Maandag 26 november....

Blijf niet hangen in het verleden. Dat is voorbij. Raak niet gestrest van de toekomst. Zo ver is het nog niet. Leef in het heden en geniet!

Zijn we weer... Voor diegene (ja, die zijn er ook echt!) die geen facebook hebben hieronder eerst het stukje wat ik dus op FB vanmiddag had geplaatst. Na dit te hebben gelezen is mijn relaas wellicht iets eenvoudiger te begrijpen 😊.Even een korte up-date. Zowel de oncoloog als de huisarts die vanmiddag op bezoek was. Maken zich niet direct zorgen. Het is een verdikking van een klier. We kijken het even aan. Ik ben voor nu even gerustgesteld (hoewel je dat nooit helemaal meer bent 😥) en hoop snel dat ik me weer beter voel! Bedankt voor alle lieve berichtjes ❤ dat houdt me mede sterk!

Dus... dit was super bevrijdend nieuws op dat moment. Maar ik zou mezelf niet zijn als mijn innerlijke duiveltje de kop zo nu en dan weer even om de hoek komt zeiken 'Hallo, hou alsjeblieft voor een dag je kop dicht please!' maar helaas die aan- en uit-, knop heb ik niet in mijn eigen beheer naar het lijkt. Dus heb ik de bijna de hele dag, verdronken in zelfmedelijden, op bed doorgebracht. Oké, dat is wellicht niet helemaal fair dat ik dat zo formuleer. Vooral niet naar mezelf! Meerdere reden hiervoor te weten, de huisarts gaf aan dat het helemaal niet belangrijk is hoe ik mijn tijd doorbreng als het maar is zoals ik het wil. Dit zinnetje kwam natuurlijk niet zomaar uit haar mond. Ik gaf aan dat ik steeds meer moeite heb met het feit dat iemand zegt 'kom op', 'niet aan toegeven' of als ik sip kijk een por en een lachend gezicht trekken, zo van lachen dan gaat het beter. En alles is altijd super goed en lief bedoeld dat waardeer en weet ik echt en ben ik dankbaar voor! Maar ik wil daar dan zo graag gehoor aan geven, pep mezelf op en denk dat ik inderdaad maar door moet blijven gaan. Terwijl ik soms echt daar geen puf voor heb. Volgens mij heb ik hier al vaker over zitten zeveren.. dus ik treed in herhaling. Dus dat was de eerste reden dat ik op bed lag, dan nog een reden ik ben nog steeds echt niet lekker, hoofdpijn, pijn in gewrichten en moe ik betitel het gewoon op algehele malaise! Dus ik verdronk niet echt in zelfmedelijden er was echt wel een reden. En al was het er niet, dan nog ik had er behoefte aan! Zo dan, ik heb het gezegd ik deed waar ik me goed bij voelde. Eerder had ik vaak de gedachte dan in de avond dat ik een kostbare dag had weggegooid maar nu (nog) niet. Het is natuurlijk wel pas kwart over acht... niets zo veranderlijk als ik!

Dus morgen weer een nieuwe dag, vol mogelijkheden, vol kansen maar vooral vol tijd die ik zelf mag en kan indelen!

Pluk de dag en pluk wat je wilt!

Fijne avond