gelegen. De tol betalend voor het niet toegeven aan de signalen van mijn lichaam. En dan nog, had ik het niet willen missen 😊. Wel is onze mestkever Cooper naar de trimsalon geweest en ruikt hij weer lekker en ziet er weer knap uit. Dinsdag met Spykertje naar de dierenarts geweest om bloed te laten prikken. Spyker is een 13-jarige Neva Maskerade kat (wat al aan de leeftijd is voor een ras kat) en ze heeft al een tijdje een hartruisje en een snelwerkende schildklier. Echter is ze echt vel over been en hoeveel ze ook eet ze is echt té mager! Ik moet er echt niet aan denken dat er iets met Spykertje gebeurd. Zij is echt altijd bij me, zo lief. Maar ja, that's life as we know it.... Bloedprikken ging niet zo goed en ik vond het echt verschrikkelijk om te zien. Ik nota bene, diegene die altijd vooraan staat bij enge wonden, operaties of noem het maar op, zeg maar gewoon een heuse relnicht 😊. Na echt een stuk of 5 pogingen, die ons meisje dapper onderging, hebben ze haar even mee naar achteren OK genomen om met meerdere mensen te zorgen dat het wel lukte en dat ging ook gelukkig gelijk goed. Toen Spyker met de dierenarts naar achteren was heb ik huilend Chris gebeld. Ik zag al helemaal voor me dat ze zo slecht zou zijn dat haar aderen niet meer te vinden waren... gelukkig was dat dus helemaal niet aan de orde. Dus Spykertje ging weer in het mandje lekker mee terug naar huis. Waarna we samen naar de slaapkamer zijn gegaan om de spannende tijd goed te maken met een dutje... Zij in haar mandje, ik in mijn mandje. Woensdag uitslag van het bloed van Spyker, leverwaarde waren te hoog. Dit komt voort uit de snelwerkende schildklier. Dus gaat Spykers net als ik aan de medicijnen om hopelijk nog lang mee te mogen gaan!

In de middag ben ik met moeder en schoonmoeders gezellig naar Panningen geweest, quality time! Echter verstoorde het telefoontje van de oncoloog de geheel ongedwongen en relaxte sfeer. Hij belde op om door te geven dat ik niet in de trial val, dus niet mee doe aan het onderzoek 'Safe Stop'. Ik had hem aan de telefoon, ik geloof dat we bij de telefoonwinkel waren en ik hoorde dat hij praatte maar nadat hij die woorden had uitgesproken heb ik eigenlijk niet eens goed gehoord wat nu de reden is of was. Ik was en ben nog steeds van slag. Wel weet ik dat hij aangaf dat ik geen paniek moest hebben en dat alles precies hetzelfde zou zijn als ik wel aan het onderzoek zou meedoen. Maar die woorden stellen me toch niet gerust. Ik heb het nu een paar dagen laten bezinken echter mijn brein is volop aan het debatteren en daar is helaas geen lijsttrekker die het voortouw neemt en is alles een chaotische bedoeling. Het was al eng en onzeker natuurlijk maar nu.... Brrrr, nog meer.

Dan de donderdag, deze stond in het teken van de bevordering van Chris op zijn werk. Want wat hij niet wist was dat ik al een tijd contact had met zijn teamleider om te regelen dat ik als 'verassing' op zijn werk zou zijn bij deze bevordering. Stiekem best spannend, want wie weet ben ik daar wel helemaal niet zo'n leuke 'verassing' voor hem. Gelukkig onterechte gedachten want wat was het gaaf geregeld. Ik ben dus stiekem opgehaald door collega's van Chris en ben de brigade binnengesmokkeld. Ze hadden bedacht dat ik ook in kleding van hun zou gaan en ook in het appèl zou staan. Vervolgens zou er worden gecommandeerd dat 'van der Meer' zou moeten uittreden. Waarop Chris (die echt gewoon niets in de gaten had) naar voren stapte. Toen werd hij teruggezet en liep ik van de achterste rij af naar voren. Oh, dat gezicht van Chris was goud waard, echt totaal verrast en hij zag ook niet eens dat ik het was in eerste instantie. Logisch natuurlijk, ik hoor daar niet en ik was in uniform compleet met zo'n verschrikkelijk baret 😊. Wat volgde waren mooie lovende woorden van de teamleider, waarna de officiële bevordering. Wat bestaat uit het omdoen van de nieuwe strepen (waarbij ik ook 1 kant mocht doen) vervolgens speciaal voor Chris de toewijding met koffie (omdat hij een hekel heeft aan bier en koffie en Chris onlosmakelijk van elkaar zijn) om vervolgens toch maar een flesje bier in zijn kraag te krijgen... hilarisch! Daarna de felicitaties en een drankje en hapje. Werkelijk ik ben zo trots op hem, altijd al maar nu ik daar was en het meemaakte, mooi echt kippenvel mooi! Daarna naar huis en naar bed, het was toch wel een energietrekkertje die middag...

Helaas afgelopen nachten niet goed geslapen met als hoogte punt afgelopen nacht... ik was echt klaarwakker en zag het iedere keer een kwartier later worden.... Zucht. Vandaag wederom hier een supermooie dag in de ochtend lekker bezig geweest op stal en in de tuin. Helaas werd de buikpijn te erg en ben ik met Morfine om kwart over 2 naar bed gegaan. In de middag heeft Anke Kaat nog gereden...niets van gezien... en is de Mark geweest... ook niet gezien.... En nu lig ik echt al die tijd in bad om mijn blog te maken. Dus je snapt dat ik nu in koud water zit, verschrompeld als een rimpelsauriër. Ik ga er nu dus maar uit en wens jullie een fijn weekend. En tot snel.

Fijne avond.